کاشف روشنایی نفت

زمانی که قرار شد کار جدی تر و تحقیقاتی تری بر روی نفت خام انجام شود، بنیامین سیلیمن یکی از برجسته ترین دانشمندان عصر خویش بود برای این کار انتخاب شد. کتب درسی بسیار در زمینه فیزیک و شیمی تألیف کرده بود. دانشگاه ییل در قرن نوزدهم پایتخت علمی امریکا محسوب می شد و سیلیمن ها، هم پدر و هم پسر، قلب این پایتخت به شمار می رفتند.

به گزارش «ميزنفت»، اما سیلیمن بیشتر علاقه مند به مسائل علمی بود و در زمینه های علمی که پای اورا ناگزیر به کسب و کار می کشید، علاقه کمتری نشان می داد. از سوی دیگر در حالی که اعتبار و حیثیت علم بسیار زیاد بود،سیلیمن دائماً نیاز به درآمدی اضافه بر حقوقش داشت. حقوق های دانشگاهی پایین بود و اعضای خانواده رو به رشد می رفتند. از این رو گریزی نداشت جز اینکه همیشه مشاغل مشاورتی را نیز علاوه بر کار آکادمیک خویش داشته باشد.

وقتی سیلیمن نفت خام را مورد تجزیه قرار داد، مشتریان جدیدش را امیدوار کرد که بالاخره می توانند گزارش مثبت و جالبی از پروفسور دریافت دارند. در گزارش مقدماتی اعلام کرد: می توانم به شما قول بدهم نتیجه آزمایش های من انتظارات شما را در باره ارزش این مایع برآورده خواهد کرد. سه ماه بعد که او تقریباً به پایان آزمایش هایش نزدیک تر می شد، گزارش او حتی امیدوارکننده تر از گزارش قبلی بود. او خاطر نشان ساخت:«موفقیت غیر منتظره دراستفاده از نفت خام تصفیه شده به عنوان یک مایع روشنایی بخش».
 
سرمایه گذاران مشتاقانه در انتظار رسیدن گزارش علمی نهایی بودند، اما ناگهان با ضربه بزرگی روبرو شدند. سیلیمن برای آنها 526 دلار و 8 سنت(مبلغی حدود50  هزار دلار به ارزش امروزی) حساب بالا آورده بود و آنرا مطالبه می کرد. بالاخره راضی شد معادل یکصد دلار از این مبلغ را به عنوان پیش قسط به حساب او در نیویورک سیتی واریز کنند تا او سرگرم تهیه گزارش نهایی شود.

صورت حساب سیلیمن خیلی بیش از مبلغی بود که آنها فکر می کردند، از این رو نتوانستند پول را واریز کنند و پروفسور بشدت عصبانی و برآشفته شد. هرچه باشد استاد فقط برای ارضای حس کنجکاوی علمی خویش که روی این پروژه کار نکرد بود ازاین رو خیلی صریح گفت کار را تعطیل می کند تا آنها پول را فراهم نمایند. واقعاً هم او نتایج مطالعاتش را به یکی از دوستانش دادکه آنرا در محل مطمئنی مخفی کند تا روزی که سرمایه گذاران رضایتش را جلب کنند. خودش هم راه سفری به جنوب کشور را در پیش گرفت به صورتی که سفارش دهندگان پروژه بآسانی نتوانند پیدایش کنند.
 
سرمایه گذارها نا امید شدند. اگر می خواستند برای شروع کار سرمایه کافی جمع کنند، وجود گزارش نهایی پروفسور ضرورت تام داشت. شروع کردند این در و آن در زدن بلکه بتوانند پولی فراهم آورند ولی همه جا تیرشان به سنگ خورد.بالاخره یکی از شرکای بیزل، با وجود آنکه غرغر می کرد که زمانه از نظر پول نقد بسیار بد شده و نقدینگی به آسانی به دست نمی آید، حاضر شد پول را به حساب طلب شخصی خود از سرمایه گذاران-ونه به حساب مؤسسه آنها-در وجه پروفسور کار سازی کند و گزارش نهایی که تاریخ آن 16 آوریل سال 1855 بود در اختیار سرمایه گذاران قرار گرفت. گرچه هنوز سرمایه گذارها گیج و منگِ رقم صورت حساب پروفسور بودند. اما در واقع گنجی به دستشان افتاد که با پولی که پرداختند قابل قیاس نبود. آن طور که یک مورخ سرشناس نوشته است:«گزارش سیلیمن را نمی توان چیزی کمتر از یک نقطه عطف در تاریخ ایجاد صنایع عظیم نفت جهان تلقی کرد.»

سیلیمن هر گونه تردیدی را در مورد استفاده بالقوه جدیدی که می شد از نفت خام کرد از بین برده بود. او در گزارش به مشتریان خود نوشته بود این مایع می تواند در سطوح مختلف گذارده شده و از این طریق به چندین ماده جدید تقطیر شود که تمامی آنها از کربن و هیدروژن تشکیل شده است. یکی از این مواد قادر است با کیفیتی بسیار عالی منشأ روشنایی شود.

بنیامین سیلمین با تحقیقات فوق العاده اش یکی از پایه گذاران جهان هیدرو کربوری به شمار می رود

يکشنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۰۳