تصمیم بحرا‌ن‌ساز بانک‌ها برای سرمایه‌گذاری
۴۷ تریلیون دلار پروژه انرژی در اغما
تصمیم‌های کنونی بانک‌های بزرگ دنیا در کنار سازمان ملل متحد می‌تواند یک مانع بزرگ بر سر راه پیشرفت اقتصاد جهانی به شمار رود. همه کشورهای دنیا باید با تبعات این تصمیم ها دست و پنجه نرم کنند.
میزنفت| حدود ۱۳۰ بانک بین‌المللی شرکت کننده در نشست تغییر اقلیم نیویورک بر کاهش حمایت و سرمایه‌گذاری در طرح‌های صنعت نفت و گاز در سال های آینده تاکید کردند. این گروه از بانکداران با امضای تعهدنامه بانک داری مسئولیت پذیر از اجرای توافق پاریس با کاهش سرمایه‌گذاری در طرح‌های هیدروکربنی حمایت کامل کرده‌اند.
این قطعنامه را باید زلزله ای برای شرکت‌های نفت و گاز دانست که عملیات بالادستی و پایین دستی آن‌ها در سراسر دنیا را تحت تاثیر جدی قرار می دهد. شرکت‌های نفت و گاز باید در مسیر کاهش پیامدهای زیست محیطی فعالیت های خود گام بردارند و یا منابع جدیدی برای سرمایه‌گذاری بیابند.
در شرایط کنونی، تامین مالی پروژه‌های نفتی دشوارتر از همیشه شده و مهم‌تر از همه اینکه گروهی از سرمایه‌گذاران ۱۱ تریلیون دلار از دارایی‌های خود را از پروژه‌های صنعت نفت و گاز به سایر بخش‌ها منتقل کرده‌اند. در مجموع آینده ۴۷ میلیارد دلار پروژه سوخت‌های فسیلی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
بانک‌های بین‌المللی نظیر دویچه بانک، آبنامرو، سیتی گروپ و آی ان جی به این ائتلاف پیوسته‌اند. آن‌ها با شعار مقابله با گرمایش جهانی در حال محدود کردن همکاری با شرکت‌های فعال در صنعت نفت و گاز هستند. این اقدامات شوک بزرگی برای حوزه انرژی خواهد بود. گویی شرکت‌های نفت و گاز باید نگرانی از امنیت خاورمیانه را به فراموشی بسپارند و بر روی تامین منابع مالی مورد نیاز تمرکز کنند.
تولیدکنندگان زغال سنگ با بیشترین چالش روبرو خواهند بود و صنعت نفت و گاز در رده‌های بعدی قرار خواهند گرفت. خروج تدریجی سهام بانک‌ها از حوزه انرژی آغاز شده و در گزارش‌های مالی آن‌ها این جریان قابل مشاهده است..
روشن است که با کاهش حمایت مالی بانک‌ها از طرح‌های توسعه نفت و گاز، بخش عرضه با فشار بیشتری روبرو خواهد شد. شرکت‌های نفت و گاز علاوه بر نیاز به تامین مالی جهت حفظ میزان تولید کنونی، باید برای تامین رشد تقاضای جهانی به انرژی نیز سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی انجام دهند.
آینده تقاضای جهانی نفت
با تداوم رشد اندک اقتصاد جهانی و تضعیف شاخص‌های آن در سال‌های اخیر همراه با توسعه انرژی‌های سبز و بهبود کارایی مصرف انرژی، رشد تقاضای طلای سیاه اندک بوده است.
باتلر می افزاید: در پنج سال اخیر و پس از آغاز سقوط قیمت‌ها، بازار نفت از تولیدکننده محوری فاصله گرفته است. قیمت هر بشکه نفت که در سال ۲۰۱۳ میلادی از مرز ۱۱۰ دلار نیز فراتر رفته بود، پس از سقوط تا سطح ۲۸ دلار هم اینک به حدود ۶۰ دلار رسیده است. گویی بازار نفت بر روی این عدد به یک توافق غیررسمی دست یافته است.
در گذشته، کاهش تولید کشورهایی نظیر ونزوئلا، ایران و لیبی به دلایل سیاسی، به سرعت بازار را با التهاب و افزایش قیمت‌ها روبرو می‌کرد.
اما در شرایط کنونی، مبادله کنندگان به این اتفاقات توجهی نمی‌کنند.
فراموش نکنید که در سال‌های اخیر، کاهش تولید نفت اوپک نیز با عدم توجه فعالان بازار روبرو شده است. با کاهش تدریجی سهم اوپک در بازار نفت و ظهور بازیگران جدید، رقابت پنهانی برای تصاحب سهم اوپک پدید آمده است.
کاهش ۱.۲ میلیون بشکه از عرضه روزانه نفت اوپک به بازار به سرعت توسط سایر تولیدکنندگان جایگزین شده و مدت‌هاست که شاخص قیمت‌ها با افزایش چندانی پس از اعلام تصمیمات کارتل پیر روبرو نمی‌شود.
