کارنامه سازی به سبک زنگنه

وحید حاجی پور| وزیر نفت هنوز هم در دنیای خود گذر ایام می‌کند؛ پس از هفت سال تحمیل انواع عقب‌ماندگی‌ها در حوزه نفت، سعی دارد دستاوردهای دیگران را به نام خود سند زده و این‌گونه القا کند که اگر او نبود، پارس جنوبی و غرب کارون به‌جایی نمی‌رسید. او روی نقاطی دست گذاشته است که ازقضا ارتباطی به عملکرد وی ندارد اما چه می‌توان کرد که وقتی چیزی برای عرضه نباشد، فریادها بلند می‌شود که اگر ما نبودیم هیچ‌چیز نداشتیم.

زنگنه می‌گوید پارس جنوبی و غرب کارون شاخص عملکرد ماست؛ روی کاغذ، در دولت یازدهم و دوازدهم میزان تولید گاز از پارس جنوبی دو برابر شده و به گفته وزارت نفت، میزان تولید از غرب کارون 5 برابر؛ اما این عملکرد یک‌شبه اتفاق افتاده است؟ قطعاً خیر، پس چرا وزارت نفت علاقه دارد روی این موضوع مانور دهد؟

از پارس جنوبی آغاز می‌کنیم؛ در دولت گذشته که سرمایه‌گذاری خارجی به دلیل فشار آمریکا و تحریم‌ها سخت شد، نظام تصمیم گرفت از منابع خود و توان شرکت‌های ایرانی، پارس جنوبی را توسعه دهد و بر همین اساس همه فازهای بزرگ‌ترین میدان گازی جهان را میان شرکت‌های ایرانی توزیع کرد تا هر یک از این شرکت‌ها، کار را آغاز کنند. با آغاز توسعه فازهای پارس جنوبی در دولت دهم و اختصاص 20 میلیارد دلار از منابع بانک مرکزی به وزارت نفت، پروژه‌ها آغاز شدند و با پیشرفت فیزیکی 40 تا 90 درصد در فازهای مختلف،  تحویل دولت یازدهم شدند.

به‌عنوان نمونه فاز 12 در سال 92 پیشرفتی معادل 93 درصد داشت که زنگنه برای راه‌اندازی آن، دو سال زمان معطل کرد.

درواقع چیزی که زنگنه افتتاح کرد، پروژه‌هایی بود که اصولاً ربطی به وی نداشت و وزارت نفت در دولت جدید فقط آن‌ها را تکمیل کرد آن‌هم با یک کندی خسته‌کننده. بااین‌وجود، پروژه‌ها یک‌به‌یک راه‌اندازی شد و برای آنکه بگویند اگر ما نبودیم این‌گونه نمی‌شد، به دولت گذشته تاختند و گفتند در دوره گذشته شاهد یک «آشوب صنعتی» بودیم و در دولت روحانی، با قوام یافتن کارها همه‌چیز به‌خوبی پیش رفت.

اگر دولت گذشته، راهبرد دولت حاکم را در پیش می‌گرفت قطعاً هیچ پروژه‌ای در آن روزه کلید نمی‌خورد؛ تفکر حاکم بر این روزهای وزارت نفت معتقد است باید به شرکت‌های غربی اعتماد کرد و اگر آن‌ها نباشند صنعت نفت با خاک یکسان می‌شود؛ به همین دلیل است که در هفت سال گذشته هیچ اقدام بزرگی در صنعت نفت رخ نداد و تازه در سال پایانی دولت، قراردادهای نفتی با شرکت‌های ایرانی امضا می‌شود!

و اما درباره غرب کارون؛ این منطقه که هدف‌گذاری برای تولید نفت از آن، چیزی حدود 1.2 میلیون بشکه در روز است در دولت گذشته تحرک بزرگی به خود دید. قراردادهای میادین آزادگان شمالی، جنوبی، یاران و یادآوران با شرکت‌های ایرانی و چینی امضا شد و درست در اوج تحریم‌ها، کار شروع شد. پیمانکاران ولو با تأخیر کار خود را انجام دادند و توانستند چیزی حدود 300 هزار بشکه در غرب کارون تحویل دولت دهند.

این همان موضوعی است که تورج دهقانی مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه نفت هم مجبور به اقرار آن شد و دیروز گفت که قراردادهای دولت گذشته در غرب کارون موفقیت‌آمیز بوده است. بااین‌وجود وزیر نفت می‌گوید غرب کارون نماد کارایی وزارت نفتی است که در غرب کارون تنها نظاره‌گر قراردادهایی بوده که هیچ ارتباطی به عملکرد وی ندارد. زمانی می‌توان افزایش تولیدی را به‌پای‌خود نوشت که صفرتا صد آن توسط یک دولت انجام‌شده باشد و نه آنکه دولتی دیگر قرارداد را امضا کرده، کار توسعه را آغاز کرده و تولیدش به دولتی می‌رسد که مجبور به ادامه کار باشد.

مخلص کلام آنکه شاخصی که وزیر نفت به آن اشاره می‌کند، مرهون عملکرد گذشتگانی است که بارها مورد شماتت دولت تدبیر و امید قرارگرفته است ولی به هنگام «دروی سیاسی»، گویی که دم مسیحیایی وزارت نفت همه‌چیز را به سود کشور کرده است.

در غرب کارون به‌اندازه کافی شاهد شلختگی و درجا زدن دولتی بوده‌ایم که انشالله سال آینده صنعت نفت از دردسرهایش خلاص می‌شود. حالا تا می‌توانند برای خود کارنامه سازی کنند و با عملکرد دیگران برای خود قبایی ابریشمی بدوزند.

سه شنبه ۳۱ تير ۱۳۹۹ ساعت ۱۲:۰۷