عراق در حال رهایی از گاز ایران
هدیه گازی زنگنه به کرسنت
تحرکات شرکت کرسنت در عراق از یک سو، و بازی‌های روانی وزیر نفت در خصوص پرداخت بدهی گازی عراقی‌ها به ایران از سوی دیگر شرایط خطرناکی را برای قراردادهای صادرات گاز ایران ایجاد کرده است.
به گزارش میز نفت، ایران هم اکنون بین 25 تا 30 میلیون مترمکعب گاز به عراق صادر می‌کند، از طریق دو قرارداد مجزا که یکی گاز ایران را به بغداد می‌برد و دیگری به بصره. ظرفیت این قراردادها 60 میلیون مترمکعب در روز است که هم اکنون ظرفیت عملی قرارداد کمتر از 50 درصد است.
این قرادادها و همچنین قرارداد صادرات گاز ایران به ترکیه از شمول تحریم‌های آمریکا خارج شده‌اند و کاخ سفید عراق را از تحریم‌های گازی علیه ایران مستثنی کرده است. با این وجود پرداخت گازبهای ایران طی یک سال اخیر با موانعی روبه رو شده است و زنگنه نیز هرچند ماه یکبار فریاد می‌زند که طرف عراقی هیچ پولی را پرداخت نکرده است.
این اظهارات زنگنه که موجب بروز سوتفاهم‌هایی در جامعه شده است، با این پدیده روبه رو شده است که ایرانی‌ها گاز خود را به طور رایگان به عراق ارسال می‌کنند و بغداد هم پولش را نمی‌دهند. هرچند که شیطنت‌های وزیر نفت در روشنگری این موضوع کمی شائبه انگیز شده است اما وزیر نیرو دقیقا در رویه‌ای متفاوت می‌گوید در حال نقد کردن پول برق و گاز هستیم تا از حجم التهابات و سوءبرداشت‌ها بکاهد.
بسیاری از کارشناسان به وزارت نفت توصیه کرده‌اند باید بازار گاز عراق را حفظ کرد زیرا منبع بسیار شیرینی برای کسب درآمد است. عراق و ترکیه تنها مشتریان گازی ایران هستند که چنانچه قراردادهایشان به پایان برسد عملا ایران از جمع صادرکنندگان گاز حذف می‌شود بویژه آنکه همه این قراردادها بین 3 تا 5 سال دیگر پایان می‌یابد و چنانچه طرفین بر سر تمدیدش توافق نکنند، کار برای ایران تمام است.
عراقی‌ها که با مشکل تامین برق دست و پنجه نرم می‌کنند، روی گاز حساب ویژه‌ای باز کرده‌اند و قصد دارند توسعه صنایع نیروگاهی خود را با گاز قرینه کنند. پترولیوم اکونومیست در همین باره گزارش داد: عراق همچنان مقادیر بالایی گاز از ایران وارد می کند که یک استثنای نادر در طرح فشار حداکثری کاخ‌سفید بر تجارت بین الملل ایران است. معافیت عراق برای واردات گاز از ایران نشان دهنده وابستگی این کشور به گاز ایران برای تولید برق و کاهش کمبود آن است که باعث ناآرامی‌های عمومی در عراق می شود.
این معافیت موقتی بوده و عراق تحت فشار زیادی از طرف آمریکا برای آغاز توسعه ذخایر داخلی گاز است. عراق دهه هاست با تقویت سریع تولید نفت خام، از این بخش از صنعت خود غفلت کرده است.
فشار بر بغداد برای کار بر روی ذخایر گاز داخلی به تازگی به خاطر بالا گرفتن درگیری ها بین ایران و آمریکا افزایش یافته است. بنابراین علی رغم آشفتگی هایی که دولت عراق را پس از چهار ماه اعتراضات گسترده عمومی فرا گرفته است، مجلس این کشور در بیست و سوم ژانویه 6 مجوز اکتشاف، حفاری و بهره برداری گاز را اعطا کرد. این مجوزها حدود دو سال پیش به طور موقت برای مناطقی در طول مرزهای ایران و کویت تقسیم بندی شده بود.
تولید از این میادین احتمالاً روزانه 75 متر مکعب گاز طی سه سال خواهد بود. واردات گاز از ایران در حال حاضر حدود یک میلیارد فوت مکعب در روز است، در حالی که برق هم مستقیماً در مرز عرضه می شود.
