ادامه چالش تامین مالی در نفت

میز نفت | دو سال پیش، بانک های وال استریت تصمیم گرفتند تا روابط بلندمدت خود با شرکت های نفتی را پایان دهند. اینک با عبور قیمت هر بشکه نفت از مرز ۷۰ دلار برای نخستین بار در سه سال اخیر، خریداران بزرگ اوراق قرضه بار دیگر نسبت به خرید این اوراق متمایل شده اند. 

جو والاک و کولین ایتون در هفته جاری در روزنامه وال استریت ژورنال در مقاله خود نوشتند: خرید اوراق قرضه غیرسرمایه گذاری شرکت های نفتی در سایه نرخ پایین بهره در مجموع ۳۴ میلیارد دلار بدهی جدید در نیمه نخست سال جاری میلادی پدید آورده است. رقم مشابه در سال ۲۰۲۰ میلادی، نصف این عدد بوده است. اما سرمایه گذاران علاقه ای به اختصاص این پول ها در بخش حفاری چاه های جدید ندارند. آنها خواهان تخصیص این سرمایه جدید به پرداخت بدهی های قدیمی و متوازن نمودن ترازنامه شرکت ها هستند. 

بانک های سرمایه گذاری پس از بحران قیمت نفت به سرعت در برابر تامین مالی پروژه های نفت و گاز تغییر موضع می دهند. در سال ۲۰۱۴ میلادی، قیمت نفت به سرعت سقوط کرد. پس از این رویداد، تامین مالی پروژه های نفتی به شدت محدود شد و عرضه نفت کاهش یافت. بدین ترتیب بانک ها پس از چند ماه، ترغیب شدند تا بار دیگر به پرداخت وام اقدام کنند. تولیدکنندگان نیز تلاش کردند تا پول بیشتری برای افزایش تولید اختصاص دهند. 

از آن زمان، به هر ترتیب، گذار انرژی و حرکت دنیا به سوی انرژی  های پاک ادامه یافته و بانک ها برای عدم اختصاص پول به شرکت های نفتی دلیل دیگری پیدا کرده اند. 

بزرگترین تامین کنندگان مالی دنیا به سوی به صفر رساندن انتشار گازهای گلخانه‌ای حرکت کرده اند. آنها از مشتریان خود می خواهند تا میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش داده و با ریاست جمهوری بایدن، آنها انگیزه بیشتری برای حفاظت از محیط زیست یافته اند. بانک ها گزینه های زیادی برای انتخاب ندارند، اما تلاش می کنند تا در چارچوب مسیولیت های اجتماعی، بهترین عملکرد را داشته باشند. سهامداران آنها نیز به صورتی فراینده خواهان توجه به محیط زیست هستند. 

روابط مالی بانک ها با شرکت های نفتی همواره آشکار بوده است، هرچند در دو دهه اخیر شاهد افزایش انتقادات نسبت به عملکرد بانک ها در تامین مالی پروژه های نفتی هستیم. البته سهامداران علاوه بر توجه به محیط زیست به سود پرداختی نیز توجه دارند. شرکت های نفتی یکی از وام گیرندگان بزرگ بانک ها هستند. هرقدر قیمت نفت بالاتر رود، بانک های بیشتری برای پرداخت وام به آنها جهت تولید نفت بیشتر اعلام آمادگی می کنند.

طرح های بالادستی صنعت نفت عمدتا از ریسک بالا و پاداش زیاد برخوردارند. نفت در دو دهه آینده، همچنان مهمترین منبع تامین انرژی دنیا خواهد بود و بانک ها تلاش می کنند تا در این مدت همچنان از این گاو شیرده برای کسب سود استفاده کنند.  با تغییر رویکرد بانک ها در حمایت از انرژی های پاک و کاهش سرمایه گذاری در نفت و گاز، شرکت های تولیدکننده انرژی های تجدیدپذیر توانستند میلیاردها دلار تامین مالی جذب کنند. 

