مردی با 60 هزار حلقه چاه نفت و گاز

میز نفت | در برنامه‌های تلویزیونی رییس (Boss ) شبکه بی بی سی، رهبران موفق دنیای تجارت سراسر دنیا معرفی می‌شوند. روستی هاتسون جونیور، بنیانگذار و مدیر عامل شرکت نفت و گاز دایورسیفاید(DGO)، میهمان هفته گذشته این برنامه بود.

پدر، پدربزرگ و پدر پدربزرگ وی از کارگران یقه آبی صنعت نفت در ویرجینیای غربی بوده‌اند. آنها همه عمر خود را در این صنعت گذراند‌ه‌اند. آنها در بخش های حفاری و راهبری خطوط لوله فعالیت داشته‌اند. روستی در سال‌های دبیرستان و دانشگاه، در تابستان‌ها به همراه پدرش برای کارآموزی به تاسیسات نفتی می‌رفت. او اولین نفر در خانواده‌اش بود که تحصیلات دانشگاهی داشته است. در سال 1991 میلادی، روستی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و تصمیم گرفت فعالیت‌های متفاوتی را دنبال کند.

روستی که هم اکنون 952 نفر را در شرکتش استخدام کرده، می‌گوید: من تصمیم داشتم فعالیت در صنعت نفت و گاز را به عنوان آخرین کاری که مجبور شوم، انجام دهم. کار کردن در این صنعت، بسیار سخت و طاقت فرسا است. با مدرک حسابداری از دانشگاه دولتی فیرمونت ویرجینیای غربی، وی به مدت یک دهه در حوزه بانکداری فعالیت اثربخشی داشت.

چند سال بعد، روستی به دلیل عدم ادامه صنعت خانوادگی پدرانش، دچار عذاب وجدان شد. وی در برنامه رییس شبکه بی بی سی می‌گوید: در دوره کودکی من، زندگی در ایالت ویرجینیای غربی با مشکلات زیادی روبرو بود. مردم در آن سال‌ها دو دسته بودند: گروهی در معادن زغالسنگ فعالیت می‌کردند و بقیه در صنعت نفت و گاز شاغل بودند. ما آموخته بودیم که کار خانوادگی پدر و پدربزرگ خود را ادامه دهیم.

پس از چند سال کار در بانک‌های مختلف، احساس کردم باید به زادگاهم بازگردم. من دوست داشتم تا یک کسب و کار نوآورانه را آغاز کنم. من به دنبال کارآفرینی بودم... در سال ۲۰۰۱ میلادی، من ۳۲ سال سن داشتم و یک چاه گازی قدیمی را در ویرجینیای غربی به قیمت ۲۵۰ هزار دلار خریداری کردم.

بهای این معامله از به رهن گذاشته شدن خانه‌ام تامین شد. آن چاه قدیمی بود و از سال‌ها پیش در حال تولید بود. اما برای من همانند یک معدن طلا بود. من به مدت چهار سال دیگر در بانک شاغل بودم. اما در زما‌ن‌های تعطیلات با هواپیما روانه ویرجینیای غربی می‌شدم تا از نزدیک فعالیت‌های چاه نفت را زیر نظر بگیرم.  مالکیت نخستین چاه برای من احساسی همانند داشتن یک معدن طلا داشت.

هم اکنون شرکت من بیش از ۶۰ هزار حلقه چاه نفت و گاز در ویرجینیای غربی، پنسیلوانیا،اوهایو، کنتاکی، ویرجینیا و تنسی دارد. در این شرکت ۹۲۵ نفر استخدام شده‌اند و درآمد سالانه بیش از ۵۰۰ میلیون دلار داریم. حدود ۹۰ درصد تولیدات ما گاز طبیعی و ۱۰ درصد بقیه نفت است.

مدل تجاری این شرکت دارای ویژگی‌های خاصی است. در این شرکت هیچگونه حفاری برای یافتن ذخایر جدید نفت و گاز انجام نمی‌شود. آنها چاه‌های قدیمی شرکت‌های بزرگ نفتی را که نیازی به آنها ندارند، خریداری می‌کنند. بدین ترتیب با مبلغی بسیار کمتر می‌توان این چاه‌ها را تملک کرد.

