تبعات جدی کاهش قیمت نفت برای واشنگتن
اضطراب نفت آمریکا
بسیاری معتقدند همکاری های تگزاسی‌ها با اوپک کوتاه مدت خواهد بود. هرچند بازار نفت در یک دهه اخیر دگرگون و متفاوت تر از شده است. گویی در شرایط کنونی بهتر از همیشه می توان به مفهوم استقلال انرژی اندیشید.
میز نفت / در چند دهه اخیر، اوپک در سیاست خارجی ایالات متحده همانند یک بچه پررو نقش آفرینی کرده است. دموکرات‌ها و جمهوری خواهان همانند یکدیگر از منتقدان تلاش های اوپک برای افزایش قیمت ها با ابزار کاهش تولید هستند.
در سال ۲۰۰۷ میلادی، سنا و کنگره آمریکا، مقررات مربوط به غیرقانونی شدن اوپک را تصویب کردند. کمیته قضایی دولت آمریکا نیز درسال گذشته این قانون موسوم به نوپک را تایید کرد. ترامپ در سخنرانی مهم خود در سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۸ میلادی، گفت: سازمان اوپک و دولت های عضو این سازمان در حال دوشیدن سایر کشورهای دنیا هستند.
اما شرایط تغییر کرده است. در اوایل ماه مارس گذشته، اعضای اوپک و روسیه نتوانستند همزمان با کاهش تقاضای نفت به دلیل همه گیری کرونا برای کاهش میزان تولید نفت به توافق برسند. بدین ترتیب قیمت نفت تا ۶۰ درصد سقوط کرد. این شرایط می تواند به ورشکستگی صدها شرکت نفتی ایالات متحده منجر شود.
ریان سیتون، از مقامات ایالت تگزاس یک راه حل ارایه کرده است. وی که از اعضای کمیسیون راه آهن تگزاس است، پیشنهاد کرده که تولید نفت این ایالت کاهش یابد. چرا که رهبران روسیه و عربستان نیز خواهان کاهش تولید خود هستند.
سیتون معتقد است که کمیسیون دارای اختیار کافی برای محدود کردن میزان تولید نفت تگزاس است. هرچند از سال ۱۹۷۳ میلادی تاکنون از این اختیار خود استفاده نکرده است.
سیتون می گوید: با حامد بارکیندو دبیرکل اوپک گفتگو کرده و وی از این اقدام حمایت کرده است. بارکیندو از سیتون دعوت کرده در نشست ماه ژوین اوپک شرکت کند. تاکنون مخالفت چندانی با این پیشنهاد ارائه نشده است.
واین کریستین، مدیر کمیسیون راه آهن تگزاس می گوید: این اقدام می تواند در شرایط کنونی اثربخش باشد. انستیتوی نفت آمریکا و انجمن نفت و گاز تگزاس نیز از این پیشنهاد حمایت کرده اند.
بیش از ۱۰ سناتور جمهوریخواه از کاهش تولید نفت ایالات متحده حمایت کرده اند. آنها خواهان همکاری شیوخ عربستان سعودی برای کاهش تولید نفت و توسعه همکاری های بین المللی ریاض و واشنگتن در بازارهای جهانی انرژی شده اند.
این رویدادها نشان دهنده تحولات عمیق در ژیوپلیتیک انرژی است. در اکثر زمان های ۵۰ سال اخیر، ایالات متحده و اوپک در مورد قیمت نفت اختلاف نظر داشته اند. اما هر دو آنها از ثبات در بازار نفت سود می برند. ایالات متحده که تا سال ۲۰۱۶ میلادی بزرگترین واردکننده نفت دنیا بوده، همواره از حامیان نفت ارزان بوده است. اما رهبران اوپک همواره به دنبال قیمت بالای نفت بوده اند.
