اوراقی برای فراموشی تراژدی

به گزارش میز نفت،  فاز 11 پارس جنوبی یکی از پروژه‌های مهم صنعت نفت بوده است که توسعه آن از سال 79 تا به امروز درگیر حواشی مختلفی بوده است؛ از بدقولی‌های توتال فرانسه تا چینی‌ها و خلع ید پیمانکاران ایرانی توسط وزیر نفت. طی این سال‌ها، این فاز رنگ توسعه به خود ندید و در مقابل، اما قطری‌ها با تمام توان برداشت از میدان مشترک پارس جنوبی را به پیش بردند.

معاون مهندسی شرکت ملی نفت یا همان داماد حجت الاسلام ناطق نوری،  در جدیدترین مصاحبه خود گفته است منابع مالی توسعه فاز 11 پارس جنوبی از طریق فروش اوراق مشارکت تامین می‌شود. تاکنون 15 میلیون دلار در طرح فاز 11 سرمایه‌گذاری شده است و تا پایان سال حجم سرمایه‌گذاری به 170 میلیون دلار می‌رسد.

رضا دهقان این موضوع را در شرایطی گفته است که وقتی در دولت یازدهم منتقدان به وزارت نفت پیشنهاد می‌دادند روی تامین مالی از بازارها و اوراق مشارکت حساب باز کند، با پاسخ‌های مختلف و البته عجیبی مواجه می‌شدند. یکی از این پاسخ‌ها به میزان بدهی شرکت ملی نفت مربوط و اعداد مختلفی برای آن مطرح می‌شد.

می‌گفتند شرکت ملی نفت 50 میلیارد دلار بدهی دارد و دیگر توانی برای استقراض بیشتر ندارد؛ این استدلال بچگانه در شرایطی مطرح می‌شد که همه شرکت‌های بزرگ نفتی جهان با تولیدی بسیار کمتر از شرکت ملی نفت بدهی‌های بیشتری نسبت به             NIOC داشته و دارند و اصولا این بدهی، مربوط به بخش سرمایه‌گذاری است.
 
اصل ماجرای بدهی
اصولا شركت‌هاي نفتي جهان مانند توتال، شل، بي‌پي، استات اويل و... از منابع بانكي براي توسعه فعاليت‌هاي خود بهره مي‌گيرند لذا طبيعي است بدهي‌هاي كلان داشته باشند. در ايران اما بدهي شركت ملي نفت طور ديگري معرفي مي‌شد؛ گويا اين شركت با دريافت وام‌هاي داخلي و فروش اوراق مشاركت، ميلياردها دلار را صرف امور جاري و اموري عبث كرده كه براي دولت مشكلات بزرگي را به‌وجود آورده  در حالي كه بيشتر بدهي شركت ملي نفت، براي افزايش توليد نفت، گاز، ظرفيت پالايشي و پتروشيمي به كار گرفته شده و اكنون كه بيشتر اين پروژه‌ها به بهره برداري رسيده است، اين بدهي بايد پرداخت شود.

هر شرکتی با دریافت وام از بانک‌ها و موسسات مالی، منابع مالی برای توسعه میادین نفت و گاز را کسب کرده و به صورت اقساط بدهی خود را صاف می‌کند. یک رویه عادی و ساده در همه نقاط جهان اما وزارت نفت برای آنکه حتما و حتما فاز 11 به توتال واگذار شود، اینگونه استدلال می‌کرد که استفاده از ظرفیت‌های داخلی یعنی بدهی بیشتر!

حالا پس از 7 سال و با وجود اینکه چنین ظرفیتی در قوانین بودجه هم پیش‌بینی شده بود، وزارت نفت تصمیم گرفته است در چند ماه پایانی عمر دولت به سمت جذب منابع مالی از طریق اوراق مشارکت قدم بردارد. کمی در تصمیماتی که وزارت نفت برای فاز 11 اخذ کرده، ریز شویم متوجه خواهیم شد این حجم از خرابکاری یا از سر خیانت است یا از سر جهل.
زنگنه خودش اقرار کرده است هر سال تاخیر در بهره برداری از هر فاز پارس جنوبی معادل است با از دست رفتن 5 میلیارد دلار از درآمدهای کشور که این به معنی از دست رفتن 35 میلیارد دلار از درآمدهای بالقوه کشور است.

مشخص نیست چه اتفاقی افتاده است که استفاده از راهکاری که از نظر وزارت نفت چیزی جز مکافات نیست، بر چه اساسی تبدیل به فرشته نجات شده است؛ یا معطلی 7 ساله خود وزارت نفت را هم کلافه کرده و یا چون چند ماه دیگر به پایان دولت نمانده، دیگر برای این نهاد مهم نیست در سال‌های آینده چه اتفاقی رخ می‌دهد!
 

چهارشنبه ۲۶ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۱۰:۴۶