کارلوس در زندان
مرد تاریخ ساز اوپک در انفرادی چه می‌کند؟
ساعت پنج و نیم بعد از ظهر: قهوه عصرانه را می‌دهند، بعد درها بسته می‌شوند تا صبح روز بعد. بعد از مدت کوتاهی موفق شدیم که حق روشن و خاموش کردن آزادانه چراغ ها را به دست آوریم، در داخل هر زندان، برای همه زندانیان «قسمت ایزوله.»
ميزنفت/ با وجود انتشار گزارش‌هایی درباره ماجرای گروگان گیری اوپک٬ اما شخصیت اصلی یکی از بزرگترین حوادث گروگانگیری جهام مغفول مانده است. «ايليچ راميرز سانچز» معروف به «كارلوس» مشهورترين چريك تحت تعقيب دولتهاي جهان كه منابع غربي از وي به عنوان «تروريست بين‌المللي» ياد مي‌كنند در 1328 ش. در ونزوئلا به دنيا آمد. او كه در دهه هفتاد ميلادي در بسياري از اقدامات ضدصهيونيستي از جمله كشتار ورزشكاران اسرائيلي در المپيك مونيخ نقش مستقيم داشت، حداقل در 20 سال از عمر خود به عنوان يك چهره شناخته شده و تحت تعقيب، مطرح بوده است.
كارلوس در 1339 به جبهه خلق براي آزادي فلسطين پيوست. در آذر 1354 در يورش به مقر اوپك در وين، تمامي وزراي نفت كشورهاي عضو اين سازمان را پس از يك درگيري مسلحانه با محافظين اجلاس، به گروگان گرفت. در جريان اين گروگانگيري سه پليس اتريشي و پس از پايان گروگانگيري 2 مأمور سازمان ضدجاسوسي فرانسه به دست افراد كارلوس كشته شدند. پس از اين حوادث كارلوس غياباً در فرانسه محاكمه و به حبس ابد محكوم شد. مع‌الوصف وي در دهه 1360 در چندين رشته بمب‌گذاري در فرانسه، آلمان و ايتاليا نيز دست داشت. كارلوس سرانجام در مرداد 1373در سودان شناسائي و دستگير شد و به مقامات فرانسه تحويل گرديد. وي در پاريس محاكمه شد و به حبس ابد محكوم گرديد. منابع خبري فرانسه هيچ گزارشي راجع به اين محاكمه و اظهارات كارلوس در دادگاه منتشر نكردند.
او تا به امروز در زندان است و دوران حبس را سپری می‌کند. او در باره اینکه وقتش در زندان چگونه سپری می‌شود می‌گوید. مجموع مصاحبه‌های وی در کتابی با عنوان اسرار جعبه سیاه منتشر شده است که دیپلماسی ایرانی بخشی از آن را منتشر کرده است. کارلوس در این کتاب وضعیت خود را در زندان اینگونه تشریح می‌کند:
*ساعت هفت و نیم صبح درها باز می‌شوند و وعده صبحانه داده می‌شود که شامل قهوه با شکلات، شیر (که آب قاطی اش می‌کنند!) و 8 گرم کره است. بعد از صبحانه یک ساعت را به «هواخوری» می‌گذرانم، در یک حیاط ویژه که مقررات خاص خودش را دارد، همیشه هم به شکل انفرادی در آن جا هستم. بعد از آن به زندان بر می گردم.
*ساعت یازده و نیم نان بین ما توزیع می‌شود، بعد یک وعده غذایی می‌آورند. بعد از آن هم برای یک ساعت دوباره هواخوری دارم، در همان وضعیت که گفتم و همیشه هم به شکل انفرادی است. بعد از آن، آن چه قبلا خواسته بودم از قبیل چیزهایی که خواسته بودم بخرند و مواد غذایی که پولش پرداخت شده است و پستی اگر فرستاده شده باشد و روزنامه‌ها توزیع می‌شوند.
*ساعت پنج و نیم بعد از ظهر: قهوه عصرانه را می‌دهند، بعد درها بسته می‌شوند تا صبح روز بعد. بعد از مدت کوتاهی موفق شدیم که حق روشن و خاموش کردن آزادانه چراغ ها را به دست آوریم، در داخل هر زندان، برای همه زندانیان «قسمت ایزوله.»
*این برنامه ها هر روز بر اساس همان زمان بندی ها تکرار می‌شوند، غیر از روزهای یکشنبه و اعیاد، که «روزهای استراحت» برای همه است، که به دیدار با دیگر زندانیان اختصاص دارد اما برای من دیدارها ممنوع است. هفته‌ای دو روز حق استحمام داریم، و اکثرا هم اجازه انجام بیشتر آن را نمی‌دهند. همچنین حق انجام دو بار در هفته سهمیه انجام تمرین‌های ورزشی را داریم؛ بعضی وقت‌ها برای هر کس که بخواهد اجازه ورزش بیشتر از این سهمیه را هم می‌دهند. تمرین‌ها در زندان انجام می‌شد اما بعدا به سالن ورزشی انتقال یافت. درباره من، این تمرین ها هم به شکل انفرادی انجام می‌شوند.