در یک دهه اخیر، میزان تولید نفت شیل از صفر به بیش از ۱۶.۶ میلیون بشکه در روز رسیده است. در پنج سال آینده نیز شاهد افزایش پرشتاب این عدد خواهیم بود.
نکته قابل توجه این است که همچنان تعداد زیادی از تولیدکنندگان نفت شیل در تگزاس به دلیل تداوم سقوط قیمت طلای سیاه، فاقد سودآوری هستند.
معمای آینده انرژی‌های تجدیدپذیر
انرژی‌های تجدیدپذیر با وجود رشد پرشتاب در سال‌های اخیر، نمی‌توانند کل تقاضای جهان امروز به انرژی را تامین کنند.
انرژی‌های فسیلی نظیر زغال سنگ و هسته‌ای از منابع مورد نیاز برای تقاضای انرژی در حال رشد دنیا هستند.رشد اقتصادی کشورهای در حال توسعه مهمترین دلیل رشد جهانی تقاضا برای انرژی در دهه‌های فرارو خواهد بود.
در کشورهای در حال توسعه، امکان گذار سریع به انرژی‌های تجدیدپذیر وجود ندارد. در دهه‌های آینده، زغال سنگ، نفت و گاز مهمترین منابع تامین انرژی این کشورها خواهد بود.
اگر حمایت مالی طرح‌های سوخت های فسیلی متوقف شود، این کشورها با چالش بزرگی روبرو خواهند شد.هیدروکربن‌ها مهمترین منبع انرژی اکثر مناطق دنیا محسوب می‌شوند. برای حفظ اقتصاد جهانی باید تامین مالی طرح‌های انرژی فسیلی همچنان تداوم یابد. نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد در سال‌های فرارو باید ۱۱ تریلیون دلار در حوزه انرژی سرمایه‌گذاری شود.
تصمیم‌های کنونی بانک‌های بزرگ دنیا در کنار سازمان ملل متحد می‌تواند یک مانع بزرگ بر سر راه پیشرفت اقتصاد جهانی به شمار رود. همه کشورهای دنیا باید با تبعات این تصمیم ها دست و پنجه نرم کنند.
با افزایش قیمت سوخت‌های فسیلی، رفاه جهانی با یک علامت سوال بزرگ روبرو خواهد شد. میلیون‌ها فرصت شغلی حوزه انرژی نیز با خطر نابودی روبرو هستند. سازمان ملل متحد و سازمان‌های حامی محیط زیست باید امنیت جهانی را در تصمیم‌های خود در نظر بگیرند.
با کاهش درآمدهای نفتی، اکثر کشورهای صادرکننده نفت با بحران اقتصادی روبرو می‌شوند. هرچند شرکت‌های انرژی ممکن است وادار به گرفتن وام از بانک‌های روسیه، هند و یا چین شوند. اتفاقی که می‌تواند پیامدهایی غیرقابل پیش بینی به دنبال داشته باشد.
نویسنده: کیریل ویدرشوون
منبع: اویل پرایس
مترجم: محسن داوری
این قطعنامه را باید زلزله ای برای شرکت‌های نفت و گاز دانست که عملیات بالادستی و پایین دستی آن‌ها در سراسر دنیا را تحت تاثیر جدی قرار می دهد. شرکت‌های نفت و گاز باید در مسیر کاهش پیامدهای زیست محیطی فعالیت های خود گام بردارند و یا منابع جدیدی برای سرمایه‌گذاری بیابند.
در شرایط کنونی، تامین مالی پروژه‌های نفتی دشوارتر از همیشه شده و مهم‌تر از همه اینکه گروهی از سرمایه‌گذاران ۱۱ تریلیون دلار از دارایی‌های خود را از پروژه‌های صنعت نفت و گاز به سایر بخش‌ها منتقل کرده‌اند. در مجموع آینده ۴۷ میلیارد دلار پروژه سوخت‌های فسیلی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
بانک‌های بین‌المللی نظیر دویچه بانک، آبنامرو، سیتی گروپ و آی ان جی به این ائتلاف پیوسته‌اند. آن‌ها با شعار مقابله با گرمایش جهانی در حال محدود کردن همکاری با شرکت‌های فعال در صنعت نفت و گاز هستند. این اقدامات شوک بزرگی برای حوزه انرژی خواهد بود. گویی شرکت‌های نفت و گاز باید نگرانی از امنیت خاورمیانه را به فراموشی بسپارند و بر روی تامین منابع مالی مورد نیاز تمرکز کنند.
تولیدکنندگان زغال سنگ با بیشترین چالش روبرو خواهند بود و صنعت نفت و گاز در رده‌های بعدی قرار خواهند گرفت. خروج تدریجی سهام بانک‌ها از حوزه انرژی آغاز شده و در گزارش‌های مالی آن‌ها این جریان قابل مشاهده است..
روشن است که با کاهش حمایت مالی بانک‌ها از طرح‌های توسعه نفت و گاز، بخش عرضه با فشار بیشتری روبرو خواهد شد. شرکت‌های نفت و گاز علاوه بر نیاز به تامین مالی جهت حفظ میزان تولید کنونی، باید برای تامین رشد تقاضای جهانی به انرژی نیز سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی انجام دهند.