شرکت کرسنت پترولیوم که پس از بیش از یک دهه تولید گاز در منطقه نیمه مستقل کردستان در شمال عراق، تجربه ای طولانی از سیاست ها و امنیت بی ثبات عراق دارد، برنده اصلی بود و احتمالاًً منبع اصلی امیدهای بغداد است. سه مجوز به این شرکت اعطا شد. یک شرکت از چین و یک شرکت آمریکایی هم سه مجوز دیگر را بردند.
بعد از یک آغاز آهسته پس از سرنگونی داعش در عراق، تولید از میادین رمیله، قرنه غرب1 و زبیر توسط شرکت گاز بصره با مشارکت شرکت دولتی گاز جنوبی، شرکت شل و شرکت میتسوبیشی ژاپن در اواخر 2018 به یک میلیارد فوت مکعب رسید.
پروژه های جدید تر رد پای آمریکایی دارند. شرکت نفت و گاز آمریکایی بیکر هیوز در آوریل 2018 قراردادی برای ساخت و تأمین مالی یک پالایشگاه با ظرفیت تولید 200 میلیون فوت مکعب گاز در روز از میادین گازی نصیریه و غراف در جنوب شرقی استان ذی قار عراق بست.
در ماه جولای سال گذشته شرکت هانیول آمریکا یادداشت تفاهمی با شرکت دولتی گاز جنوب عراق برای توسعه یک پالایشگاه در رتاوی با ظرفیت پالایش روزانه 600 میلیون فوت مکعب گاز امضا کرد. گاز این پالایشگاه از میادین نفتی لوهای، مجنون، صباح، طوبی قرنی غرب می‌آید.
کرسنت همان شرکتی است که زنگنه با اصرارهای عجیب خود سعی داشت گاز ایران به بهایی ناچیز به این شرکت بفروشد که در نهایت با ورود نهادهای نظارتی این قرارداد اجرایی نشد. حالا این شرکت که نتوانست قرارداد خود با وزیر نفت را اجرایی کند، این بار در عراق گام‌هایی را برداشته است که منافع ایران را در معرض خظر قرار داده است؛ آن‌هم در روزهایی که وزیر نفت گاه و بیگاه به عراق حمله کرده و به نوعی از توقف صادرات گاز ایران به این کشور می‌گوید. برنده این بازی هم کسی نیست جز کرسنت!
منبع : جوان
این قرادادها و همچنین قرارداد صادرات گاز ایران به ترکیه از شمول تحریم‌های آمریکا خارج شده‌اند و کاخ سفید عراق را از تحریم‌های گازی علیه ایران مستثنی کرده است. با این وجود پرداخت گازبهای ایران طی یک سال اخیر با موانعی روبه رو شده است و زنگنه نیز هرچند ماه یکبار فریاد می‌زند که طرف عراقی هیچ پولی را پرداخت نکرده است.
این اظهارات زنگنه که موجب بروز سوتفاهم‌هایی در جامعه شده است، با این پدیده روبه رو شده است که ایرانی‌ها گاز خود را به طور رایگان به عراق ارسال می‌کنند و بغداد هم پولش را نمی‌دهند. هرچند که شیطنت‌های وزیر نفت در روشنگری این موضوع کمی شائبه انگیز شده است اما وزیر نیرو دقیقا در رویه‌ای متفاوت می‌گوید در حال نقد کردن پول برق و گاز هستیم تا از حجم التهابات و سوءبرداشت‌ها بکاهد.
بسیاری از کارشناسان به وزارت نفت توصیه کرده‌اند باید بازار گاز عراق را حفظ کرد زیرا منبع بسیار شیرینی برای کسب درآمد است. عراق و ترکیه تنها مشتریان گازی ایران هستند که چنانچه قراردادهایشان به پایان برسد عملا ایران از جمع صادرکنندگان گاز حذف می‌شود بویژه آنکه همه این قراردادها بین 3 تا 5 سال دیگر پایان می‌یابد و چنانچه طرفین بر سر تمدیدش توافق نکنند، کار برای ایران تمام است.
