روسنفت، پیگیر پروژه 170 میلیارد دلاری

میز نفت | همه گیری کرونا، اشتهای جهانی را برای انرژی‌های تجدید پذیر افزایش داده است. با این حال روسیه روی پروژه عظیم نفت وستوک تمرکز کرده است. طبق گفته دولت روسیه، وستوک یکی از بزرگترین پروژه های تولید سوخت فسیلی در تاریخ این کشور است. 

 در این ماه، روسنفت، بزرگترین شرکت نفتی روسیه جلساتی را با پیمانکاران و تامین کنندگان خارجی برای این پروژه آغاز کرده است که ارزش آن تا ۱۷۰ میلیارد دلار برآورد می‌شود. پیش بینی می‌شود در این پروژه صدها هزار کارگر به کار گرفته شود، ۱۵ شهر صنعتی ایجاد شود و حدود ۸۰۰ کیلومتر خط لوله جدید احداث شود.

با توجه به رونق انرژی‌های تجدیدپذیر و پیش بینی‌هایی از سوی بریتیش پترولیوم مبنی بر اینکه تقاضای جهانی نفت بعید است به سطح قبل از همه گیری کرونا برگردد، یک سوال مطرح می‌شود: چرا روسنفت چنین پروژه عظیمی را در چنین زمانی اجرا می‌کند؟ تعدادی پاسخ وجود دارد؛ از عوامل اقتصادی گرفته تا امیدهای روسنفت مبنی بر اینکه این پروژه می‌تواند نفت با کربن کمتری تولید کند.

 روسیه همیشه به منابع سوخت فسیلی خود متکی بوده است. امروز روسیه بزرگترین تولیدکننده نفت است که بیش از ۱۲ درصد از تولید جهانی نفت خام را تشکیل می‌دهد. اقتصاد این کشور به میزان قابل توجهی به درآمد صادرات نفت متکی است و شکوفایی بلند مدت روسیه به عنوان یک ابرقدرت انرژی به پایداری طولانی مدت قیمت نفت و تقاضای جهانی نفت روسیه بستگی دارد. بنابراین جای تعجب ندارد که حتی در شرایطی که بلوک‌هایی مانند اتحادیه اروپا طرح‌هایی را برای آینده بدون آلاینده ترسیم می‌کنند، روسیه معتقد است که تقاضای سوخت فسیلی در میان مدت ادامه خواهد یافت و شرکت‌های روسی مانند روسنفت پروژه‌های تولیدی خود را پایان نمی‌دهند.

این غول نفتی قصد دارد حمل و نقل نفت از پروژه وستوک را در  سال ۲۰۲۴ از طریق مسیر دریای شمال آغاز کند.  تخمین زده می‌شود که این پروژه در سال ۲۰۲۴ می تواند ۳۰ میلیون تن نفت تولید کند و تولید سالانه آن تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰۰ میلیون تن برسد. از نظر تئوری، این پروژه می‌تواند تخلیه تدریجی میدان‌های نفتی موجود روسیه در سیبری غربی را جبران کند و به آن اجازه دهد درآمد نفتی خود را حفظ کند. 

این امر به طور طبیعی نیاز به تقاضای کافی نفت در سراسر جهان دارد، در زمانی که غرب بر انتقال به انرژی‌های تجدیدپذیر متمرکز است. ایگور سچین، مدیر عامل شرکت روسنفت اظهار داشت که تقاضای زیادی برای حمایت از پروژه وجود دارد. طی یک جلسه در مجمع اقتصادی بین المللی اخیر سن پترزبورگ، سچین با اشاره به نحوه بازگشت سریع تقاضای نفت پس از همه گیری کرونا، اظهار داشت: ثبات طولانی مدت تأمین نفت به دلیل عدم سرمایه گذاری در معرض خطر است. وی همچنین اظهار داشت که نفت از میدان های نفتی وستوک می‌تواند به ویژه در زمانی که در سراسر جهان تمرکز شدیدی بر نیاز به کربن زدایی وجود دارد، از جذابیت برخوردار باشد.

در واقع، سیاست اقتصادی و انرژی چین یکی از دلایل اصلی وجود پروژه ای مانند نفت وستوک است. چین در اعلامیه اخیر خود که تا حد زیادی توسط مطبوعات بین المللی نادیده گرفته شد اما با این حال می‌تواند عواقب زیادی برای بازارهای انرژی بین المللی داشته باشد، گفت بودجه انرژی باد و خورشید را کاهش می دهد.

منطق تصمیم گیری نشان می‌دهد که بار هزینه یارانه ها می تواند برای اقتصاد چین ناپایدار باشد. هنوز هم بدون آنها انرژی‌های تجدیدپذیر به سختی می توانند تنها در قیمت رقابت کنند. تمایل پکن به جاه طلبی های اقتصادی خود بر سر نگرانی های زیست محیطی احتمالاً تقاضای جهانی نفت در میان مدت را به دنبال دارد.

حتی پس از آنکه تقاضای سوخت فسیلی سرانجام در بخش حمل و نقل به اوج خود رسید ظهور چین به عنوان یک نیروگاه پتروشیمی و افزایش تقاضا برای پلاستیک در سراسر جهان تا حد زیادی نشان می دهد که چرا پروژه هایی مانند نفت وستوک هنوز از اهمیت زیادی برخوردار هستند.

در واقع، سیاست اقتصادی چین حاکی از آن است که روسیه در کوتاه مدت و میان مدت کمتر از آنچه در گذشته انتظار می رفت، در معرض شوک های قیمت نفت است. تقاضای پایدار نفت و سرمایه گذاری در پروژه جدید همچنین می تواند مدتی به شرکت های روسی اجازه دهد تا خلا موجود توسط غول های نفتی دیگر مانند شل را که از سوخت های فسیلی دور می‌شوند، پر کنند.

یک سوال پیچیده تر این است که رشد اقتصادی چین چه مدت می تواند از رشد موازی تقاضای نفت حمایت کند؟ زیرا بسیاری از کشورها انتقال طولانی مدت خود به منابع انرژی تجدید پذیر را تسریع می کنند.  وستوک ممکن است یک سرمایه گذاری مناسب باشد، اما آیا می تواند آخرین مورد در نوع خود باشد؟

منبع: SCMP
مترجم: زاهرا غفوری

چهارشنبه ۱۶ تير ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۵۷