صنعت نفت، خط قرمز جمهوری‌خواهان

مونا مشهدی رجبی| لابی سوخت‌های فسیلی مفهومی در دنیای سیاست امریکا است که در تمامی انتخابات ها و تصمیم گیری‌های سیاسی در این کشور تاثیر بسزایی دارد. اعضای لابی، شرکت‌های بزرگ فعال در حوزه انرژی‌های فسیلی به خصوص شرکت‌های  بزرگ نفتی هستند و تلاش می‌کنند تا از طریق ارائه منابع مالی کلان به سیاستگذاران و کمپین‌های رقابت‌های ریاست جمهوری، روی سیاست‌های دولتی در حوزه انرژی تاثیر بگذارند و تا حد امکان  قانون‌زدایی در عرصه انرژی‌های فسیلی را تقویت کنند.

 از بزرگ‌ترین شرکت‌های نفتی که در این لابی فعال هستند می‌توان به اگزون موبیل، شورون، رویال داچ شل و توتال اشاره کرد که لزوما همه امریکایی نیستند ولی همه آن‌ها در بازار امریکا سهم بزرگی دارند. این لابی فعالیت زیادی در جریان رقابت‌های ریاست جمهوری در امریکا دارد و تلاش می‌کند تا با ارائه بیشترین کمک مالی به کاندید مورد نظر که اغلب کاندید حزب جمهوری خواه است، او را به همسویی با سیاست‌های مناسب برای افزایش سطح درآمد صنعت نفت و گاز طبیعی و ازبین بردن موانع قانونی فراخواند.

 گاردین در گزارشی که در ۲۳ مارس سال ۲۰۰۸ تهیه کرد به سهم حزب دموکرات و جمهوری خواه در دریافت این کمک‌های مالی اشاره کرد و نوشت: «در تمامی رقابت‌های انتخاباتی، کاندیدهای حزب جمهوری خواه بیشترین کمک مالی را از لابی سوخت‌های فسیلی دریافت کرده‌اند. بررسی‌ها از سال ۲۰۰۰ تا کنون نشان داده است که در تمامی انتخابات در امریکا بالغ بر ۷۵ درصد از کمک مالی ارائه شده توسط لابی سوخت‌های فسیلی به کاندیدهای حزب جمهوری خواه و کمپین‌های آن‌ها اختصاص داشته است.»
 
کمک‌های مالی به جمهوری خواهان
آمارهای ارائه شده توسط  بلومبرگ نشان می‌دهد در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۰، بالغ بر ۳۴ میلیون دلار از طریق لابی سوخت‌های فسیلی به کمپین‌های انتخاباتی کمک شده است که ۷۸ درصد از این کمک مالی به کمپین کاندیدهای جمهوری خواه اختصاص داشته است.

در سال ۲۰۰۴، شرکت‌های بزرگ فعال در صنعت نفت و گاز طبیعی حدود ۲۵ میلیارد دلار به این کمپین‌ها اختصاص دادند که ۱۹ میلیارد دلار یعنی ۸۲  رصد از این کمک مالی به حزب جمهوری خواه اختصاص داشت. البته باید در نظر داشت که لابی سوخت‌های فسیلی در امریکا تنها شامل شرکت‌های فعال در صنعت نفت و گاز طبیعی نیست بلکه شرکت‌های فعال در تولید انرژی برق هم در این گروه جای می گیرند و این شرکت‌ها بیشتر طرفدار حزب دموکرات هستند.
 
به گزارش گاردین در دسامبر سال ۲۰۱۶، طی سال‌های اخیر سرمایه‌گذاری لابی سوخت‌های فسیلی روی کاندیداهای جمهوری خواه افزایش یافته است که شاید دلیل آن بیشتر شدن اهمیت صنعت نفت و گاز در اقتصاد امریکا است. حمایت مالی لابی سوخت‌های فسیلی (شامل شرکت‌های فعال در نفت و گاز و زغال سنگ و انرژی برق) از کمپین‌های انتخاباتی در سال ۲۰۱۶ به اوج خود رسید که برابر با ۱۰۷ میلیون دلار بود و ۸۷ درصد از این بودجه به کاندیداهای حزب جمهوری خواه داده شد.

