اندر احوال این روزهای متوهمان بی کارنامه
طمعِ وزارت برای نابودی!
مدیرانی که اغلب در دولت گذشته بدون عبور از فیلترهای خاص نظام صنعت نفت، یک‌شبه معاون وزیر و مدیر ارشد شدند عملکردی وحشتناک از خود به جای گذاشتند و چون در 8 سال گذشته به درستی کنار گذاشته شدند، ادعای رسالت دارند.
وحید حاجی پور| در میان خیل عظیمی از افرادی که خود را «وزیر بعدی نفت» می‌دانند، نام‌هایی دیده می‌شود که در نوع خود عجیب و کاملا در تناقض با رویکرد اصلی رئیس جمهور منتخب برای انتخاب تیم اجرایی خود است. افرادی که حاضر شدند در رسانه‌ها «خرج» کنند تا در میان گزینه‌ها حضور داشته باشند ولو به صورت تزئینی و دم دستی.
میزان نارضایتی از عملکرد زنگنه، چه در میان کارکنان و چه در بین مدیران و کارشناسان به حدی تصاعدی شده که خیلی‌ها این ظرفیت را در خود می‌بینند که می‌توانند وضعیت را تغییر دهند اما در خواب خرگوشی خود، خرابکاری‌های‌شان را یک «سراب» اطلاق می‌کنند.
از نظر آیت الله رئیسی، مهم‌ترین شاخص برای اعتماد به افراد، کارنامه آنان است؛ موضوعی که بارها در مناظرات انتخاباتی بیان شد و رئیسی از اهمیت کارنامه گفت. او بعدها گفت در انتخاب همکاران خود در دولت، کارنامه نقش مهمی ایفا می‌کند و کسانی می‌توانند در دولت او حضور یابند که کارنامه روشن و قابل دفاعی داشته باشند.
ولی پرسش اینجاست که گزینه‌های «خود خوانده» وزارت نفت چه کارنامه روشنی از خود به یادگار گذاشته‌اند که اینگونه در رسانه‌ها و فضای مجازی، دست و پا زده و حتی به تخریب رقبا روی آورده‌اند؟ به جلسات مختلف می‌روند، به هر کسی که با رئیسی، سلام علیکی دارند مراجه کرده و بیش از آنکه خود را پرزنت کنند، سایرین را تخریب می‌کنند، بدون آنکه بخواهند پاسخ دهند چه کارنامه‌ای از خود به یادگار گذاشته‌اند.
این افراد، در جلسات خصوصی از وزیر فعلی نفت انتقاد می‌کنند ولی جسارت طرح یک انتقاد ساده از او را در فضای رسانه‌ای و رسمی ندارند؛ به جعل تاریخ و داستان سرایی مشغول شدند و از خود چهره‌ای می‌تراشند که گویی عاقبت بخیری صنعت نفت با دستان با کفایت آنان رقم می‌خورد.
ماجرا ساده‌تر از آن چیزی است که پیچیده شده؛ مدیرانی که اغلب در دولت گذشته بدون عبور از فیلترهای خاص نظام صنعت نفت، یک‌شبه معاون وزیر و مدیر ارشد شدند عملکردی وحشتناک از خود به جای گذاشتند و چون در 8 سال گذشته به درستی کنار گذاشته شدند، ادعای رسالت دارند. نمی‌گویند در دوران مدیریتشان، چگونه میلیون‌ها دلار از منافع کشور بر باد رفت و وقتی به نهادهای شبه دولتی رفتند، «هیچ» کمترین خروجی بود که رقم زدند.
از ستاد اجرایی فرمان امام(ره) گرفته تا بنیاد مستضعفان، محل رفت و آمدهای مدیریتی شد که هیچ نشانی از کارنامه ندارد و اوضاع را به شکلی عجیب به هم ریخت؛ حالا اینان با «کارنامه سازی» برای خود، سعی در القای این دروغ دارند که اگر آنان و امثال آن‌ها در نفت حضور داشتند، زنگنه می‌توانست تصمیمات بهتری بگیرد هرچند که حضورشان در کنار وزیر نفت، ویرانه فعلی را با خاک یکسان می‌کرد.
مخلص کلام آنکه بیش از 10 نام در فضای مجازی برای وزارت نفت شنیده می‌شود؛ بیشترشان هم می‌گویند هیچ طمعی برای وزارت ندارند اما برای رسیدن به صندلی وزارت، همه کار کرده و می‌کنند؛ بدون آنکه بخواهند فکر کنند برای رسیدن به چه مسئولیت سنگینی، خون به پا کرده‌اند؛ در «رئیسی دوستی»، از یکدیگر سبقت می‌گیرند و خود را معتمد فردی می‌دانند که قول نفت را از او گرفته‌اند. اگر نفتی به آن‌ها نرسد، فتنه‌ای به پا می‌کنند بس بزرگ؛ شبیه به داستان طلحه و زبیر...!
