ویژگی های منافقان نفتی

میز نفت | نفاق در لباس دوستی وارد که شود، تشخیص آن برای بسیاری دشوار می‌شود. منافقان با بادهایی که می‌وزد، خود را به شکل «روز» در می‌آورند. اگر نیاز باشد به محاسن صورت پناه می‌برند و اگر لازم بدانند، با یک تیغ کار راه یکسره می‌کنند. نفاق، پدیده عجیبی است که از همان ابتدای خلقت تا به امروز، فتنه آفریده و تا توانسته تاریخ ساز شده است.

نفاق در سه ریشه خلاصه می‌شود؛ ناتوانی در دشمنی، دنیا طلبی و از همه مهمتر حقارت؛ با همین سه ریشه می‌توان اتفاقات چند ماه گذشته صنعت نفت را تحلیل کرد که چگونه افرادی با به تن کردن جامه نفاق، حمل بر انقلابی‌گری و جهادی بودن می‌کنند. چه آنکه وزیر نفت، اوجی باشد یا زنگنه، نماینده‌ای از سر ایمان باشد یا از انتهای کفر، به کارشان مشغول هستند و دهان خود را با قندِ نفاق شیرین می‌کنند.

بسیاری از مدیرانی که این روزها سعی دارند خود را در کنار اوجی نشان دهند، چنین حقارتی را به بار می‌کشند و بوی تعفنشان، تمامی ندارد.اما برای آنکه بدانیم این منافقان دارای چه ویژگی‌هایی هستند باید بدانیم که:

* آنها امروز از هر تصمیم و انفعالی که وزیر نفت صاحبش باشند، کرامت خلق می‌کنند.
* گذشته خود را فراموش کرده و ملاک را، «حال» قرار می‌دهند.

* چند کلامی در ذم زنگنه بر زبان می‌رانند و مابقی را به مدح اوجی می‌پردازند.

* «ح» را در گلوی نایسشان فشرده و «ع» را به زبان فصیح عربی تلفط می‌کنند.

* تصاویر حاج قاسم سلیمانی میهمان پروفایل‌هایشام می‌شود، اگر با رهبری باشد که چه بهتر.

* تصویر رئیسی را جایگزین تصویر «تا 1400 با روحانی» می‌کنند.

* تسبیح به دست شده و به اطرفیان خود توصیه می‌کنند نماز را جماعت به پا دارند.

* در گعده‌های خودمانی و غیرخودمانی، از اوجی فرشته نجاتی می‌سازند که قرار است معجزه کند.

* به هم قطاران خود حمله کرده و به آنها انگ آدم زنگنه بودن را می‌زنند تا از خطر دور باشند.

* به پرونده‌سازان، اطلاعات اشتباه می‌دهند تا نوبت به آنها نرسد.

* تا می‌توانند ضیغی، خجسته مهر، بیات، چگینی و ... را زاهدانی از جنس بایزید بسطامی می‌نامند.

* از لزوم کمک به نظام گفته و معتقدند این کمک، پیام عاشوراست.

*در گروه‌های واتساپی حضور چشمگیر داشته و همواره is typing هستند تا از قافله جا نمانند.

*وسط لحاف می‌خوابند تا ببینند قدرت به چه گروه و جریانی می‌رسد تا به فائق چرخش کنند.

*خود را «وصل» به بچه‌های بالا دانسته و معتقدند همان بچه‌ها هوایشان را دارند.

*بخشی از درآمدهایی که از کیسه نفت در دوران زنگنه به دست آورده‌اند را خرج خرید پیراهن‌های یقه دیپلمات کرده و به روی خود نمی‌آورند خانواده‌هایشان در چه کشوری گذر عمر می‌کنند.

خلاصه که این افراد، در نفاق و دو رویی به چنان مقامی رسیده‌اند که اشعث کندی، در برابرشان یک معصوم تمام عیار است؛ همه ترس از آن است که در قطار بمانند که اگر اینگونه شود، قربانی اول خود جواد اوجی است. تکرار تاریخ به سود منافقان، چیزی جز تباهی برای نفت به همراه ندارد.

يکشنبه ۷ شهريور ۱۴۰۰ ساعت ۰۰:۵۲