نشانه هایی از یک تغییر ریل
قمار بزرگ بر هیدروژن
در بخش حمل و نقل، شرکت های تویوتا و هیوندای، به عنوان دو غول صنعت خودروسازی، خودروهای سلول سوختی هیدروژنی با برندهای میرای و نکسو را با پیمایش ۶۰۰ کیلومتر، همانند یک خودروی دارای پیشرانه سوخت های فسیلی را عرضه کرده اند.
میز نفت | دولت ژاپن از برنامه ریزی جهت افزایش قابل توجه اتکا به هیدروژن برای تامین انرژی مورد نیاز خود خبر داده است. رهبران ژاپن به دنبال ایجاد اقتصاد هیدروژن هستند و در المپیک امسال شاهد تردد اتوبوس ها و خودروهای هیدروژنی در دهکده بازی ها بودیم.
تاکنون ۶۶ کشور متعهد شده اند میزان انتشار کربن خود را در افق سال ۲۰۵۰ میلادی به صفر برسانند.در ۱۲۰ سال گذشته، رشد و توسعه اجتماعی، اقتصادی و انرژی دنیای ما بر مبنای سوخت های فسیلی محدود و آلاینده بوده است. گذار به سوی مدل های اجتماعی و اقتصادی برمبنای انرژی های تجدیدپذیر و پایدار از سال ها پیش آغاز شده است.
یکی از منابع کمتر شناخته شده انرژی، هیدروژن است. هرچند این منبع پاک در جهان دارای بیشترین میزان ذخیره می باشد. تولید انرژی در سلول های سوختی هیدروژنی از سال ۱۸۳۹ میلادی کشف شده و هم اکنون در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار می گیرد.
در بخش حمل و نقل، شرکت های تویوتا و هیوندای، به عنوان دو غول صنعت خودروسازی، خودروهای سلول سوختی هیدروژنی با برندهای میرای و نکسو را با پیمایش ۶۰۰ کیلومتر، همانند یک خودروی دارای پیشرانه سوخت های فسیلی را عرضه کرده اند.
اما توسعه این سوخت پاک با چالش‌هایی روبرو است. هیدروژن کنونی عرضه شده، سبز نیست. در مقالات اخیر فوربس، روزنامه نگاران به بررسی ابعاد مختلف اقتصاد هیدروژن پرداخته اند. جیمز موریس، در مقاله خود یادآور شده که هیدروژن مصرفی در ژاپن از گاز طبیعی و نه الکترولیز آب تولید می شود.
هیدروژن سبز که از هیدرولیز آب و با برق منابع تجدیدپذیر تولید می گردد، یک سناریو مناسب برای آینده است. اما همچنان تا زمان توسعه آن باید سال ها انتظار بکشیم. از تولید سالانه هیدروژن، ۹۵ درصد آن از فرآورش گاز متان و سایر گازهای فسیلی به دست می آید. ۵ درصد دیگر نیز با الکترولیز آب تولید می شود.
شرکت های نفتی مهمترین تولیدکنندگان هیدروژن در شرایط کنونی هستند. موریس معتقد است غول های نفتی از توسعه خودروهای برقی بیمناک هستند و تلاش می کنند تا دنیا همچنان به سوخت های فسیلی وابسته بماند. آنها با همکاری خودروسازان امیدوارند تا هیدروژن را به سوخت آینده خودروها تبدیل کنند.
اما این ایده با مخالفت های کارشناسان روبرو شده است. آنها هیدروژن را یک سوخت جایگزین مناسب برای خودروهای بنزینی و یا برقی نمی دانند. استفاده از این سوخت برای خودروها بسیار پرهزینه بوده و جایگاه های عرضه هیدروژن در دنیا بسیار محدود هستند. غول های نفتی با عرصه هیدروژن خاکستری تلاش می کنند تا در بازار انرژی همچنان حضور داشته باشند.
تولید هیدروژن سبز در مقایسه با هیدروژن خاکستری بسیار پرهزینه تر است. تعدادی از کارشناسان معتقدند هزینه تولید هیدروژن هیچگاه به میزان قیمت کنونی گاز طبیعی پایین نخواهد آمد. ده ها شرکت در دنیا در حال توسعه فناوری های تولید هیدروژن سبز هستند. آنها معتقدند در سال های آینده شاهد اقتصادی شدن تولید هیدروژن سبز خواهیم بود. مثلا در پروژه هیدیل امبیشن ۹۵ گیگاوات ظرفیت تولید انرژی خورشیدی راه اندازی می شود تا الکترولیزرهایی با ظرفیت ۶۷ گیگاوات در اسپانیا، فرانسه و آلمان فعالیت کنند. مدیران این پروژه در نظر دارند تا قیمت هر کیلوگرم هیدروژن سبز را در سال ۲۰۳۰ میلادی به ۱.۱۹ یورو کاهش دهند.