 نکته مهم دیگراین است که نه تنها در تمامی انتخابات‌های ریاست جمهوری این لابی فعال است بلکه در انتخاب اعضای کنگره و سنا و حتی در سیاستگذاری‌های خارجی نیز نقش مهمی ایفا می‌کند ولی همیشه بخش اعظم سرمایه‌گذاری برای انتخاب شدن کاندیداهای جمهوری خواه در سنا و کنگره و کاخ سفید صرف می‌شود.
 
چرا جمهوری خواه ها کمک مالی بیشتری دریافت می‌کنند؟
سوال مهم این است که چرا کاندیداهای حزب جمهوری خواه بیشترین حمایت مالی را از لابی سوخت‌های فسیلی در دریافت می‌کنند؟ وب سایت grist درنوامبر سال ۲۰۱۸ نوشت: «جمهوری خواهان همیشه طرفدار قانون زدایی در صنعت نفت و گاز و افزایش تولید در این صنعت بودند و به همین دلیل است که لابی سوختهای فسیلی در امریکا از آنها حمایت می‌کند.

در واقع این حزب تلاش می‌کند تا موانع موجود در راه  تولید نفت و بهره برداری از حوزه‌های نفتی را از بین ببرد و شاید مصداق اخیر این دیدگاه را بتوان در خروج دونالد ترامپ از توافق زیست محیطی پاریس و از بین بردن قوانین محدود کننده اکتشاف و توسعه حوزه‌های نفتی در بخش های حفاظت شده زیست محیطی امریکا دید.»

 وب سایت بارونس هم اخیرا به مساله حمایت مالی شرکتهای نفتی از حزب جمهوری خواه در امریکا پرداخت و دلیل این مساله را دیدگاه این حزب از زمان شکل گیری تا امروز ذکر کرد. بر مبنای این گزارش که روز ۱۵ ژانویه سال جاری منتشر شد، حزب دموکرات معتقد است رشد اقتصادی و رشد صنعتی همسو با افزایش مصرف سوخت‌های فسیلی حاصل می شود زیرا سوخت‌های فسیلی منبع اصلی انرژی در صنایع هستند.

بنابراین مقابله با مصرف سوخت‌های فسیلی می‌تواند به معنای مانع تراشی در مسیر رشد صنعتی و اقتصادی  باشد. با توجه به همین دیدگاه است که جمهوری خواهان با هر گروهی که به دلیل نگرانی در مورد مسایل زیست محیطی و اثرات منفی استفاده از سوخت‌های فسیلی روی محیط زیست در مورد ضرورت کاهش مصرف و تولید یا جایگزینی آن سخن می گویند، مقابله می‌کنند.

بارونس در ادامه نوشت:« اما این دیدگاه تنها یک روی سکه است و در روی دیگر سکه قدرتی است که مالکیت سوختهای فسیلی برای اقتصاد کشور به همراه می آورد. جمهوری خواهان امریکا بر این باور هستند تملک سوخت‌های فسیلی شامل نفت و گاز طبیعی و حتی زغال سنگ و تولید انبوه آن می‌تواند جایگاه اقتصادی کشور را در دنیا تقویت کند و اقتصاد دنیا را به کشوری که مالک این ذخایر است وابسته کند.

این وابستگی می‌تواند اقتدار اقتصادی و سیاسی  کشور را در دنیا افزایش دهد و به همین دلیل است که مانع تراشی از مسیر فعالیت‌های اکتشافی و استخراجی را به معنای مانع تراشی در مسیر قدرت گیری کشور در سطح بین المللی می‌دانند و با آن مقابله می‌کنند.»
 
 

سه شنبه ۴ شهريور ۱۳۹۹ ساعت ۱۳:۰۲