به گزارش
ميزنفت، در آن جلسه که مخبردرفولي رئيس ستاد اجرايي حضرت امام(ره) نيز حضور داشت، مانورهاي رسانهاي عجيب و غريبي برپا شد با اين نيت که نخستين «قرارداد» از مدل IPC به ستاد اجرايي فرمام امام(ره) رسيد در حالي که چيزي که ميان طرفين امضا شد، يک HOA ساده بود و خبري از قرارداد نبود. با اين وجود، غوغاسالاران نفت، چنان بر طبل نخستين قرارداد با ستاد اجرايي فرمان امام(ره) و نه شرکت نفت و گاز پرشيا کوبيدند که در نوع خود شگفت انگيز بود.
بازي زيرکانه وزارت نفت براي فريب افکار عمومي در آن روزها جواب گرفت اما با وجود اينکه نخستين HOA نفتي از جنس IPC با اين شرکت امضا شد، تا کنون خبري از امضاي قرارداد نيست. از يکسال پيش تا به امروز تاريخهاي مختلفي براي امضاي قرارداد اعلام شده است اما تا به امروز خبري از امضاي قرارداد نيست؛ وزارت نفت هم در اين باره سکوت کرده و قصد ندارد بگويد چه بلايي بر سر توسعه ميدان ياران شمالي آمده است.
تعلل غيرقابل قبول شرکت ملي نفت در تعيين تکليف اين ميدان مشترک در شرايطي آزاردهنده شده است که آذر سال 90 قرارداد توسعه اين ميدان در فاز نخست امضا شد و ميزان توليد فعلي اين ميدان مديون قرارداد 600 ميليون دلاري است که وزارت فعلي نفت، دو سال است براي امضاي فرارداد فار دوم آن منافع ملي را به گروگان گرفته است.
البته ناگفته پيداست که هدف شرکت ملي نفت از امضاي HOA با شرکت پرشيا، فروکش کردن هياهوي نسل جديد قراردادهاي نفتي بود که وقتي با نام ستاد اجرايي فرمان امام(ره) عجين شد، به هدف خود رسيد اما با هزينه معطلي دو ساله براي امضاي قرارداد اين ميدان.
حتما شرکت ملي نفت در توضيح وضعيت فعلي ميدان ياران توپ را به زمين شرکت پرشيا خواهد انداخت کم کاري را متوجه اين شرکت خواهد کرد اما بايد توجه داشت که سنگ نخست در تاخير دوساله بوجود آمده، توسط اين شرکت گذاشته شده است و بايد نسبت به رها شدن يکي ازميادين نفتي مشترک پاسخگو باشد.
البته اين رها کردن، مختص ميدان ياران نيست چرا که فاز دوم ميادين آزادگان شمالي، آزادگان جنوبي و يادآوران هم در بايکوت به سر ميبرند و مشخص نيست برنامه وزارت نفت براي توسعه اين ميادين چيست. مياديني که عراق در حال برداشت از آنها هستند و برنامههاي ويژهاي براي افزايش برداشت دارند.
هرچند که وزارت نفت معتقد است ميزان توليد ميادين غرب کارون و طرف عراق به يک اندازه است اما اين مهم نيز مديون نگاهي است که توسعه اين ميادين را در دوران تحريم – سال 89 تا 92 – کليد زد و دولت يازدهم و دوازدهم ثمره آن را چيدند. عجيب است طي 5 سال اخير يک قرارداد ساده هم در ميادين غرب کارون امضا نشده است تا ظرفيت توليد نفت کشور تا سالهاي آينده نه تنها افزايش نيابد بلکه با کاهش نيز همراه باشد.