اما امروزه بازار جهانی نفت پیچیده تر از همیشه شده است. برای نخستین بار از دهه ۱۹۵۰ میلادی تاکنون، میزان واردات و صادرات خالص نفت و فرآورده های نفتی آمریکا با هم برابر شده اند. در سال ۲۰۱۹ میلادی، خالص واردات برابر با ۲.۹ درصد مصرف نفت این کشور بوده است. در سال ۲۰۰۵ میلادی، این عدد ۶۰ درصد بوده است. این دستاورد بزرگ در سایه انقلاب شیل و فناوری شکست هیدرولیکی دست آمده است. هرچند بهبود کارایی مصرف انرژی و مقررات زیست محیطی نیز در شکل گیری این شرایط تاثیرگذار بوده اند.
اگرچه مجموع نفت وارداتی این کشور کاهش چشمگیری داشته است، اما پالایشگاه های آمریکا همچنان به چند نوع نفت خاص نیاز دارند. نفت شیل، یک نوع نفت سبک است و پالایشگاه های ایالات متحده، عموما به نفت های سنگین نظیر نفت خلیج مکزیک نیاز دارند. لذا باید خوراک این پالایشگاه ها همچنان وارد شود.
در مجموع، نفت ارزان در بازارهای جهانی تأثیرات متفاوتی بر اقتصاد ایالات متحده دارد. راننده‌ها و سایر مصرف کنندگان از کاهش قیمت ها خوشحالند. در بخش های از این کشور نظیر نیوانگلند، بسیاری از مردم از نفت برای گرمایش استفاده می کنند.
اما تولیدکنندگان نفت، بازنده جنگ قیمت ها در بازار طلای سیاه هستند. ۴۱ درصد نفت آمریکا در سال گذشته از ایالت تگزاس به دست آمده است. تعدادی از صنایع نیز از این شرایط آسیب می بینند. چرا که با ارزان شدن نفت، قیمت گاز طبیعی افزایش می یابد. باید دانست که گاز یک محصول جانبی تولید نفت در بسیاری از مناطق آمریکا محسوب می شود و با کاهش تولید نفت، میزان گاز تولیدی کمتر می شود.
در مورد مجموع تاثیر شرایط کنونی بر اقتصاد امریکا تردیدهای زیادی وجود دارد اما به دلیل لابی قدرتمند شرکت های نفتی، پیامدهای سیاسی آن تاثیرگذار خواهد بود. تعدادی از کارشناسان می گویند، اوپک برای تغییر در شرایط کنونی، اقدامات اثرگذاری انجام نمی دهد.
به هر حال، اکنون زمان مناسبی برای بررسی مفهوم استقلال انرژی ایالات متحده است. پس از تحریم نفتی دولت های عربی در دهه ۱۹۷۰ میلادی، سیاستمداران آمریکایی نخستین بار از لزوم دستیابی کشورشان به استقلال انرژی سخن گفتند. این عبارت بیش از هرچیز به معنای افزایش تولید نفت بود. اما اتفاقات ماه های کنونی نشان داد تولید نفت بیشتر به معنای استقلال انرژی ایالات متحده نخواهد بود.
ایالات متحده هم‌اکنون بزرگترین تولیدکننده نفت دنیا است. اما تصمیمات رهبران دولت های دیگر در سایر مناطق دنیا بر میزان نفت تولیدی از میادین آمریکا تاثیر گسترده ای دارد. تولیدکنندگان نفت آمریکا با کاهش قیمت جهانی نفت به سرعت به سوی ورشکستگی و افزایش بدهی ها سوق پیدا می کنند. گویی شیشه عمر آنها در دستان شیوخ ریاض و تزارهای مسکو قرار دارد.
با وجود رشد پرشتاب تولید نفت آمریکا، واشنگتن همچنان در دستیابی به استقلال انرژی ناکام بوده است.بازارهای نفت بین المللی هستند و فراز و نشیب های آن، همه دنیا را درمی نوردد. خودروهای برقی، انرژی های تجدیدپذیر و کارایی مصرف انرژی هم از مولفه های کلیدی در طراحی راهبردهای استقلال انرژی هر کشور هستند.
