حرکت به سمت انرژی های نو
پوست اندازی از نفت به انرژی
شل در ایستگاه های شارژ وسایل نقلیه الکتریکی سرمایه گذاری کرده است. بسیاری از شرکت ها همچنین از طریق هیدروژن یا سوخت های زیستی فعالیت می‌کنند. به همین ترتیب، شورون اخیراً یک صندوق سرمایه گذاری 300 میلیون دلاری اختصاص داده است که به طیف وسیعی از "فناوری های کم کربن" اختصاص یافته است.
میز نفت | روند گرمایش زمین و افزایش تاثیر تغییرات آب‌وهوایی در اغلب کشورهای جهان باعث شده است تا هم کشورها در سطح ملی و هم شرکتهای بزرگ مانند اگزون موبیل، بریتیش پترولیوم، شل و دیگر شرکتهای بین المللی نفت سیاست‌های لازم را برای کاهش تدریجی میزان گازهای گلخانه‌ای تهیه و اجرا کنند و در چارچوب برنامه‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت، با نوآوری در زیرساختار تولید خود میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند.
در این بین فعالیت شرکتهای بزرگ نفتی در راستای کاهش گازهای گلخانه‌ای مورد توجه اقشار مختلف قرار گرفته است. این شرکت‌ها متعهد شده‌اند که برای آینده‌ای با کربن کم یا "کربن پایین" آماده شوند. شرکت های اروپایی، مانند شرکت چند ملیتی فرانسوی توتال و بریتیش پترولیوم مستقر در انگلیس - اقدامات مهمی را برای گذر از نفت به انرژی های تجدیدپذیر انجام می دهند.
با این حال ، صرف نظر از میزان تعهد به انرژی سبز ، اکثر شرکت های نفتی هنوز پول بیشتری را به سمت سرمایه گذاری های نفتی و گازی هدایت می کنند. شرکت‌هایی مانند توتال در فرانسه، بی‌پی در انگلیس ، Eni در ایتالیا و Equinor در نروژ متعهد شدند که با گذشت زمان، درآمد حاصل از نفت خود را به درآمد از آفتاب و باد تغییر دهند.
در واقع، آنها دیگر حتی نمی‌خواهند شرکتهای نفتی خوانده شوند و نام "شرکت های انرژی" را برای خود ترجیح می‌دهند. بر اساس این خبر، شرکت توتال حمایت بیش از ۹۰ درصدی سهامداران را با برنامه زیست‌محیطی این شرکت برای کاهش تدریجی انتشار کربن کسب، و رای مثبت آنها را برای تغییر نام به «توتال انرژی»، به علامت تغییر رویکردش به سوی انرژی تجدیدپذیر، دریافت کرد.
نشانه هایی از اختصاص منابع واقعی به این تغییر استراتژیک وعده داده شده به سمت منابع تجدیدپذیر وجود دارد. بی‌پی به تازگی خط لوله ۹ گیگاواتی پروژه خورشیدی را در ایالات متحده خریداری کرده است و میلیاردها دلار در یک تولید کننده عمده انرژی خورشیدی در هند سرمایه گذاری کرده است. توتال در سال‌های اخیر در بخش انرژی‌های تجدیدپذیر و به ویژه باد و خورشید، سرمایه‌گذاری کرده است.
در سال گذشته (۲۰۲۰) این شرکت قراردادی برای ساخت نیروگاه فراساحلی بادی به ظرفیت ۱۵۰۰ مگاوات در انگلستان (اسکاتلند) به امضا رسانید. این نیروگاه پس از احداث می‌تواند برق مورد نیاز بیش از یک میلیون خانه را در انگلستان تامین کند. این پروژه قرار است در سال آینده به بهره‌برداری برسد. این شرکت همچنین در نظر دارد سه پروژه نیروگاه بادی شناور در کشورهای انگلستان، کره جنوبی و فرانسه احداث کند.
توتال در حال مذاکره با قطر برای سرمایه‌گذاری در پروژه نیروگاه خوشیدی الخرس به ظرفیت ۸۰۰ مگاوات است. این نیروگاه قرار است ۱۰ درصد برق مورد نیاز قطر را تامین کند و با بهره‌برداری از آن، از انتشار ۲۶ میلیون تن دی‌اکسید کربن جلوگیری خواهد شد. دولت ها، سرمایه گذاران و عموم مردم به طور فزاینده‌ای در مورد تغییر اقلیم نگران هستند و خواستار اقداماتی در این زمینه هستند. در حقیقت خواستار تحول عمده ای در اقتصاد جهانی هستند که در حال حاضر 80 درصد از انرژی خود را به سوخت های فسیلی متکی می‌کند و دولت های اروپایی سیاست های سختگیرانه‌ای را تعیین می‌کنند. البته مشخص نیست که آیا این تحول جهانی به سرعت اتفاق خواهد افتاد یا خیر، اما اگر این اتفاق بیفتد،سودآوری شرکت های نفتی را دچار زیان می کند.
