ناگفته‌های جنگ نفتی ونزوئلا
نفتی که ترامپ را وسوسه کرد
دخالت های فاجعه آمیز دونالد ترامپ در بحران ونزوئلا را باید نتیجه خواسته های جان بولتون، مشاور امنیت ملی کاخ سفید در مورد نفت دانست.
به گزارش میز نفت، نیکولاس مادورو، وارث دولت هوگو چاوز و سازند اورینوکو به عنوان بزرگترین ذخیره نفت دنیا شناخته شده است. اینک این موضوع روشن شده که اهداف این جنگ فراتر از سلطه بر میادین عظیم نفت سنگین این کشور بوده است.
در گام نخست باید به این نکته توجه کرد که کدام شرکت ها خواهان تصاحب سهم در میدان های نفتی این کشور هستند. در کشور ونزوئلا، شرکت های نفتی چینی به رهبری سی ان پی سی و دولت چین از دوره حکومت چاوز تاکنون، نقشی کلیدی در پیشبرد صنعت نفت این کشور سوسیالیست داشته اند.
در واقع، ونزوئلایی ها تاکنون ۶۱ میلیارد دلار از چینی ها استقراض کرده اند. به دلیل بحران های اقتصادی دولت ونزوئلا، رهبران کاراکاس از راهبرد تحویل نفت در برابر وام‌های دریافتی خود بهره می برند.
از سال ۲۰۱۰ میلادی، شرکت دولتی روسنفت پروژه های مشترکی را با شرکت ملی نفت ونزوئلا(پی دی وی اس ای) به ویژه در کمربند اورینوکو/ چاوز اجرا کرده است.
چند سال پیش، شرکت روسنفت وامی ۶ میلیارد دلاری در اختیار کاراکاس قرار داده بود و بازپرداخت این وام با تحویل نفت ونزوئلا انجام گردید. در پایان سال جاری، مبلغ باقیمانده وام فوق ۲.۳ میلیارد دلار خواهد بود.
روسنفت در پنج پروژه نفتی ونزوئلازمشارکت داشته و ۱۰۰ درصد یک پروژه گازی را در اختیار دارد. علاوه بر دو غول سی ان پی سی و روسنفت، شرکت های توتال فرانسه، ایکوینور نروژ و شورون ایالات متحده دارای سهام در چند پروژه بالادستی این کشور انقلابی آمریکای لاتین هستند.
این شرکت ها با وجود بحران سیاسی این کشور، خواهان تداوم حضور در پروژه های خود هستند. بدین ترتیب شاهد ایجاد این پرسش هستیم که آنها فراتر از انبوه اطلاعات مستند شده در مورد ذخایر نفت سنگین ونزوئلا، چه چیزهای دیگری می دانند.
*غنیمت واقعی چیست؟
غنیمت اصلی این غول های نفتی بین المللی قدرتمند در شرق میادین نفت سنگین اورینوکو که آنها هم اکنون در آن مشغول فعالیت هستند، قرار دارد.
غنیمت واقعی را باید کنترل کامل بر یکی از رازهای بزرگ و پنهان صنعت نفت، وجود ذخایر هنگفت طلای سیاه در منطقه ای مشترک و مورد اختلاف سه کشور ونزوئلا، برزیل و گویان دانست.
این منطقه گویان اسیکوییبا نامیده می شود. در بخش فراساحلی، بزرگترین میدان نفتی دنیا قرار دارد که کیفیت نفت آن بالاتر از نفت سنگین اورینوکو است.مشکل کنونی اینست که به دلیل چند دهه اختلاف میان دو کشور گویان و ونزوئلا، ابعاد دقیق این میدان مشخص نیست. هر دو کشور گویان و ونزوئلا که در گذشته مستعمره انگلستان بوده اند، مدعی حاکمیت بر منطقه اسیکوییبا هستند.
