وقتی پای نفت در میان باشد
ریشه نفتی جنگ اول خلیج فارس
در ریاض و واشنگتن این نگرانی وجود داشت که درگیری‌ها در مرز کویت و عربستان متوقف نشود و این می تواند مقدار قابل توجهی از منابع نفتی جهان را تحت تاثیر قرار دهد. رئیس جمهور جورج بوش اعزام هزاران سرباز را برای دفاع از عربستان سعودی آغاز کرد.
میز نفت | چرا ایالات متحده درگیر جنگی شد که به عنوان جنگ خلیج فارس شناخته می‌شود؟ جواب برای شما ساده است؛ نیروهای آمریکایی برای بیرون انداختن نیروهای صدام حسین از کویت اعزام شده‌اند.اما در آن زمان تفنگداران نظامی پاسخ متفاوتی داشتند که چرا ما از عربستان سعودی دفاع می‌کنیم و برای آزادی کویت آماده می‌شویم؟ پاسخ: نفت
فرقی نمی کرد شما پادشاه عربستان باشید، رئیس جمهور عراق، صدام حسین یا رئیس جمهور جرالد فورد، جیمی کارتر، رونالد ریگان یا جورج اچ.بوش. پاسخ همیشه به نفت برمی گشت.
صدام حسین، رئیس جمهور قدرتمندی که با مشت آهنین حکومت می کرد (تعداد کشته شدگان عراقی توسط رژیم بعث ۲۵۰ هزار نفر تخمین زده شده است) مخالف گسترش افکار رادیکال شیعی در سراسر عراق پس از به قدرت رسیدن آیت الله خمینی در جمهوری اسلامی ایران بود. درگیری های بین دو کشور منجر به حمله عراق در سپتامبر ۱۹۸۰ به ایران شد. یکی از اهداف صدام حسین تصرف منطقه نفت خیز خوزستان بود.
ایران هزاران نیرو را به خدمت گرفت، دستاوردهای اولیه عراق از دست رفت و تا سال ۱۹۸۲ این کشور در حال جنگ دفاعی بود. در حالی که جنگ بیشتر روی زمین به بن بست رسیده بود، هر دو طرف در جنگ تانکرها نبرد را به آبهای خلیج فارس بردند. هر طرف به خطوط حمل و نقل طرف دیگر حمله کرد. جنگ ایران و عراق در تابستان سال ۱۹۸۸ به پایان رسید ، زیرا صدام حسین نتوانسته بود کنترل میدان های نفتی دور از ایران را بدست آورد. نگاهش به سمت جنوب به کویت برگشت.
کویت در واقع زمانی بخشی از عراق بوده است تا اینکه چند سال پس از جنگ جهانی اول به عنوان یک کشور جداگانه اعلام استقلال کرد. این کشور تا زمان استقلال خود در سال ۱۹۶۱ به عنوان یک کشور تحت الحمایه انگلیس باقی ماند. کویت به یکی از بزرگترین صادرکنندگان نفت در خلیج فارس تبدیل شد. مردم این کشور آرمان های غربی را پذیرفتند، اقتصاد آن رونق گرفت به طوری که کویت در طول جنگ با ایران از عراق حمایت مالی کرد.
دلیل حملهٔ عراق به کویت مشکل بدهی ۱۳۰ میلیارد دلاری عراق به کویت و تلاش عراق برای بازسازی اقتصاد عراق بود که در جنگ ایران و عراق نابود شده بود. عراق معتقد بود چون جنگ ایران و عراق به سود کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بوده‌است، دولت‌های عربی باید بدهی ۱۳۰ میلیارد دلاری عراق را ببخشند. کویت زیر بار نرفت و تشنج با کویت بروز کرد.
در همین حال ، هنگامی که روابط کویت و عراق در آستانه رفتن به جنگ بود، پادشاهی عربستان سعودی در حال بهبود روابط با ایالات متحده بود. در سال ۱۹۷۳ عربستان سعودی تحریم نفتی علیه ایالات متحده را به دلیل حمایت آمریکا از اسرائیل علیه همسایگان عرب خود در طول جنگ یوم کیپور اعلام کرد که به نوبه خود منجر به بحران انرژی شد.
بحران نفت ۱۹۷۳ در اکتبر سال ۱۹۷۳ هنگامی شروع شد که اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت عربی اوپک (شامل اعضای عربی اوپک و همچنین کشورهای سوریه و مصر می‌شوند) ممنوعیت و تحریم نفت را اعلام کردند. با پایان یافتن تحریم‌های در مارس سال ۱۹۷۴، قیمت نفت از بشکه‌ای ۳ دلار به حدود ۱۲ دلار افزایش پیدا کرد.[۱] بحران نفت یا به عبارتی شوک نفتی تأثیرات و عواقب کوتاه‌مدت و بلندمدت بسیاری را روی سیاست‌های جهانی و نیز اقتصاد جهانی گذاشت که سپس با نام نخستین شوک نفتی خوانده شد که در ادامه بحران نفت ۱۹۷۹ نیز به دومین شوک نفتی تغییر نام یافت.