بسیاری معتقدند همکاری های تگزاسی‌ها با اوپک کوتاه مدت خواهد بود. هرچند بازار نفت در یک دهه اخیر دگرگون و متفاوت تر از شده است. گویی در شرایط کنونی بهتر از همیشه می توان به مفهوم استقلال انرژی اندیشید.
نویسنده: دیوید ساندالو
منبع: www.harward.edu
مترجم: محسن داوری
در سال ۲۰۰۷ میلادی، سنا و کنگره آمریکا، مقررات مربوط به غیرقانونی شدن اوپک را تصویب کردند. کمیته قضایی دولت آمریکا نیز درسال گذشته این قانون موسوم به نوپک را تایید کرد. ترامپ در سخنرانی مهم خود در سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۸ میلادی، گفت: سازمان اوپک و دولت های عضو این سازمان در حال دوشیدن سایر کشورهای دنیا هستند.
اما شرایط تغییر کرده است. در اوایل ماه مارس گذشته، اعضای اوپک و روسیه نتوانستند همزمان با کاهش تقاضای نفت به دلیل همه گیری کرونا برای کاهش میزان تولید نفت به توافق برسند. بدین ترتیب قیمت نفت تا ۶۰ درصد سقوط کرد. این شرایط می تواند به ورشکستگی صدها شرکت نفتی ایالات متحده منجر شود.
ریان سیتون، از مقامات ایالت تگزاس یک راه حل ارایه کرده است. وی که از اعضای کمیسیون راه آهن تگزاس است، پیشنهاد کرده که تولید نفت این ایالت کاهش یابد. چرا که رهبران روسیه و عربستان نیز خواهان کاهش تولید خود هستند.
سیتون معتقد است که کمیسیون دارای اختیار کافی برای محدود کردن میزان تولید نفت تگزاس است. هرچند از سال ۱۹۷۳ میلادی تاکنون از این اختیار خود استفاده نکرده است.
سیتون می گوید: با حامد بارکیندو دبیرکل اوپک گفتگو کرده و وی از این اقدام حمایت کرده است. بارکیندو از سیتون دعوت کرده در نشست ماه ژوین اوپک شرکت کند. تاکنون مخالفت چندانی با این پیشنهاد ارائه نشده است.
واین کریستین، مدیر کمیسیون راه آهن تگزاس می گوید: این اقدام می تواند در شرایط کنونی اثربخش باشد. انستیتوی نفت آمریکا و انجمن نفت و گاز تگزاس نیز از این پیشنهاد حمایت کرده اند.
بیش از ۱۰ سناتور جمهوریخواه از کاهش تولید نفت ایالات متحده حمایت کرده اند. آنها خواهان همکاری شیوخ عربستان سعودی برای کاهش تولید نفت و توسعه همکاری های بین المللی ریاض و واشنگتن در بازارهای جهانی انرژی شده اند.
این رویدادها نشان دهنده تحولات عمیق در ژیوپلیتیک انرژی است. در اکثر زمان های ۵۰ سال اخیر، ایالات متحده و اوپک در مورد قیمت نفت اختلاف نظر داشته اند. اما هر دو آنها از ثبات در بازار نفت سود می برند. ایالات متحده که تا سال ۲۰۱۶ میلادی بزرگترین واردکننده نفت دنیا بوده، همواره از حامیان نفت ارزان بوده است. اما رهبران اوپک همواره به دنبال قیمت بالای نفت بوده اند.
اما امروزه بازار جهانی نفت پیچیده تر از همیشه شده است. برای نخستین بار از دهه ۱۹۵۰ میلادی تاکنون، میزان واردات و صادرات خالص نفت و فرآورده های نفتی آمریکا با هم برابر شده اند. در سال ۲۰۱۹ میلادی، خالص واردات برابر با ۲.۹ درصد مصرف نفت این کشور بوده است. در سال ۲۰۰۵ میلادی، این عدد ۶۰ درصد بوده است. این دستاورد بزرگ در سایه انقلاب شیل و فناوری شکست هیدرولیکی دست آمده است. هرچند بهبود کارایی مصرف انرژی و مقررات زیست محیطی نیز در شکل گیری این شرایط تاثیرگذار بوده اند.
