نفت کثیف روسیه سیاست گازی را آلوده می‌کند؟
در بحث صادرات روسیه قدرت با گاز است در حالی که نفت ارزآوری دارد اما آمیختن این دو با هم ممکن است بازی خطرناکی باشد.
به گزارش میزنفت به نقل از ایسنا، کرملین به خوبی به این مسئله واقف است. اگرچه مسکو در گذشته از خطوط لوله گازپروم برای ارعاب و بازی سیاسی در اروپا و کشورهای ترانزیت بین آنها استفاده کرده است اما نفت کاملاً یک موضوع تجاری و یک صادرات مهم بوده که برای بودجه این کشور اهمیت زیادی دارد.
با بحران تأمین انرژی که اخیراً به وجود آمده و خود روسیه مسبب آن است، تمایز میان نفت و گاز در ریسک کمرنگ‌تر شدن قرار گرفته است. پنج هفته پیش خریداران لهستانی نفت روسیه دریافت نفت از طریق خط لوله دروژبا را که یکی از بزرگترین سیستم‌های خط لوله نفت جهان است متوقف کرده و به آلودگی این نفت به کلرید اورگانیک معترض شدند.
در روزهای بعد مسکو اذعان کرد مهمترین شریان صادرات نفت این کشور به کلرید اورگانیک آلوده شده است. وحشت سراسر بازارهای نفت اروپایی را فراگرفت زیرا پالایشگاه‌ها تلاش می‌کردند دریابند نفت آلوده تا کجا رسیده است و همزمان در جست و جوی منابعی برای تأمین خوراک مورد نیازشان برآمدند.
برای شرکت‌های انرژی اتحادیه اروپا که نفت و گاز روسیه را خریداری می‌کنند به خصوص پنج شرکت گازی که با گازپروم برای ساخت خط لوله جنجالی “نورد استریم ۲” در بستر دریای بالتیک شراکت دارند این بحران وجهه روسیه به عنوان یک تأمین کننده مطمئن را که استدلال اصلی آنها در افزایش واردات از روسیه بوده، مخدوش کرده است.
شرکت‌های رویال داچ شل، یونی‌پر، وینترشال، انژی و OMV مشوقان برجسته برای گاز شرکت گازپروم و خریداران بلندمدتی هستند که همواره استدلال کرده‌اند افزایش گزینه برای خرید گاز روسیه به عنوان منبع تأمین مطمئن گاز ارزان و قابل دسترس منطقی به نظر می‌رسد.
این پنج شرکت از سوی آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی برای حذف حمایت مالی از خط لوله “نورد استریم ۲” تحت فشار فزاینده‌ای قرار دارند. منتقدان می‌گویند این خط لوله برای ضربه زدن به اوکراین از طریق کاهش میزان گازی که از این کشور به اروپا ترانزیت می‌شود و افزایش نفوذ گازی روسیه در اروپا طراحی شده است.
ریک پری، وزیر انرژی آمریکا اخیراً گفته است بر این باورم که تحریم‌ها علیه این خط لوله به زودی وضع می‌شود. اگرچه پری برای اظهارات صریح خود معروف است اما ترامپ با این پروژه مخالفت کرده است.
با این که خط لوله دروژبا با ظرفیت حداکثر ۱.۳ میلیون بشکه در روز ترانزیت نفت از خطوط لوله گازی گازپروم کاملاً جدا است اما بحران نفتی دو مسئله مهم در خصوص روسیه به عنوان یک تأمین کننده انرژی را بارز کرد.
نخست این که منتقدان می‌گویند شرکت‌های اتحادیه اروپا باید خطوط لوله به سایر صادرکنندگان و پایانه‌های واردات گاز احداث کنند تا منابع تأمین خود را متنوع کرده و وابستگی به روسیه را کاهش دهند. این دسته معتقدند سهم ۴۰ درصدی مسکو در بازار گاز اروپا به شدت خطرناک است.
از سوی دیگر مخالفان اظهار می‌کنند عادت مسکو به کاهش صادرات یا ایجاد بحران عرضه به معنای آن است که قابل اطمینان نیست.
مسکو خرابکاری گروه‌های تبهکاری که نفت را پیش از خارج شدن از روسیه از خطوط لوله می‌دزدند عامل بحران آلودگی نفت خوانده است. چنین توضیحی تنها نگرانی را نسبت به فساد و استانداردهای پایین صنعت انرژی این کشور افزایش می‌دهد.