با گذشت چند ماه از تحریم ایالات متحده یک قرارداد گسترده با پادشاهی عربستان امضا کرد تا کمک های نظامی و اقتصادی به آنها ارائه دهد. سرانجام تحریم برداشته شد و تا پایان دهه ۱۹۷۰، عربستان سعودی در حال واردات جنگنده های F-15 بود. ایالات متحده شروع به ساخت پایگاه های هوایی مدرن و بنادر دریایی در سراسر پادشاهی عربستان کرد.
در ریاض و واشنگتن این نگرانی وجود داشت که درگیری‌ها در مرز کویت و عربستان متوقف نشود و این می تواند مقدار قابل توجهی از منابع نفتی جهان را تحت تاثیر قرار دهد. رئیس جمهور جورج بوش اعزام هزاران سرباز را برای دفاع از عربستان سعودی آغاز کرد.
همزمان با ایجاد ائتلاف بین المللی ایالات متحده برای دفاع از عربستان سعودی، سازمان ملل متحد مجموعه ای از قطعنامه ها را تصویب کرد که منجر به قطعنامه 678 شورای امنیت در 29 نوامبر 1990 شد و به عراق تا 15 ژانویه مهلت داد تا کویت را ترک کند.
صدام حسین همچنان سرکش باقی ماند و به مردم عراق گفت: نبردی که امروز در آن محبوس هستید مادر همه نبردهاست. قرار خداحافظی ما برای پیروزی بسیار نزدیک است. بیش از نیم میلیون سرباز، دریانورد، نیروی هوایی و تفنگداران آمریکایی در منطقه مستقر شدند.
۱۵ ژانویه فرا رسید و نیروهای صدام حسین هنوز در کویت مستقر بودند. عراق از قطعنامه ۶۷۸ شورای امنیت پیروی نکرده بود. عملیات هوایی برای آزادسازی کویت آغاز شده بود. کمتر از شش هفته بعد آنچه از ارتش عراق باقی مانده بود به آن طرف مرز منتقل شد. در این جنگن سبتاً سریع، نیروهای عراقی عمداً میادین نفتی کویت را که حسین سعی در تصرف آنها داشت به آتش کشیدند.
برآوردهای اولیه می‌گفت برای مهار صدها آتش سوزی چاه دو سال طول خواهد کشید. آخرین آتش سوزی نه ماه پس از پایان جنگ خلیج فارس خاموش شد.
منبع: spokeman
مترجم: زهرا غفوری
فرقی نمی کرد شما پادشاه عربستان باشید، رئیس جمهور عراق، صدام حسین یا رئیس جمهور جرالد فورد، جیمی کارتر، رونالد ریگان یا جورج اچ.بوش. پاسخ همیشه به نفت برمی گشت.
صدام حسین، رئیس جمهور قدرتمندی که با مشت آهنین حکومت می کرد (تعداد کشته شدگان عراقی توسط رژیم بعث ۲۵۰ هزار نفر تخمین زده شده است) مخالف گسترش افکار رادیکال شیعی در سراسر عراق پس از به قدرت رسیدن آیت الله خمینی در جمهوری اسلامی ایران بود. درگیری های بین دو کشور منجر به حمله عراق در سپتامبر ۱۹۸۰ به ایران شد. یکی از اهداف صدام حسین تصرف منطقه نفت خیز خوزستان بود.
ایران هزاران نیرو را به خدمت گرفت، دستاوردهای اولیه عراق از دست رفت و تا سال ۱۹۸۲ این کشور در حال جنگ دفاعی بود. در حالی که جنگ بیشتر روی زمین به بن بست رسیده بود، هر دو طرف در جنگ تانکرها نبرد را به آبهای خلیج فارس بردند. هر طرف به خطوط حمل و نقل طرف دیگر حمله کرد. جنگ ایران و عراق در تابستان سال ۱۹۸۸ به پایان رسید ، زیرا صدام حسین نتوانسته بود کنترل میدان های نفتی دور از ایران را بدست آورد. نگاهش به سمت جنوب به کویت برگشت.
کویت در واقع زمانی بخشی از عراق بوده است تا اینکه چند سال پس از جنگ جهانی اول به عنوان یک کشور جداگانه اعلام استقلال کرد. این کشور تا زمان استقلال خود در سال ۱۹۶۱ به عنوان یک کشور تحت الحمایه انگلیس باقی ماند. کویت به یکی از بزرگترین صادرکنندگان نفت در خلیج فارس تبدیل شد. مردم این کشور آرمان های غربی را پذیرفتند، اقتصاد آن رونق گرفت به طوری که کویت در طول جنگ با ایران از عراق حمایت مالی کرد.