فاروگیو، رئیس انرژی های تجدیدپذیر جهانی در یک شرکت تحقیقاتی می‌گوید که بسیاری از شرکت ها به سرمایه گذاران گفته اند که تا سال 2030 یعنی کمتر از یک دهه دیگر ، می توانند تولید قابل تجدید قابل توجهی داشته باشند. توربین های بادی و صفحات خورشیدی بسیار مورد توجه قرار می گیرند، اما آنها تنها گزینه‌ها برای آینده پس از نفت نیستند.
به عنوان مثال شل در ایستگاه های شارژ وسایل نقلیه الکتریکی سرمایه گذاری کرده است. بسیاری از شرکت ها همچنین از طریق هیدروژن یا سوخت های زیستی فعالیت می‌کنند. به همین ترتیب، شورون اخیراً یک صندوق سرمایه گذاری 300 میلیون دلاری اختصاص داده است که به طیف وسیعی از "فناوری های کم کربن" اختصاص یافته است.
این رقم حدود 2 درصد از 14 تا 16 میلیارد دلار شورون است که هر ساله برای هزینه های جاری هزینه می کند. در حالی که اروپایی ها نوعی استراتژیك را دنبال می كنند كه می تواند مدل اصلی تجارت آنها را تغییر دهد اما آمریكایی ها برای حفظ مدل تجارت فعلی خود روی قدرت فن آوری تاکید می كنند، آنها در برنامه‌های آینده خود به شدت بر جذب کربن تأكید دارند. فعالان محیط زیستی و آب و هوایی ممکن است این پیروزی‌ها را جشن بگیرند ، از جمله اینکه دادگاه هلند با صدور حکمی تاریخی در راستای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، شرکت نفتی شل را موظف کرد که تولید گاز آلاینده کربن دی اکسید را تقریبا به نصف کاهش دهد.
با وجود همه این ها، این واقعیت وجود دارد که تا زمانی که دولت ها و مصرف کنندگان جهان تغییرات چشمگیری ایجاد نکنند که باعث تغییر سریع برنامه های شرکت ها در جهت کاهش کربن شود، شرکت های نفت و گاز تغییر چندانی نخواهند کرد. گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی نشان داد که در سال 2020 ، صنعت نفت و گاز به طور کلی فقط یک درصد از هزینه های سرمایه خود (پول صرف چیزهای فیزیکی) را صرف انرژی پاک کرده است. این آژانس خاطرنشان کرد که بر اساس روند فعلی ، ممکن است در سال جاری به 4 درصد یا "برای برخی از شرکتهای برجسته اروپایی بسیار بالاتر از 10 درصد" برسد.
مقصیت اشرف، رئیس انرژی جهانی در شرکت مشاور Accenture است، که اخیراً 179 شرکت نفت و گاز - از هر اندازه - را مورد بررسی قرار داد تا بررسی کند که آیا آنها قصد دارند نحوه تجارت خود را برای آماده سازی انتقال به دور از نفت و گاز تغییر دهند یا خیر؟ می‌گوید: فقط بخش كمی از شركت ها واقعاً به فکر ایجاد تغییر بنیادی هستند.
منبع: npr
مترجم: زهرا غفوری
در این بین فعالیت شرکتهای بزرگ نفتی در راستای کاهش گازهای گلخانه‌ای مورد توجه اقشار مختلف قرار گرفته است. این شرکت‌ها متعهد شده‌اند که برای آینده‌ای با کربن کم یا "کربن پایین" آماده شوند. شرکت های اروپایی، مانند شرکت چند ملیتی فرانسوی توتال و بریتیش پترولیوم مستقر در انگلیس - اقدامات مهمی را برای گذر از نفت به انرژی های تجدیدپذیر انجام می دهند.
با این حال ، صرف نظر از میزان تعهد به انرژی سبز ، اکثر شرکت های نفتی هنوز پول بیشتری را به سمت سرمایه گذاری های نفتی و گازی هدایت می کنند. شرکت‌هایی مانند توتال در فرانسه، بی‌پی در انگلیس ، Eni در ایتالیا و Equinor در نروژ متعهد شدند که با گذشت زمان، درآمد حاصل از نفت خود را به درآمد از آفتاب و باد تغییر دهند.
در واقع، آنها دیگر حتی نمی‌خواهند شرکتهای نفتی خوانده شوند و نام "شرکت های انرژی" را برای خود ترجیح می‌دهند. بر اساس این خبر، شرکت توتال حمایت بیش از ۹۰ درصدی سهامداران را با برنامه زیست‌محیطی این شرکت برای کاهش تدریجی انتشار کربن کسب، و رای مثبت آنها را برای تغییر نام به «توتال انرژی»، به علامت تغییر رویکردش به سوی انرژی تجدیدپذیر، دریافت کرد.
نشانه هایی از اختصاص منابع واقعی به این تغییر استراتژیک وعده داده شده به سمت منابع تجدیدپذیر وجود دارد. بی‌پی به تازگی خط لوله ۹ گیگاواتی پروژه خورشیدی را در ایالات متحده خریداری کرده است و میلیاردها دلار در یک تولید کننده عمده انرژی خورشیدی در هند سرمایه گذاری کرده است. توتال در سال‌های اخیر در بخش انرژی‌های تجدیدپذیر و به ویژه باد و خورشید، سرمایه‌گذاری کرده است.