*از سوی دیگر دکترها هر دو هفته یک بار ما را می‌بینند. از این طریق بعضی تالیف‌ها و کتاب‌هایی که می‌خواهیم داشته باشیم را به ما می‌دهند. اما داستان‌ها بیشتر از کتاب‌هایی که در ایستگاه های قطار فروخته می‌شوند، نیستند!
*اما درباره لباس‌های کثیف، هر دو هفته یک بار بعضی وقت‌ها هم هر هفته، همگی جمع می‌شوند، و با پرداخت 16 فرانک برای هر شش کیلو شست و شو شسته می‌شوند و به ما شسته شده برگردانده می‌شوند، اما اتو زده نمی‌شوند.
*برای دیدن تلویزیون باید پول بدهیم، برای اجاره یک هفته تلویزیون 65 فرانک می‌دهیم، دستگاه‌های تلویزیون از نوعی هستند که شاید در بازار بیشتر از 500 فرانک قیمت نداشته باشند!
*قرص های آرام بخش هم توزیع می‌کنند، که بعضی وقت‌ها برای بعضی زندانی‌ها چند بار در روز این کار انجام می‌شود.
*بر اساس قوانین فرانسه هر زندانی نباید بیش از سه ماه در نظام ایزوله به سر ببرد.من به طور مداوم از 15 اوت 1994 وارد نظام ایزوله شدم. دلایلی که اجازه می‌دهد من همیشه بعد از پایان سه ماه در ایزوله بمانم، همیشه مشابه هم هستند. همیشه از مدیریت زندان نامه‌ای دریافت می‌کنم که در آن آمده است: «مناسب تر است که دوره ایزوله اختصاص یافته به شما برای حفاظت از امنیت و نظام داخل موسسه (زندان)، با توجه به مخاطراتی که متوجه شماست، و تاثیری که انتظار داریم شما بر دیگر زندانیان بگذارید، در صورتی که در زندان مشترک با آنها قرار بگیرید، ادامه یابد. همچنین به دلیل احتمال این که بخواهید فرار کنید، به ویژه که شما می‌توانید از کمک خارجی نیز بهره ببرید بهتر است که در ایزوله بمانید.»
* مدیر زندان با تفویض ویژه از وزارت دادگستری حکم ایزوله من را امضا می‌کند. حقیقتش این است که این دستورات صوری هستند که تصمیم نهایی برای ماندن در ایزوله تا ابد را پوشش می‌دهند. برای این که تصمیم به انجام چنین کاری با دستورات کلی قضایی منافات دارد.
*هدف از این که در طول این مدت در ایزوله بمانم نابودی‌ام است.
كارلوس در 1339 به جبهه خلق براي آزادي فلسطين پيوست. در آذر 1354 در يورش به مقر اوپك در وين، تمامي وزراي نفت كشورهاي عضو اين سازمان را پس از يك درگيري مسلحانه با محافظين اجلاس، به گروگان گرفت. در جريان اين گروگانگيري سه پليس اتريشي و پس از پايان گروگانگيري 2 مأمور سازمان ضدجاسوسي فرانسه به دست افراد كارلوس كشته شدند. پس از اين حوادث كارلوس غياباً در فرانسه محاكمه و به حبس ابد محكوم شد. مع‌الوصف وي در دهه 1360 در چندين رشته بمب‌گذاري در فرانسه، آلمان و ايتاليا نيز دست داشت. كارلوس سرانجام در مرداد 1373در سودان شناسائي و دستگير شد و به مقامات فرانسه تحويل گرديد. وي در پاريس محاكمه شد و به حبس ابد محكوم گرديد. منابع خبري فرانسه هيچ گزارشي راجع به اين محاكمه و اظهارات كارلوس در دادگاه منتشر نكردند.
او تا به امروز در زندان است و دوران حبس را سپری می‌کند. او در باره اینکه وقتش در زندان چگونه سپری می‌شود می‌گوید. مجموع مصاحبه‌های وی در کتابی با عنوان اسرار جعبه سیاه منتشر شده است که دیپلماسی ایرانی بخشی از آن را منتشر کرده است. کارلوس در این کتاب وضعیت خود را در زندان اینگونه تشریح می‌کند:
*ساعت هفت و نیم صبح درها باز می‌شوند و وعده صبحانه داده می‌شود که شامل قهوه با شکلات، شیر (که آب قاطی اش می‌کنند!) و 8 گرم کره است. بعد از صبحانه یک ساعت را به «هواخوری» می‌گذرانم، در یک حیاط ویژه که مقررات خاص خودش را دارد، همیشه هم به شکل انفرادی در آن جا هستم. بعد از آن به زندان بر می گردم.