دلیل حملهٔ عراق به کویت مشکل بدهی ۱۳۰ میلیارد دلاری عراق به کویت و تلاش عراق برای بازسازی اقتصاد عراق بود که در جنگ ایران و عراق نابود شده بود. عراق معتقد بود چون جنگ ایران و عراق به سود کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بوده‌است، دولت‌های عربی باید بدهی ۱۳۰ میلیارد دلاری عراق را ببخشند. کویت زیر بار نرفت و تشنج با کویت بروز کرد.
در همین حال ، هنگامی که روابط کویت و عراق در آستانه رفتن به جنگ بود، پادشاهی عربستان سعودی در حال بهبود روابط با ایالات متحده بود. در سال ۱۹۷۳ عربستان سعودی تحریم نفتی علیه ایالات متحده را به دلیل حمایت آمریکا از اسرائیل علیه همسایگان عرب خود در طول جنگ یوم کیپور اعلام کرد که به نوبه خود منجر به بحران انرژی شد.
بحران نفت ۱۹۷۳ در اکتبر سال ۱۹۷۳ هنگامی شروع شد که اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت عربی اوپک (شامل اعضای عربی اوپک و همچنین کشورهای سوریه و مصر می‌شوند) ممنوعیت و تحریم نفت را اعلام کردند. با پایان یافتن تحریم‌های در مارس سال ۱۹۷۴، قیمت نفت از بشکه‌ای ۳ دلار به حدود ۱۲ دلار افزایش پیدا کرد.[۱] بحران نفت یا به عبارتی شوک نفتی تأثیرات و عواقب کوتاه‌مدت و بلندمدت بسیاری را روی سیاست‌های جهانی و نیز اقتصاد جهانی گذاشت که سپس با نام نخستین شوک نفتی خوانده شد که در ادامه بحران نفت ۱۹۷۹ نیز به دومین شوک نفتی تغییر نام یافت.
با گذشت چند ماه از تحریم ایالات متحده یک قرارداد گسترده با پادشاهی عربستان امضا کرد تا کمک های نظامی و اقتصادی به آنها ارائه دهد. سرانجام تحریم برداشته شد و تا پایان دهه ۱۹۷۰، عربستان سعودی در حال واردات جنگنده های F-15 بود. ایالات متحده شروع به ساخت پایگاه های هوایی مدرن و بنادر دریایی در سراسر پادشاهی عربستان کرد.
در ریاض و واشنگتن این نگرانی وجود داشت که درگیری‌ها در مرز کویت و عربستان متوقف نشود و این می تواند مقدار قابل توجهی از منابع نفتی جهان را تحت تاثیر قرار دهد. رئیس جمهور جورج بوش اعزام هزاران سرباز را برای دفاع از عربستان سعودی آغاز کرد.
همزمان با ایجاد ائتلاف بین المللی ایالات متحده برای دفاع از عربستان سعودی، سازمان ملل متحد مجموعه ای از قطعنامه ها را تصویب کرد که منجر به قطعنامه 678 شورای امنیت در 29 نوامبر 1990 شد و به عراق تا 15 ژانویه مهلت داد تا کویت را ترک کند.
صدام حسین همچنان سرکش باقی ماند و به مردم عراق گفت: نبردی که امروز در آن محبوس هستید مادر همه نبردهاست. قرار خداحافظی ما برای پیروزی بسیار نزدیک است. بیش از نیم میلیون سرباز، دریانورد، نیروی هوایی و تفنگداران آمریکایی در منطقه مستقر شدند.
۱۵ ژانویه فرا رسید و نیروهای صدام حسین هنوز در کویت مستقر بودند. عراق از قطعنامه ۶۷۸ شورای امنیت پیروی نکرده بود. عملیات هوایی برای آزادسازی کویت آغاز شده بود. کمتر از شش هفته بعد آنچه از ارتش عراق باقی مانده بود به آن طرف مرز منتقل شد. در این جنگن سبتاً سریع، نیروهای عراقی عمداً میادین نفتی کویت را که حسین سعی در تصرف آنها داشت به آتش کشیدند.
برآوردهای اولیه می‌گفت برای مهار صدها آتش سوزی چاه دو سال طول خواهد کشید. آخرین آتش سوزی نه ماه پس از پایان جنگ خلیج فارس خاموش شد.
منبع: spokeman
مترجم: زهرا غفوری
يکشنبه ۲۰ تير ۱۴۰۰ ساعت ۱۴:۰۳
کد مطلب: 30446