دیمیتری پسکوف، سخنگوی ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه هفته گذشته در خصوص بحران دروژبا با بیان این که مشکلاتی وجود دارد، گفت: تلاش‌هایی برای حداقل کردن تبعات این بحران برای شرکا و همتایان روسیه انجام گرفته است.
در مجموع بیش از ۳۵ میلیون بشکه نفت آلوده شده و تحلیلگران تخمین می‌زنند که ماه‌ها طول خواهد کشید تا این بحران آلودگی به طور کامل برطرف شود. دولت روسیه اعلام کرده که هزینه جبران و بازیابی نفت آلوده از ۱۰۰ میلیون دلار فراتر نخواهد رفت.
شرکت خط لوله ترانس‌نفت روسیه هفته گذشته اعلام کرد انتظار دارد جریان نفت تا ۱۰ ژوئن آغاز شود. از ۲۵ آوریل روسیه هر روز ۸۰ میلیون دلار درآمد نفتی از دست می‌دهد.
هزینه این بحران هر میزان که باشد، ضربه‌ای که شهرت روسیه به عنوان یک تأمین کننده مطمئن خورد، بسیار فراتر است. پیش از بحران دروژبا کشورهای غربی برخورد متفاوتی با نفت و گاز داشتند. در حالی که آمریکا خط لوله “نورد استریم ۲” را در مبارزه برای کاهش عرضه روسیه به اروپا هدف گرفته است اما واردات نفت روسیه را در هفته‌های اخیر افزایش داده تا صفر شدن واردات نفتش از ونزوئلا را جبران کند.
لهستان یک پایانه LNG برای خرید گاز آمریکا ساخته و اعلام کرده به وابستگی به گاز روسیه خاتمه خواهد داد اما درباره جایگزینی برای نفت روسیه حرفی نزده است.
بر اساس گزارش فایننشیال تایمز، همچنان که گازپروم برای تکمیل خط لوله “نورد استریم ۲” تا پایان امسال تلاش می‌کند و آمریکا پرچم تحریم‌ها را برافراشته است، سرنوشت “نورد استریم ۲” معلوم نیست. اما میلیون‌ها بشکه نفت آلوده روسیه که در سراسر اروپا پراکنده شده است سوخت مفیدی برای تخریب کنندگانش است.
با بحران تأمین انرژی که اخیراً به وجود آمده و خود روسیه مسبب آن است، تمایز میان نفت و گاز در ریسک کمرنگ‌تر شدن قرار گرفته است. پنج هفته پیش خریداران لهستانی نفت روسیه دریافت نفت از طریق خط لوله دروژبا را که یکی از بزرگترین سیستم‌های خط لوله نفت جهان است متوقف کرده و به آلودگی این نفت به کلرید اورگانیک معترض شدند.
در روزهای بعد مسکو اذعان کرد مهمترین شریان صادرات نفت این کشور به کلرید اورگانیک آلوده شده است. وحشت سراسر بازارهای نفت اروپایی را فراگرفت زیرا پالایشگاه‌ها تلاش می‌کردند دریابند نفت آلوده تا کجا رسیده است و همزمان در جست و جوی منابعی برای تأمین خوراک مورد نیازشان برآمدند.
برای شرکت‌های انرژی اتحادیه اروپا که نفت و گاز روسیه را خریداری می‌کنند به خصوص پنج شرکت گازی که با گازپروم برای ساخت خط لوله جنجالی “نورد استریم ۲” در بستر دریای بالتیک شراکت دارند این بحران وجهه روسیه به عنوان یک تأمین کننده مطمئن را که استدلال اصلی آنها در افزایش واردات از روسیه بوده، مخدوش کرده است.
شرکت‌های رویال داچ شل، یونی‌پر، وینترشال، انژی و OMV مشوقان برجسته برای گاز شرکت گازپروم و خریداران بلندمدتی هستند که همواره استدلال کرده‌اند افزایش گزینه برای خرید گاز روسیه به عنوان منبع تأمین مطمئن گاز ارزان و قابل دسترس منطقی به نظر می‌رسد.