*ساعت یازده و نیم نان بین ما توزیع می‌شود، بعد یک وعده غذایی می‌آورند. بعد از آن هم برای یک ساعت دوباره هواخوری دارم، در همان وضعیت که گفتم و همیشه هم به شکل انفرادی است. بعد از آن، آن چه قبلا خواسته بودم از قبیل چیزهایی که خواسته بودم بخرند و مواد غذایی که پولش پرداخت شده است و پستی اگر فرستاده شده باشد و روزنامه‌ها توزیع می‌شوند.
*ساعت پنج و نیم بعد از ظهر: قهوه عصرانه را می‌دهند، بعد درها بسته می‌شوند تا صبح روز بعد. بعد از مدت کوتاهی موفق شدیم که حق روشن و خاموش کردن آزادانه چراغ ها را به دست آوریم، در داخل هر زندان، برای همه زندانیان «قسمت ایزوله.»
*این برنامه ها هر روز بر اساس همان زمان بندی ها تکرار می‌شوند، غیر از روزهای یکشنبه و اعیاد، که «روزهای استراحت» برای همه است، که به دیدار با دیگر زندانیان اختصاص دارد اما برای من دیدارها ممنوع است. هفته‌ای دو روز حق استحمام داریم، و اکثرا هم اجازه انجام بیشتر آن را نمی‌دهند. همچنین حق انجام دو بار در هفته سهمیه انجام تمرین‌های ورزشی را داریم؛ بعضی وقت‌ها برای هر کس که بخواهد اجازه ورزش بیشتر از این سهمیه را هم می‌دهند. تمرین‌ها در زندان انجام می‌شد اما بعدا به سالن ورزشی انتقال یافت. درباره من، این تمرین ها هم به شکل انفرادی انجام می‌شوند.
*از سوی دیگر دکترها هر دو هفته یک بار ما را می‌بینند. از این طریق بعضی تالیف‌ها و کتاب‌هایی که می‌خواهیم داشته باشیم را به ما می‌دهند. اما داستان‌ها بیشتر از کتاب‌هایی که در ایستگاه های قطار فروخته می‌شوند، نیستند!
*اما درباره لباس‌های کثیف، هر دو هفته یک بار بعضی وقت‌ها هم هر هفته، همگی جمع می‌شوند، و با پرداخت 16 فرانک برای هر شش کیلو شست و شو شسته می‌شوند و به ما شسته شده برگردانده می‌شوند، اما اتو زده نمی‌شوند.
*برای دیدن تلویزیون باید پول بدهیم، برای اجاره یک هفته تلویزیون 65 فرانک می‌دهیم، دستگاه‌های تلویزیون از نوعی هستند که شاید در بازار بیشتر از 500 فرانک قیمت نداشته باشند!
*قرص های آرام بخش هم توزیع می‌کنند، که بعضی وقت‌ها برای بعضی زندانی‌ها چند بار در روز این کار انجام می‌شود.
*بر اساس قوانین فرانسه هر زندانی نباید بیش از سه ماه در نظام ایزوله به سر ببرد.من به طور مداوم از 15 اوت 1994 وارد نظام ایزوله شدم. دلایلی که اجازه می‌دهد من همیشه بعد از پایان سه ماه در ایزوله بمانم، همیشه مشابه هم هستند. همیشه از مدیریت زندان نامه‌ای دریافت می‌کنم که در آن آمده است: «مناسب تر است که دوره ایزوله اختصاص یافته به شما برای حفاظت از امنیت و نظام داخل موسسه (زندان)، با توجه به مخاطراتی که متوجه شماست، و تاثیری که انتظار داریم شما بر دیگر زندانیان بگذارید، در صورتی که در زندان مشترک با آنها قرار بگیرید، ادامه یابد. همچنین به دلیل احتمال این که بخواهید فرار کنید، به ویژه که شما می‌توانید از کمک خارجی نیز بهره ببرید بهتر است که در ایزوله بمانید.»
* مدیر زندان با تفویض ویژه از وزارت دادگستری حکم ایزوله من را امضا می‌کند. حقیقتش این است که این دستورات صوری هستند که تصمیم نهایی برای ماندن در ایزوله تا ابد را پوشش می‌دهند. برای این که تصمیم به انجام چنین کاری با دستورات کلی قضایی منافات دارد.
*هدف از این که در طول این مدت در ایزوله بمانم نابودی‌ام است.
سه شنبه ۲ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۵۵
کد مطلب: 17670