هم اکنون بهای تمام شده هر کیلوگرم هیدروژن سبز ۵ دلار است. در استرالیا، شرکت وسترن گریت هیدروژن هاب از ۵۰ گیگاوات ظرفیت تولید برق بادی و خورشیدی برای تامین انرژی ۲۸ گیگاوات الکترولیزرهای تولید هیدروژن سبز استفاده می کند. این پروژه ۷۰ میلیارد دلار برآورد هزینه دارد. این عدد برابر با هزینه های ساخت یک ابرپروژه ال ان جی است.
همه این طرح ها با هدف کاهش مصرف هیدروکربن ها در حال توسعه هستند. در شرایط کنونی، خودروهای برقی در مقایسه با خودروهای هیدروژنی از کارایی و محبوبیت بالاتری برخوردارند. البته در بسیاری از کشورها شاهد پرداخت یارانه به خودروهای برقی برای رقابت بهتر در بازار هستیم. هرچند پرداخت یارانه در بلندمدت امکان پذیر نخواهد بود.
غول های نفتی با فعالیت در بازار هیدروژن امیدوارند همچنان در بازی انرژی باقی بمانند. آنها معتقدند از زیرساخت های کنونی انتقال گاز طبیعی می توان با هزینه ای اندک برای انتقال و توزیع هیدروژن نیز بهره برد. یکی دیگر از مزایای هیدروژن، انطباق پذیری آن است. این سوخت را می توان در مخزن ها، تانکرهای ذخیره‌سازی، کانتینرها و یا شبکه خطوط لوله همانند گاز طبیعی، زیست توده و یا سایر گازها ذخیره و در زمان های آینده، مصرف کرد.
من معتقدم کاهش هزینه های تولید هیدروژن به چند دلیل روی خواهد داد. از نظر سیاستگذاری، سیاست های زیست محیطی اتحادیه اروپا در جهت کاهش انتشار دی اکسید کربن و دریافت جریمه از تولید این گاز گلخانه‌ای در بازار انرژی است.
از منظر اقتصادی، ورود هیدروژن به بازار انرژی همانند توسعه انرژی های تجدیدپذیر در دهه گذشته خواهد بود. هزینه تولید این گاز از سال ۲۰۰۵ میلادی تا کنون یک دهم شده است. به عصر طلایی هیدروژن خوش آمدید.
نویسنده: ایرینا اسلاو
منبع : Oilprice.com
مترجم: محسن داوری
تاکنون ۶۶ کشور متعهد شده اند میزان انتشار کربن خود را در افق سال ۲۰۵۰ میلادی به صفر برسانند.در ۱۲۰ سال گذشته، رشد و توسعه اجتماعی، اقتصادی و انرژی دنیای ما بر مبنای سوخت های فسیلی محدود و آلاینده بوده است. گذار به سوی مدل های اجتماعی و اقتصادی برمبنای انرژی های تجدیدپذیر و پایدار از سال ها پیش آغاز شده است.
یکی از منابع کمتر شناخته شده انرژی، هیدروژن است. هرچند این منبع پاک در جهان دارای بیشترین میزان ذخیره می باشد. تولید انرژی در سلول های سوختی هیدروژنی از سال ۱۸۳۹ میلادی کشف شده و هم اکنون در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار می گیرد.
در بخش حمل و نقل، شرکت های تویوتا و هیوندای، به عنوان دو غول صنعت خودروسازی، خودروهای سلول سوختی هیدروژنی با برندهای میرای و نکسو را با پیمایش ۶۰۰ کیلومتر، همانند یک خودروی دارای پیشرانه سوخت های فسیلی را عرضه کرده اند.
اما توسعه این سوخت پاک با چالش‌هایی روبرو است. هیدروژن کنونی عرضه شده، سبز نیست. در مقالات اخیر فوربس، روزنامه نگاران به بررسی ابعاد مختلف اقتصاد هیدروژن پرداخته اند. جیمز موریس، در مقاله خود یادآور شده که هیدروژن مصرفی در ژاپن از گاز طبیعی و نه الکترولیز آب تولید می شود.
هیدروژن سبز که از هیدرولیز آب و با برق منابع تجدیدپذیر تولید می گردد، یک سناریو مناسب برای آینده است. اما همچنان تا زمان توسعه آن باید سال ها انتظار بکشیم. از تولید سالانه هیدروژن، ۹۵ درصد آن از فرآورش گاز متان و سایر گازهای فسیلی به دست می آید. ۵ درصد دیگر نیز با الکترولیز آب تولید می شود.