به قول امیرکلام، علی (ع) که فرمود: الرئاسةُ، عَطَبٌ. (ریاست، مایه نابودی است)
میزان نارضایتی از عملکرد زنگنه، چه در میان کارکنان و چه در بین مدیران و کارشناسان به حدی تصاعدی شده که خیلی‌ها این ظرفیت را در خود می‌بینند که می‌توانند وضعیت را تغییر دهند اما در خواب خرگوشی خود، خرابکاری‌های‌شان را یک «سراب» اطلاق می‌کنند.
از نظر آیت الله رئیسی، مهم‌ترین شاخص برای اعتماد به افراد، کارنامه آنان است؛ موضوعی که بارها در مناظرات انتخاباتی بیان شد و رئیسی از اهمیت کارنامه گفت. او بعدها گفت در انتخاب همکاران خود در دولت، کارنامه نقش مهمی ایفا می‌کند و کسانی می‌توانند در دولت او حضور یابند که کارنامه روشن و قابل دفاعی داشته باشند.
ولی پرسش اینجاست که گزینه‌های «خود خوانده» وزارت نفت چه کارنامه روشنی از خود به یادگار گذاشته‌اند که اینگونه در رسانه‌ها و فضای مجازی، دست و پا زده و حتی به تخریب رقبا روی آورده‌اند؟ به جلسات مختلف می‌روند، به هر کسی که با رئیسی، سلام علیکی دارند مراجه کرده و بیش از آنکه خود را پرزنت کنند، سایرین را تخریب می‌کنند، بدون آنکه بخواهند پاسخ دهند چه کارنامه‌ای از خود به یادگار گذاشته‌اند.
این افراد، در جلسات خصوصی از وزیر فعلی نفت انتقاد می‌کنند ولی جسارت طرح یک انتقاد ساده از او را در فضای رسانه‌ای و رسمی ندارند؛ به جعل تاریخ و داستان سرایی مشغول شدند و از خود چهره‌ای می‌تراشند که گویی عاقبت بخیری صنعت نفت با دستان با کفایت آنان رقم می‌خورد.
ماجرا ساده‌تر از آن چیزی است که پیچیده شده؛ مدیرانی که اغلب در دولت گذشته بدون عبور از فیلترهای خاص نظام صنعت نفت، یک‌شبه معاون وزیر و مدیر ارشد شدند عملکردی وحشتناک از خود به جای گذاشتند و چون در 8 سال گذشته به درستی کنار گذاشته شدند، ادعای رسالت دارند. نمی‌گویند در دوران مدیریتشان، چگونه میلیون‌ها دلار از منافع کشور بر باد رفت و وقتی به نهادهای شبه دولتی رفتند، «هیچ» کمترین خروجی بود که رقم زدند.
از ستاد اجرایی فرمان امام(ره) گرفته تا بنیاد مستضعفان، محل رفت و آمدهای مدیریتی شد که هیچ نشانی از کارنامه ندارد و اوضاع را به شکلی عجیب به هم ریخت؛ حالا اینان با «کارنامه سازی» برای خود، سعی در القای این دروغ دارند که اگر آنان و امثال آن‌ها در نفت حضور داشتند، زنگنه می‌توانست تصمیمات بهتری بگیرد هرچند که حضورشان در کنار وزیر نفت، ویرانه فعلی را با خاک یکسان می‌کرد.
مخلص کلام آنکه بیش از 10 نام در فضای مجازی برای وزارت نفت شنیده می‌شود؛ بیشترشان هم می‌گویند هیچ طمعی برای وزارت ندارند اما برای رسیدن به صندلی وزارت، همه کار کرده و می‌کنند؛ بدون آنکه بخواهند فکر کنند برای رسیدن به چه مسئولیت سنگینی، خون به پا کرده‌اند؛ در «رئیسی دوستی»، از یکدیگر سبقت می‌گیرند و خود را معتمد فردی می‌دانند که قول نفت را از او گرفته‌اند. اگر نفتی به آن‌ها نرسد، فتنه‌ای به پا می‌کنند بس بزرگ؛ شبیه به داستان طلحه و زبیر...!
به قول امیرکلام، علی (ع) که فرمود: الرئاسةُ، عَطَبٌ. (ریاست، مایه نابودی است)
شنبه ۱۹ تير ۱۴۰۰ ساعت ۰۳:۳۷
کد مطلب: 30433
ح-ش
۰۰
آقاي جاجي پور شما فرد و يا كانديداي وزارت را معرفي كنيد تا مورد نقد و بررسي قرار گيرد. اكنون هر كس و ناكس بخود ديده كه وارد عرصه رقابت براي پست وزارت نفت شود. از پيمانكار نفتي گرفته تا كارشناسان نفتي و غير نفتي. اما وزارت ويژگي هائي دارد در حد و اندازه زكي يماني( وزير پيشين نفت عربستان) كه متاسفانه ما در بين وزراي فعلي و قبلي چه در دولت و چه بين نمايندگان چنين افرادي نداريم. پس به حداقل ها بسنده كنيم و از نفت كسي راپيشنهاد دهيم تا لاقل از سطوح پائين رشد كرده و سازمان را خوب ميشناسد و همچنين به روابط بين الملل و حقوق آن آگاه است. فساد ستيز بوده و در دوران سياه زنگنه يك تنه در مقابل او و اقداماتش ايستاد و بسيار هزينه داد.