در سال ۱۹۸۳ میلادی، رهبران این دو کشور توافق کردند تا در یک دوره ۱۲ ساله، به توافقی مشترک دست یابند. اما همچنان اختلاف نظرها باقی مانده است. نماینده سازمان ملل متحد نیز از آن زمان تاکنون شرایط را مسکوت نگاه داشته است. هیچ یک از دو کشور نیز عملیات اکتشاف را در این منطقه آغاز نکرده اند.
در سایه این شرایط، دولت گویان از شرکت های بین الملی برای فعالیت در کشورش دعوت کرده است.
*ورود آمریکا
در سال ۲۰۱۵ میلادی، گویان قراردادی اکتشافی با اگرون موبیل امضا کرد. در آن سال، مدیر عامل این غول آمریکایی رکس تیلرسون بود که در دولت ترامپ به سمت وزارت خارجه رسید. اگرون به سرعت یک میدان نفتی با ۵ میلیارد بشکه ذخیره کشف کرد که می تواند اقتصاد این کشور کوچک را دگرگون کند. تولید از این میدان در سال آینده آغاز خواهد شد. برخلاف نفت سنگین و پرهزینه سازند اورینوکو/چاوز، میدان نفتی فراساحلی گویان، باکیفیت و سبک است.
کارشناسان صنعت نفت اعلام کرده اند ضریب موفقیت اگزون در این منطقه ۸۲ درصد و بسیار بیشتر از میانگین ۳۵ درصدی صنعت بوده است.
تحلیلگران وود مکنزی اعلام کرده اند که این میدان فراساحلی می تواند به آسانی گویان را در دهه آینده به چهارمین تولیدکننده بزرگ نفت در آمریکای لاتین تبدیل کند. همچنین امکان بهبود این جایگاه نیز فراهم است.
اگر دولتهای مکزیک و ونزوئلا در مقابله با بحران کاهش تولید ناکام شوند، گویان می تواند به سرعت با سبقت گرفتن از آنها به جایگاه دوم دست یابد.
فراموش نکنید که این منطقه از سال ها پیش با توافق دو کشور مدعی حاکمیت بر آن با ممنوعیت عملیات اکتشاف روبرو بوده است. اکتشافات غول آمریکایی اکسون موبیل در گویان نشانگر آن است که منطقه اسیکوییبا دارای ذخایر عظیم نفت خام است.
با تداوم بحران ونزویلا و اعلام ریاست جمهوری توسط خوان مادورو، رهبر مجلس ملی، آینده این کشور در ابهام قرار دارد. این شرایط با توجه به ذخایر عظیم منطقه اسیکوییبا پیچیده تر می شود. از سال ۲۰۱۵ میلادی و کشف نفت توسط اگزون، دولت ونزوئلابارها نسبت به اقدامات اکتشافی کشور همسایه و حضور شناورها و کارکنان شرکت اگزون در آب های منطقه مورد مخاصمه اعتراض کرده است.
وجود شرکت سینوک چین به عنوان یکی از شرکای اگزون موبیل در این میدان گویان، شرایط را برای دولت مادورو پیچیده کرده است. اگر مادورو با دولت حامی بازار آزاد گوایدو جایگزین شود، بار دیگر شاهد حضور غول های نفتی بین المللی به ونزوئلا و خصوصی سازی مجدد شرکت پی دی وی اس ای خواهیم بود.
گوایدو از حمایت رهبران انگلستان، فرانسه، اسپانیا و آمریکا برخوردار است و وی در سخنرانی های خود خواهان حفظ حقوق کشورش از ذخایر طلای سیاه اسیکوییبا شده است. شرکت های نفتی این دولت های غربی نیز در این منطقه حضوری فعال دارند.
با به قدرت رسیدن گوایدو، غول های نفتی آمریکایی و اروپایی در کنار شرکت های برزیلی می توانند به سرعت عملیات اکتشاف و تولید خود را در این منطقه سرعت دهند.
چینی ها نیز از سال ها پیش همکاری های خود با گویان به عنوان بخشی از مسیر راه ابریشم جدید را آغاز کرده اند. رهبران پکن امیدوارند تا در راهبری کانال پاناما نیز مشارکت داشته باشند.