وی می‌گوید: آنها به این چاه‌های قدیمی نیازی ندارند. اما اکثر آنها به مدت ۵۰ سال تولیدی هستند. لذا ما با کارایی بالا این چاه‌ها را راهبری و درآمد کسب می‌کنیم. این شرکت در یک دهه گذشته و همزمان با انقلاب منابع شیل، از تغییر راهبرد شرکت‌های نفتی بهره زیادی برده است. چرا که بسیاری از آنها برای فعالیت در میادین شیل و عملیات شکست هیدرولیک، چاه‌های قدیمی خود را واگذار کردند.

در این عملیات، از حفاری سنتی چاه‌ها خبری نیست و مخلوطی پرفشار از آب، ماسه و مواد شیمیایی به داخل سازند شیل تزریق می‌شود. بدین ترتیب با شکافته شدن صخره‌ها، مقدار زیادی نفت و گاز که در گذشته غیر قابل دسترس بودند، برداشت می‌شود.

روستی می‌گوید: صنعت شیل با جذابیت زیادی به دلیل تولید بالا روبرو است. اما این صنعت فرصت مناسبی برای شرکت ما برای تملک هزاران چاه قدیمی، اما تولیدی است. این چاه‌ها قیمت کمی دارند، اما می‌توانند دامنه کسب و کار ما را به سرعت توسعه دهند.

برای افزایش منابع مالی جهت توسعه بیشتر، در سال ۲۰۱۷ میلادی این شرکت سهام خود را در بورس واگذار کرد. البته آنها در اقدامی عجیب، بورس لندن را به عنوان بازار عرضه سهام خود برگزیدند. وی می‌گوید: ما برای فعالیت در بازار سرمایه ایالات متحده به اندازه کافی بزرگ نبودیم. البته ما تمایلی به تداوم فعالیت‌های خود به عنوان یک شرکت سهامی خاص نیز نداشتیم.

جیمز مک کورمک، تحلیلگر بازار انرژی می‌گوید: راهبرد این شرکت تملک چاه‌های نفت کم هزینه، دارای عمر طولانی و با نرخ افول تولید کم است. بدین ترتیب آنها از موقعیت منحصر به فردی برخوردار هستند. در دوره مدیریت روستی، شرکت وی پس از عرضه در بورس توانسته رشد زیادی داشته باشد.در این سه سال، تولید نفت و گاز آنها ۲۰ برابر و ذخایر آنها ۲۳ برابر شده است.

کارلوس گومز، یکی دیگر از کارشناسان صنعت انرژی می‌گوید: شرکت دی جی او، هم‌اکنون بزرگترین تولیدکننده گاز متعارف در منطقه آپالاچیا است. این شرکت با دارا بودن ده‌ها هزار حلقه چاه دارای عمر بالا، هزینه عملیاتی کم و سودآوری تثبیت شده یک منبع درآمدی باثبات برای سهامداران است.

شرکت روستی امیدوار است تا در بلندمدت به خریداری چاه‌های جدید ادامه دهد. بدین ترتیب این چاه‌ها جایگزین چاه‌هایی می شوند که به پایان عمر خود رسیده اند. از سوی دیگر، آنها برای حضور در مناطق جدید به ویژه تگزاس آماده می‌شوند.

در این برنامه از آقای روستی در مورد سقوط قیمت نفت و بحران کرونا پرسیده شد. اما وی اعلام کرد در مورد این شرایط نگرانی چندانی ندارد. چرا که بخش اعظم تولیدات آنها پیش فروش شده است و‌ کارایی عملیات آنها در مقایسه با غول‌های بازار بیشتر است.

پس از سال‌ها فعالیت در بازار نفت و ‌گاز، پدر آقای روستی همچنان به عنوان یک مشاور، تجارب خود را در اختیار پسرش قرار می دهد. همچنین وی به عنوان ناظر عملیات در ویرجینیای شمال غربی فعالیت دارد.  روستی می‌گوید: پدر من در ۷۲ سالگی همچنان به کار کردن عشق می‌ورزد. به همین خاطر همچنان با انرژی و شادمانی ما را از تجارب خود آگاه می‌کند. نفت همانند خون در رگ‌های خانواده ما جریان دارد!