در سال گذشته (۲۰۲۰) این شرکت قراردادی برای ساخت نیروگاه فراساحلی بادی به ظرفیت ۱۵۰۰ مگاوات در انگلستان (اسکاتلند) به امضا رسانید. این نیروگاه پس از احداث می‌تواند برق مورد نیاز بیش از یک میلیون خانه را در انگلستان تامین کند. این پروژه قرار است در سال آینده به بهره‌برداری برسد. این شرکت همچنین در نظر دارد سه پروژه نیروگاه بادی شناور در کشورهای انگلستان، کره جنوبی و فرانسه احداث کند.
توتال در حال مذاکره با قطر برای سرمایه‌گذاری در پروژه نیروگاه خوشیدی الخرس به ظرفیت ۸۰۰ مگاوات است. این نیروگاه قرار است ۱۰ درصد برق مورد نیاز قطر را تامین کند و با بهره‌برداری از آن، از انتشار ۲۶ میلیون تن دی‌اکسید کربن جلوگیری خواهد شد. دولت ها، سرمایه گذاران و عموم مردم به طور فزاینده‌ای در مورد تغییر اقلیم نگران هستند و خواستار اقداماتی در این زمینه هستند. در حقیقت خواستار تحول عمده ای در اقتصاد جهانی هستند که در حال حاضر 80 درصد از انرژی خود را به سوخت های فسیلی متکی می‌کند و دولت های اروپایی سیاست های سختگیرانه‌ای را تعیین می‌کنند. البته مشخص نیست که آیا این تحول جهانی به سرعت اتفاق خواهد افتاد یا خیر، اما اگر این اتفاق بیفتد،سودآوری شرکت های نفتی را دچار زیان می کند.
فاروگیو، رئیس انرژی های تجدیدپذیر جهانی در یک شرکت تحقیقاتی می‌گوید که بسیاری از شرکت ها به سرمایه گذاران گفته اند که تا سال 2030 یعنی کمتر از یک دهه دیگر ، می توانند تولید قابل تجدید قابل توجهی داشته باشند. توربین های بادی و صفحات خورشیدی بسیار مورد توجه قرار می گیرند، اما آنها تنها گزینه‌ها برای آینده پس از نفت نیستند.
به عنوان مثال شل در ایستگاه های شارژ وسایل نقلیه الکتریکی سرمایه گذاری کرده است. بسیاری از شرکت ها همچنین از طریق هیدروژن یا سوخت های زیستی فعالیت می‌کنند. به همین ترتیب، شورون اخیراً یک صندوق سرمایه گذاری 300 میلیون دلاری اختصاص داده است که به طیف وسیعی از "فناوری های کم کربن" اختصاص یافته است.
این رقم حدود 2 درصد از 14 تا 16 میلیارد دلار شورون است که هر ساله برای هزینه های جاری هزینه می کند. در حالی که اروپایی ها نوعی استراتژیك را دنبال می كنند كه می تواند مدل اصلی تجارت آنها را تغییر دهد اما آمریكایی ها برای حفظ مدل تجارت فعلی خود روی قدرت فن آوری تاکید می كنند، آنها در برنامه‌های آینده خود به شدت بر جذب کربن تأكید دارند. فعالان محیط زیستی و آب و هوایی ممکن است این پیروزی‌ها را جشن بگیرند ، از جمله اینکه دادگاه هلند با صدور حکمی تاریخی در راستای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، شرکت نفتی شل را موظف کرد که تولید گاز آلاینده کربن دی اکسید را تقریبا به نصف کاهش دهد.
با وجود همه این ها، این واقعیت وجود دارد که تا زمانی که دولت ها و مصرف کنندگان جهان تغییرات چشمگیری ایجاد نکنند که باعث تغییر سریع برنامه های شرکت ها در جهت کاهش کربن شود، شرکت های نفت و گاز تغییر چندانی نخواهند کرد. گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی نشان داد که در سال 2020 ، صنعت نفت و گاز به طور کلی فقط یک درصد از هزینه های سرمایه خود (پول صرف چیزهای فیزیکی) را صرف انرژی پاک کرده است. این آژانس خاطرنشان کرد که بر اساس روند فعلی ، ممکن است در سال جاری به 4 درصد یا "برای برخی از شرکتهای برجسته اروپایی بسیار بالاتر از 10 درصد" برسد.
مقصیت اشرف، رئیس انرژی جهانی در شرکت مشاور Accenture است، که اخیراً 179 شرکت نفت و گاز - از هر اندازه - را مورد بررسی قرار داد تا بررسی کند که آیا آنها قصد دارند نحوه تجارت خود را برای آماده سازی انتقال به دور از نفت و گاز تغییر دهند یا خیر؟ می‌گوید: فقط بخش كمی از شركت ها واقعاً به فکر ایجاد تغییر بنیادی هستند.
منبع: npr
مترجم: زهرا غفوری
چهارشنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۰ ساعت ۰۱:۴۵
کد مطلب: 30206