عراقی‌ها که با مشکل تامین برق دست و پنجه نرم می‌کنند، روی گاز حساب ویژه‌ای باز کرده‌اند و قصد دارند توسعه صنایع نیروگاهی خود را با گاز قرینه کنند. پترولیوم اکونومیست در همین باره گزارش داد: عراق همچنان مقادیر بالایی گاز از ایران وارد می کند که یک استثنای نادر در طرح فشار حداکثری کاخ‌سفید بر تجارت بین الملل ایران است. معافیت عراق برای واردات گاز از ایران نشان دهنده وابستگی این کشور به گاز ایران برای تولید برق و کاهش کمبود آن است که باعث ناآرامی‌های عمومی در عراق می شود.
این معافیت موقتی بوده و عراق تحت فشار زیادی از طرف آمریکا برای آغاز توسعه ذخایر داخلی گاز است. عراق دهه هاست با تقویت سریع تولید نفت خام، از این بخش از صنعت خود غفلت کرده است.
فشار بر بغداد برای کار بر روی ذخایر گاز داخلی به تازگی به خاطر بالا گرفتن درگیری ها بین ایران و آمریکا افزایش یافته است. بنابراین علی رغم آشفتگی هایی که دولت عراق را پس از چهار ماه اعتراضات گسترده عمومی فرا گرفته است، مجلس این کشور در بیست و سوم ژانویه 6 مجوز اکتشاف، حفاری و بهره برداری گاز را اعطا کرد. این مجوزها حدود دو سال پیش به طور موقت برای مناطقی در طول مرزهای ایران و کویت تقسیم بندی شده بود.
تولید از این میادین احتمالاً روزانه 75 متر مکعب گاز طی سه سال خواهد بود. واردات گاز از ایران در حال حاضر حدود یک میلیارد فوت مکعب در روز است، در حالی که برق هم مستقیماً در مرز عرضه می شود.
شرکت کرسنت پترولیوم که پس از بیش از یک دهه تولید گاز در منطقه نیمه مستقل کردستان در شمال عراق، تجربه ای طولانی از سیاست ها و امنیت بی ثبات عراق دارد، برنده اصلی بود و احتمالاًً منبع اصلی امیدهای بغداد است. سه مجوز به این شرکت اعطا شد. یک شرکت از چین و یک شرکت آمریکایی هم سه مجوز دیگر را بردند.
بعد از یک آغاز آهسته پس از سرنگونی داعش در عراق، تولید از میادین رمیله، قرنه غرب1 و زبیر توسط شرکت گاز بصره با مشارکت شرکت دولتی گاز جنوبی، شرکت شل و شرکت میتسوبیشی ژاپن در اواخر 2018 به یک میلیارد فوت مکعب رسید.
پروژه های جدید تر رد پای آمریکایی دارند. شرکت نفت و گاز آمریکایی بیکر هیوز در آوریل 2018 قراردادی برای ساخت و تأمین مالی یک پالایشگاه با ظرفیت تولید 200 میلیون فوت مکعب گاز در روز از میادین گازی نصیریه و غراف در جنوب شرقی استان ذی قار عراق بست.
در ماه جولای سال گذشته شرکت هانیول آمریکا یادداشت تفاهمی با شرکت دولتی گاز جنوب عراق برای توسعه یک پالایشگاه در رتاوی با ظرفیت پالایش روزانه 600 میلیون فوت مکعب گاز امضا کرد. گاز این پالایشگاه از میادین نفتی لوهای، مجنون، صباح، طوبی قرنی غرب می‌آید.
کرسنت همان شرکتی است که زنگنه با اصرارهای عجیب خود سعی داشت گاز ایران به بهایی ناچیز به این شرکت بفروشد که در نهایت با ورود نهادهای نظارتی این قرارداد اجرایی نشد. حالا این شرکت که نتوانست قرارداد خود با وزیر نفت را اجرایی کند، این بار در عراق گام‌هایی را برداشته است که منافع ایران را در معرض خظر قرار داده است؛ آن‌هم در روزهایی که وزیر نفت گاه و بیگاه به عراق حمله کرده و به نوعی از توقف صادرات گاز ایران به این کشور می‌گوید. برنده این بازی هم کسی نیست جز کرسنت!
منبع : جوان
يکشنبه ۲۰ بهمن ۱۳۹۸ ساعت ۱۱:۴۲
کد مطلب: 26118