اگرچه مجموع نفت وارداتی این کشور کاهش چشمگیری داشته است، اما پالایشگاه های آمریکا همچنان به چند نوع نفت خاص نیاز دارند. نفت شیل، یک نوع نفت سبک است و پالایشگاه های ایالات متحده، عموما به نفت های سنگین نظیر نفت خلیج مکزیک نیاز دارند. لذا باید خوراک این پالایشگاه ها همچنان وارد شود.
در مجموع، نفت ارزان در بازارهای جهانی تأثیرات متفاوتی بر اقتصاد ایالات متحده دارد. راننده‌ها و سایر مصرف کنندگان از کاهش قیمت ها خوشحالند. در بخش های از این کشور نظیر نیوانگلند، بسیاری از مردم از نفت برای گرمایش استفاده می کنند.
اما تولیدکنندگان نفت، بازنده جنگ قیمت ها در بازار طلای سیاه هستند. ۴۱ درصد نفت آمریکا در سال گذشته از ایالت تگزاس به دست آمده است. تعدادی از صنایع نیز از این شرایط آسیب می بینند. چرا که با ارزان شدن نفت، قیمت گاز طبیعی افزایش می یابد. باید دانست که گاز یک محصول جانبی تولید نفت در بسیاری از مناطق آمریکا محسوب می شود و با کاهش تولید نفت، میزان گاز تولیدی کمتر می شود.
در مورد مجموع تاثیر شرایط کنونی بر اقتصاد امریکا تردیدهای زیادی وجود دارد اما به دلیل لابی قدرتمند شرکت های نفتی، پیامدهای سیاسی آن تاثیرگذار خواهد بود. تعدادی از کارشناسان می گویند، اوپک برای تغییر در شرایط کنونی، اقدامات اثرگذاری انجام نمی دهد.
به هر حال، اکنون زمان مناسبی برای بررسی مفهوم استقلال انرژی ایالات متحده است. پس از تحریم نفتی دولت های عربی در دهه ۱۹۷۰ میلادی، سیاستمداران آمریکایی نخستین بار از لزوم دستیابی کشورشان به استقلال انرژی سخن گفتند. این عبارت بیش از هرچیز به معنای افزایش تولید نفت بود. اما اتفاقات ماه های کنونی نشان داد تولید نفت بیشتر به معنای استقلال انرژی ایالات متحده نخواهد بود.
ایالات متحده هم‌اکنون بزرگترین تولیدکننده نفت دنیا است. اما تصمیمات رهبران دولت های دیگر در سایر مناطق دنیا بر میزان نفت تولیدی از میادین آمریکا تاثیر گسترده ای دارد. تولیدکنندگان نفت آمریکا با کاهش قیمت جهانی نفت به سرعت به سوی ورشکستگی و افزایش بدهی ها سوق پیدا می کنند. گویی شیشه عمر آنها در دستان شیوخ ریاض و تزارهای مسکو قرار دارد.
با وجود رشد پرشتاب تولید نفت آمریکا، واشنگتن همچنان در دستیابی به استقلال انرژی ناکام بوده است.بازارهای نفت بین المللی هستند و فراز و نشیب های آن، همه دنیا را درمی نوردد. خودروهای برقی، انرژی های تجدیدپذیر و کارایی مصرف انرژی هم از مولفه های کلیدی در طراحی راهبردهای استقلال انرژی هر کشور هستند.
بسیاری معتقدند همکاری های تگزاسی‌ها با اوپک کوتاه مدت خواهد بود. هرچند بازار نفت در یک دهه اخیر دگرگون و متفاوت تر از شده است. گویی در شرایط کنونی بهتر از همیشه می توان به مفهوم استقلال انرژی اندیشید.
نویسنده: دیوید ساندالو
منبع: www.harward.edu
مترجم: محسن داوری
دوشنبه ۱۸ فروردين ۱۳۹۹ ساعت ۱۳:۲۲
کد مطلب: 26705