شرکت های نفتی مهمترین تولیدکنندگان هیدروژن در شرایط کنونی هستند. موریس معتقد است غول های نفتی از توسعه خودروهای برقی بیمناک هستند و تلاش می کنند تا دنیا همچنان به سوخت های فسیلی وابسته بماند. آنها با همکاری خودروسازان امیدوارند تا هیدروژن را به سوخت آینده خودروها تبدیل کنند.
اما این ایده با مخالفت های کارشناسان روبرو شده است. آنها هیدروژن را یک سوخت جایگزین مناسب برای خودروهای بنزینی و یا برقی نمی دانند. استفاده از این سوخت برای خودروها بسیار پرهزینه بوده و جایگاه های عرضه هیدروژن در دنیا بسیار محدود هستند. غول های نفتی با عرصه هیدروژن خاکستری تلاش می کنند تا در بازار انرژی همچنان حضور داشته باشند.
تولید هیدروژن سبز در مقایسه با هیدروژن خاکستری بسیار پرهزینه تر است. تعدادی از کارشناسان معتقدند هزینه تولید هیدروژن هیچگاه به میزان قیمت کنونی گاز طبیعی پایین نخواهد آمد. ده ها شرکت در دنیا در حال توسعه فناوری های تولید هیدروژن سبز هستند. آنها معتقدند در سال های آینده شاهد اقتصادی شدن تولید هیدروژن سبز خواهیم بود. مثلا در پروژه هیدیل امبیشن ۹۵ گیگاوات ظرفیت تولید انرژی خورشیدی راه اندازی می شود تا الکترولیزرهایی با ظرفیت ۶۷ گیگاوات در اسپانیا، فرانسه و آلمان فعالیت کنند. مدیران این پروژه در نظر دارند تا قیمت هر کیلوگرم هیدروژن سبز را در سال ۲۰۳۰ میلادی به ۱.۱۹ یورو کاهش دهند.
هم اکنون بهای تمام شده هر کیلوگرم هیدروژن سبز ۵ دلار است. در استرالیا، شرکت وسترن گریت هیدروژن هاب از ۵۰ گیگاوات ظرفیت تولید برق بادی و خورشیدی برای تامین انرژی ۲۸ گیگاوات الکترولیزرهای تولید هیدروژن سبز استفاده می کند. این پروژه ۷۰ میلیارد دلار برآورد هزینه دارد. این عدد برابر با هزینه های ساخت یک ابرپروژه ال ان جی است.
همه این طرح ها با هدف کاهش مصرف هیدروکربن ها در حال توسعه هستند. در شرایط کنونی، خودروهای برقی در مقایسه با خودروهای هیدروژنی از کارایی و محبوبیت بالاتری برخوردارند. البته در بسیاری از کشورها شاهد پرداخت یارانه به خودروهای برقی برای رقابت بهتر در بازار هستیم. هرچند پرداخت یارانه در بلندمدت امکان پذیر نخواهد بود.
غول های نفتی با فعالیت در بازار هیدروژن امیدوارند همچنان در بازی انرژی باقی بمانند. آنها معتقدند از زیرساخت های کنونی انتقال گاز طبیعی می توان با هزینه ای اندک برای انتقال و توزیع هیدروژن نیز بهره برد. یکی دیگر از مزایای هیدروژن، انطباق پذیری آن است. این سوخت را می توان در مخزن ها، تانکرهای ذخیره‌سازی، کانتینرها و یا شبکه خطوط لوله همانند گاز طبیعی، زیست توده و یا سایر گازها ذخیره و در زمان های آینده، مصرف کرد.
من معتقدم کاهش هزینه های تولید هیدروژن به چند دلیل روی خواهد داد. از نظر سیاستگذاری، سیاست های زیست محیطی اتحادیه اروپا در جهت کاهش انتشار دی اکسید کربن و دریافت جریمه از تولید این گاز گلخانه‌ای در بازار انرژی است.
از منظر اقتصادی، ورود هیدروژن به بازار انرژی همانند توسعه انرژی های تجدیدپذیر در دهه گذشته خواهد بود. هزینه تولید این گاز از سال ۲۰۰۵ میلادی تا کنون یک دهم شده است. به عصر طلایی هیدروژن خوش آمدید.
نویسنده: ایرینا اسلاو
منبع : Oilprice.com
مترجم: محسن داوری
جمعه ۲۲ مرداد ۱۴۰۰ ساعت ۱۷:۱۳
کد مطلب: 30678