همچنین تعدادی از بانک ها از تامین مالی پروژه‌های جدید نفتی خودداری می نمایند، اما از تعمیر و نگهداری و نگهداشت تولید چاه های فعال حمایت می کنند. بدین ترتیب شاهد رشد تولید نفت و گاز نخواهیم بود. 

تاج گذاری نفت شیل در بازار 
در صنعت نفت شیل از ابتدا شاهد بدبینی بانک ها نسبت به فناوری شکست هیدرولیک بودیم. مدافعان محیط زیست معتقدند روش های تولید نفت و گاز شیل، ناپایدار و تخریب کننده محیط زیست است. در یک دهه اخیر، جنگ قیمت اوپک، بزرگترین چالش سودآوری شرکت های صنعت نفت شیل بوده است. هرچند در سایه جنگ قیمت ها، شاهد دستاوردهایی نظیر رشد کارایی، کاهش هزینه ها و افزایش سودآوری شرکت های صنعت شیل بوده ایم. 

با شرایط کنونی، نفت شیل می تواند حتی در قیمت های 30 دلاری نیز سودآور باقی بمانند. من معتقدم فریز نفتی اوپک پلاس راه را برای تثبیت سهم بازار این کابوی های ریسک پذیر و ماجراجو هموار کرد. 

آژانس بین‌المللی انرژی در ابتدای ماه جاری اعلام کرد، تقاضای نفت در پایان سال آینده میلادی از مرز 100.6 میلیون بشکه فراتر خواهد رفت. 
کارتل پیر اوپک نیز در هفته جاری پیش بینی کرد که در سال 2022 میلادی شاهد عبور تقاضای جهانی نفت از مرز 100 میلیون بشکه در روز و برای نخستین بار در تاریخ خواهیم بود. 

بدین ترتیب حجم عظیمی از عرضه جدید نفت در راه است. بخشی قابل توجهی از این منابع مربوط به تولیدکنندگان نفت شیل خواهد بود. آنها در یک دهه اخیر نقش قابل توجهی در تامین نیاز بازار جهانی نفت داشته اند‌. هرچند اکثر منابع آنها بدون وابستگی به بانک ها تامین شده است. 

در میان مدت، محدودیت های تامین مالی باعث خواهد شد تا شاهد حفظ سطح کنونی و افزایش قیمت ها باشیم. تولید نفت ایالات متحده در ۹ جولای امسال ۱۱.۴ میلیون بشکه در روز بوده است. این عدد ۱۰۰۰۰۰ بشکه بیش از هفته پیش و ۴۰۰ هزار بشکه بیش از سال گذشته است. اما نسبت به تولید دو سال پیش که ۱۲.۳ میلیون بشکه در روز بوده، شاهد کاهش چشمگیری هستیم. 

موانع ایجاد شده بر سر تولید پیامدهای مختلفی بر جای می گذارد. رشد قیمت ها یکی از این اتفاقات بوده است. با افزایش قیمت، بانک های بیشتری خواهان اعطای وام به شرکت های نفتی خواهند بود. از سوی دیگر، سهامداران این شرکت ها از اولویت ها و بازپرداخت بدهی ها و اعطای سود خوشحال خواهند شد. 

 ‌صنعت شیل ایالات متحده پس از پشت سر گذاشتن همه گیری کابوس وار ویروس کرونا و بزرگترین کاهش تقاضای تاریخ جهانی طلای سیاه، با انعطاف پذیری بیشتری به افق های آینده می نگرد. 

ترازهای مالی شرکت های صنعت نفت شیل قدرتمندتر از گذشته است. آنها با کسب سهم بازار مناسب به پادشاهان جدید بازار تبدیل شده اند. آنها قدرت بازار و معجزه رقابت و انعطاف پذیری را به رهبران کارتل پیر نشان داده اند. هرچند شاید برای درس آموزی از گذشته فرصت چندانی باقی نمانده باشد. 



نویسنده: ایرینا اسلاو
منبع: Oilprice.com
مترجم: محسن داوری

يکشنبه ۱۰ مرداد ۱۴۰۰ ساعت ۱۳:۳۳