آینده تقاضای جهانی نفت
با تداوم رشد اندک اقتصاد جهانی و تضعیف شاخص‌های آن در سال‌های اخیر همراه با توسعه انرژی‌های سبز و بهبود کارایی مصرف انرژی، رشد تقاضای طلای سیاه اندک بوده است.
باتلر می افزاید: در پنج سال اخیر و پس از آغاز سقوط قیمت‌ها، بازار نفت از تولیدکننده محوری فاصله گرفته است. قیمت هر بشکه نفت که در سال ۲۰۱۳ میلادی از مرز ۱۱۰ دلار نیز فراتر رفته بود، پس از سقوط تا سطح ۲۸ دلار هم اینک به حدود ۶۰ دلار رسیده است. گویی بازار نفت بر روی این عدد به یک توافق غیررسمی دست یافته است.
در گذشته، کاهش تولید کشورهایی نظیر ونزوئلا، ایران و لیبی به دلایل سیاسی، به سرعت بازار را با التهاب و افزایش قیمت‌ها روبرو می‌کرد.
اما در شرایط کنونی، مبادله کنندگان به این اتفاقات توجهی نمی‌کنند.
فراموش نکنید که در سال‌های اخیر، کاهش تولید نفت اوپک نیز با عدم توجه فعالان بازار روبرو شده است. با کاهش تدریجی سهم اوپک در بازار نفت و ظهور بازیگران جدید، رقابت پنهانی برای تصاحب سهم اوپک پدید آمده است.
کاهش ۱.۲ میلیون بشکه از عرضه روزانه نفت اوپک به بازار به سرعت توسط سایر تولیدکنندگان جایگزین شده و مدت‌هاست که شاخص قیمت‌ها با افزایش چندانی پس از اعلام تصمیمات کارتل پیر روبرو نمی‌شود.
در یک دهه اخیر، میزان تولید نفت شیل از صفر به بیش از ۱۶.۶ میلیون بشکه در روز رسیده است. در پنج سال آینده نیز شاهد افزایش پرشتاب این عدد خواهیم بود.
نکته قابل توجه این است که همچنان تعداد زیادی از تولیدکنندگان نفت شیل در تگزاس به دلیل تداوم سقوط قیمت طلای سیاه، فاقد سودآوری هستند.
معمای آینده انرژی‌های تجدیدپذیر
انرژی‌های تجدیدپذیر با وجود رشد پرشتاب در سال‌های اخیر، نمی‌توانند کل تقاضای جهان امروز به انرژی را تامین کنند.
انرژی‌های فسیلی نظیر زغال سنگ و هسته‌ای از منابع مورد نیاز برای تقاضای انرژی در حال رشد دنیا هستند.رشد اقتصادی کشورهای در حال توسعه مهمترین دلیل رشد جهانی تقاضا برای انرژی در دهه‌های فرارو خواهد بود.
در کشورهای در حال توسعه، امکان گذار سریع به انرژی‌های تجدیدپذیر وجود ندارد. در دهه‌های آینده، زغال سنگ، نفت و گاز مهمترین منابع تامین انرژی این کشورها خواهد بود.
اگر حمایت مالی طرح‌های سوخت های فسیلی متوقف شود، این کشورها با چالش بزرگی روبرو خواهند شد.هیدروکربن‌ها مهمترین منبع انرژی اکثر مناطق دنیا محسوب می‌شوند. برای حفظ اقتصاد جهانی باید تامین مالی طرح‌های انرژی فسیلی همچنان تداوم یابد. نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد در سال‌های فرارو باید ۱۱ تریلیون دلار در حوزه انرژی سرمایه‌گذاری شود.
تصمیم‌های کنونی بانک‌های بزرگ دنیا در کنار سازمان ملل متحد می‌تواند یک مانع بزرگ بر سر راه پیشرفت اقتصاد جهانی به شمار رود. همه کشورهای دنیا باید با تبعات این تصمیم ها دست و پنجه نرم کنند.
با افزایش قیمت سوخت‌های فسیلی، رفاه جهانی با یک علامت سوال بزرگ روبرو خواهد شد. میلیون‌ها فرصت شغلی حوزه انرژی نیز با خطر نابودی روبرو هستند. سازمان ملل متحد و سازمان‌های حامی محیط زیست باید امنیت جهانی را در تصمیم‌های خود در نظر بگیرند.
با کاهش درآمدهای نفتی، اکثر کشورهای صادرکننده نفت با بحران اقتصادی روبرو می‌شوند. هرچند شرکت‌های انرژی ممکن است وادار به گرفتن وام از بانک‌های روسیه، هند و یا چین شوند. اتفاقی که می‌تواند پیامدهایی غیرقابل پیش بینی به دنبال داشته باشد.
نویسنده: کیریل ویدرشوون
منبع: اویل پرایس
مترجم: محسن داوری
شنبه ۶ مهر ۱۳۹۸ ساعت ۱۱:۳۹
کد مطلب: 24836