این پنج شرکت از سوی آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی برای حذف حمایت مالی از خط لوله “نورد استریم ۲” تحت فشار فزاینده‌ای قرار دارند. منتقدان می‌گویند این خط لوله برای ضربه زدن به اوکراین از طریق کاهش میزان گازی که از این کشور به اروپا ترانزیت می‌شود و افزایش نفوذ گازی روسیه در اروپا طراحی شده است.
ریک پری، وزیر انرژی آمریکا اخیراً گفته است بر این باورم که تحریم‌ها علیه این خط لوله به زودی وضع می‌شود. اگرچه پری برای اظهارات صریح خود معروف است اما ترامپ با این پروژه مخالفت کرده است.
با این که خط لوله دروژبا با ظرفیت حداکثر ۱.۳ میلیون بشکه در روز ترانزیت نفت از خطوط لوله گازی گازپروم کاملاً جدا است اما بحران نفتی دو مسئله مهم در خصوص روسیه به عنوان یک تأمین کننده انرژی را بارز کرد.
نخست این که منتقدان می‌گویند شرکت‌های اتحادیه اروپا باید خطوط لوله به سایر صادرکنندگان و پایانه‌های واردات گاز احداث کنند تا منابع تأمین خود را متنوع کرده و وابستگی به روسیه را کاهش دهند. این دسته معتقدند سهم ۴۰ درصدی مسکو در بازار گاز اروپا به شدت خطرناک است.
از سوی دیگر مخالفان اظهار می‌کنند عادت مسکو به کاهش صادرات یا ایجاد بحران عرضه به معنای آن است که قابل اطمینان نیست.
مسکو خرابکاری گروه‌های تبهکاری که نفت را پیش از خارج شدن از روسیه از خطوط لوله می‌دزدند عامل بحران آلودگی نفت خوانده است. چنین توضیحی تنها نگرانی را نسبت به فساد و استانداردهای پایین صنعت انرژی این کشور افزایش می‌دهد.
دیمیتری پسکوف، سخنگوی ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه هفته گذشته در خصوص بحران دروژبا با بیان این که مشکلاتی وجود دارد، گفت: تلاش‌هایی برای حداقل کردن تبعات این بحران برای شرکا و همتایان روسیه انجام گرفته است.
در مجموع بیش از ۳۵ میلیون بشکه نفت آلوده شده و تحلیلگران تخمین می‌زنند که ماه‌ها طول خواهد کشید تا این بحران آلودگی به طور کامل برطرف شود. دولت روسیه اعلام کرده که هزینه جبران و بازیابی نفت آلوده از ۱۰۰ میلیون دلار فراتر نخواهد رفت.
شرکت خط لوله ترانس‌نفت روسیه هفته گذشته اعلام کرد انتظار دارد جریان نفت تا ۱۰ ژوئن آغاز شود. از ۲۵ آوریل روسیه هر روز ۸۰ میلیون دلار درآمد نفتی از دست می‌دهد.
هزینه این بحران هر میزان که باشد، ضربه‌ای که شهرت روسیه به عنوان یک تأمین کننده مطمئن خورد، بسیار فراتر است. پیش از بحران دروژبا کشورهای غربی برخورد متفاوتی با نفت و گاز داشتند. در حالی که آمریکا خط لوله “نورد استریم ۲” را در مبارزه برای کاهش عرضه روسیه به اروپا هدف گرفته است اما واردات نفت روسیه را در هفته‌های اخیر افزایش داده تا صفر شدن واردات نفتش از ونزوئلا را جبران کند.
لهستان یک پایانه LNG برای خرید گاز آمریکا ساخته و اعلام کرده به وابستگی به گاز روسیه خاتمه خواهد داد اما درباره جایگزینی برای نفت روسیه حرفی نزده است.
بر اساس گزارش فایننشیال تایمز، همچنان که گازپروم برای تکمیل خط لوله “نورد استریم ۲” تا پایان امسال تلاش می‌کند و آمریکا پرچم تحریم‌ها را برافراشته است، سرنوشت “نورد استریم ۲” معلوم نیست. اما میلیون‌ها بشکه نفت آلوده روسیه که در سراسر اروپا پراکنده شده است سوخت مفیدی برای تخریب کنندگانش است.
شنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۸ ساعت ۰۶:۰۰
کد مطلب: 23733