بی تردید ابعاد ژئوپلیتیک بحران ونزویلا فراتر از رقابت های انتخاباتی داخلی و مشروعیت انتخابات های این کشور است. داستان واقعی از ذخایر نفت آغاز می شود.
در گام نخست باید به این نکته توجه کرد که کدام شرکت ها خواهان تصاحب سهم در میدان های نفتی این کشور هستند. در کشور ونزوئلا، شرکت های نفتی چینی به رهبری سی ان پی سی و دولت چین از دوره حکومت چاوز تاکنون، نقشی کلیدی در پیشبرد صنعت نفت این کشور سوسیالیست داشته اند.
در واقع، ونزوئلایی ها تاکنون ۶۱ میلیارد دلار از چینی ها استقراض کرده اند. به دلیل بحران های اقتصادی دولت ونزوئلا، رهبران کاراکاس از راهبرد تحویل نفت در برابر وام‌های دریافتی خود بهره می برند.
از سال ۲۰۱۰ میلادی، شرکت دولتی روسنفت پروژه های مشترکی را با شرکت ملی نفت ونزوئلا(پی دی وی اس ای) به ویژه در کمربند اورینوکو/ چاوز اجرا کرده است.
چند سال پیش، شرکت روسنفت وامی ۶ میلیارد دلاری در اختیار کاراکاس قرار داده بود و بازپرداخت این وام با تحویل نفت ونزوئلا انجام گردید. در پایان سال جاری، مبلغ باقیمانده وام فوق ۲.۳ میلیارد دلار خواهد بود.
روسنفت در پنج پروژه نفتی ونزوئلازمشارکت داشته و ۱۰۰ درصد یک پروژه گازی را در اختیار دارد. علاوه بر دو غول سی ان پی سی و روسنفت، شرکت های توتال فرانسه، ایکوینور نروژ و شورون ایالات متحده دارای سهام در چند پروژه بالادستی این کشور انقلابی آمریکای لاتین هستند.
این شرکت ها با وجود بحران سیاسی این کشور، خواهان تداوم حضور در پروژه های خود هستند. بدین ترتیب شاهد ایجاد این پرسش هستیم که آنها فراتر از انبوه اطلاعات مستند شده در مورد ذخایر نفت سنگین ونزوئلا، چه چیزهای دیگری می دانند.
*غنیمت واقعی چیست؟
غنیمت اصلی این غول های نفتی بین المللی قدرتمند در شرق میادین نفت سنگین اورینوکو که آنها هم اکنون در آن مشغول فعالیت هستند، قرار دارد.
غنیمت واقعی را باید کنترل کامل بر یکی از رازهای بزرگ و پنهان صنعت نفت، وجود ذخایر هنگفت طلای سیاه در منطقه ای مشترک و مورد اختلاف سه کشور ونزوئلا، برزیل و گویان دانست.
این منطقه گویان اسیکوییبا نامیده می شود. در بخش فراساحلی، بزرگترین میدان نفتی دنیا قرار دارد که کیفیت نفت آن بالاتر از نفت سنگین اورینوکو است.مشکل کنونی اینست که به دلیل چند دهه اختلاف میان دو کشور گویان و ونزوئلا، ابعاد دقیق این میدان مشخص نیست. هر دو کشور گویان و ونزوئلا که در گذشته مستعمره انگلستان بوده اند، مدعی حاکمیت بر منطقه اسیکوییبا هستند.
در سال ۱۹۸۳ میلادی، رهبران این دو کشور توافق کردند تا در یک دوره ۱۲ ساله، به توافقی مشترک دست یابند. اما همچنان اختلاف نظرها باقی مانده است. نماینده سازمان ملل متحد نیز از آن زمان تاکنون شرایط را مسکوت نگاه داشته است. هیچ یک از دو کشور نیز عملیات اکتشاف را در این منطقه آغاز نکرده اند.
در سایه این شرایط، دولت گویان از شرکت های بین الملی برای فعالیت در کشورش دعوت کرده است.
*ورود آمریکا
در سال ۲۰۱۵ میلادی، گویان قراردادی اکتشافی با اگرون موبیل امضا کرد. در آن سال، مدیر عامل این غول آمریکایی رکس تیلرسون بود که در دولت ترامپ به سمت وزارت خارجه رسید. اگرون به سرعت یک میدان نفتی با ۵ میلیارد بشکه ذخیره کشف کرد که می تواند اقتصاد این کشور کوچک را دگرگون کند. تولید از این میدان در سال آینده آغاز خواهد شد. برخلاف نفت سنگین و پرهزینه سازند اورینوکو/چاوز، میدان نفتی فراساحلی گویان، باکیفیت و سبک است.
کارشناسان صنعت نفت اعلام کرده اند ضریب موفقیت اگزون در این منطقه ۸۲ درصد و بسیار بیشتر از میانگین ۳۵ درصدی صنعت بوده است.
تحلیلگران وود مکنزی اعلام کرده اند که این میدان فراساحلی می تواند به آسانی گویان را در دهه آینده به چهارمین تولیدکننده بزرگ نفت در آمریکای لاتین تبدیل کند. همچنین امکان بهبود این جایگاه نیز فراهم است.
اگر دولتهای مکزیک و ونزوئلا در مقابله با بحران کاهش تولید ناکام شوند، گویان می تواند به سرعت با سبقت گرفتن از آنها به جایگاه دوم دست یابد.
فراموش نکنید که این منطقه از سال ها پیش با توافق دو کشور مدعی حاکمیت بر آن با ممنوعیت عملیات اکتشاف روبرو بوده است. اکتشافات غول آمریکایی اکسون موبیل در گویان نشانگر آن است که منطقه اسیکوییبا دارای ذخایر عظیم نفت خام است.
با تداوم بحران ونزویلا و اعلام ریاست جمهوری توسط خوان مادورو، رهبر مجلس ملی، آینده این کشور در ابهام قرار دارد. این شرایط با توجه به ذخایر عظیم منطقه اسیکوییبا پیچیده تر می شود. از سال ۲۰۱۵ میلادی و کشف نفت توسط اگزون، دولت ونزوئلابارها نسبت به اقدامات اکتشافی کشور همسایه و حضور شناورها و کارکنان شرکت اگزون در آب های منطقه مورد مخاصمه اعتراض کرده است.
وجود شرکت سینوک چین به عنوان یکی از شرکای اگزون موبیل در این میدان گویان، شرایط را برای دولت مادورو پیچیده کرده است. اگر مادورو با دولت حامی بازار آزاد گوایدو جایگزین شود، بار دیگر شاهد حضور غول های نفتی بین المللی به ونزوئلا و خصوصی سازی مجدد شرکت پی دی وی اس ای خواهیم بود.
گوایدو از حمایت رهبران انگلستان، فرانسه، اسپانیا و آمریکا برخوردار است و وی در سخنرانی های خود خواهان حفظ حقوق کشورش از ذخایر طلای سیاه اسیکوییبا شده است. شرکت های نفتی این دولت های غربی نیز در این منطقه حضوری فعال دارند.
با به قدرت رسیدن گوایدو، غول های نفتی آمریکایی و اروپایی در کنار شرکت های برزیلی می توانند به سرعت عملیات اکتشاف و تولید خود را در این منطقه سرعت دهند.
چینی ها نیز از سال ها پیش همکاری های خود با گویان به عنوان بخشی از مسیر راه ابریشم جدید را آغاز کرده اند. رهبران پکن امیدوارند تا در راهبری کانال پاناما نیز مشارکت داشته باشند.
بی تردید ابعاد ژئوپلیتیک بحران ونزویلا فراتر از رقابت های انتخاباتی داخلی و مشروعیت انتخابات های این کشور است. داستان واقعی از ذخایر نفت آغاز می شود.
شنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۵۴
کد مطلب: 23269
