سرمایه‌های کارکنان نفت در دست چه کسی افتاد؟
پایان رحیمی؛ آغاز ختلان
وحید حاجی‌پور | نصرت رحیمی پس از 6 سال ریاست صندوق‌های بازنشستگی صنعت نفت را تحویل زنگنه داد؛ رفاقت قدیمی و دیرینه رحیمی و زنگنه بر کسی پوشیده نیست؛ رفقایی که با یک آب حمام می‌گرفتند اما این رفاقت طی دو سال اخیر، با کدورت‌های فراوانی با چاشنی استعفا همراه بودکه مهم‌ترین دلیلش، دستیار ویژه وزیر نفت است.
رحیمی شاید از معدود افراد نزدیک به زنگنه باشد که بارها به وزیر نفت درباره دستیار ویژه‌اش هشدار داده است؛ او بارها به وزیر نفت توصیه کرده است از قدرت ختلان بکاهد چرا که دیر یا زود، موجب دردسر برای زنگنه خواهد شد بویژه پس از پایان دوره وزارتش.
ختلان به خوبی از این موضوع آگاه بود اما فرق است بین «رفیقی» که شاید ماهی دوبار زنگنه را ببیند با فردی که نیمی از شبانه روز خود را با مقام عالی وزارت سپری می‌کند. اوج اختلاف رحیمی با ختلان به روزهایی برمی‌گردد که وزیر نفت ختلان را به عضویت هیئت‌مدیره هلدینگ پتروشیمی خلیج‌فارس منصوب کرد. شرکتی که رئیس هیئت‌مدیره‌اش نصرت رحیمی بود و برای ریاست صندوق سخت بود، دستیار جوان را هم در این شرکت تحمل کند.
ریشه اصلی مشکلات رحیمی با ختلان به موضوع منابع انسانی بر می‌گردد که هر دو در شورای راهبردی منابع انسانی عضو بودند؛ نظرات شاذ و عجیب دستیار ویژه در حوزه منابع انسانی با اعتراض رحیمی همراه می‌شد و همین اواخر نهایت کار به مشاجره شدید لفظی رسید بطوری که رحیمی و ثقفیان – عضو سابق هیئت رئیسه صندوق- که او نیز ا افراد معتمد زنگنه است ترجیح دادند دیگر به این جلسات نروند و استعفا دهند.
ختلانی که موجب جدایی مدیران و یاران دیگر زنگنه از وی شده بود، این بار هم توانست دو نفر اصلی از حلقه نزدیکان زنگنه را از وزارت نفت دور کند تا دو سال پایانی دولت را با حذف آخرین منتقدانش به پایان برساند آن‌هم در پولدارترین نهاد نفتی!
ختلان که بواسطه حضور در هلدینگ خلیج‌فارس با ربیعی مدیرعامل این شرکت رابطه عمیقی دارد، بارها شاهد شکایت رحیمی به زنگنه بود که دخالت‌های دستیار جوان در امور مربوط صندوق و منابع انسانی را آزاردهنده می‌دانست. زنگنه هم از ختلان می‌خواست کمتر به امور صندوق ورود کند و حتی این دخالت‌ها منجر به احضار ختلان شد که از آن گذر می‌کنیم.
حالا که رحیمی رفته است، همه چیز در ید ختلان است؛ در اساسنامه جدید صندوق‌ها همه تصمیمات و مصوبه‌های هیئت‌رئیسه باید به تائید وزیر نفت برسد، این زنگنه است که همه چیز را تعیین می‌کند و کیست که ندادند زنگنه همان ختلان است. هر تصمیمی که به کارتابل زنگنه می‌رود نظر ختلان هم به آن الصاق می‌شود و نفوذ بالای ختلان بر شیخ‌الوزرا، همان امتیازی است که رحیمی از آن عبور می‌کرد.
رحمتی جایگزین رحیمی شده است، یک مدیر غیرنفتی که حاضر شد پس از بازنشستگی به هلدینگ خلیج فارس برود و یک مدیر میانی باشد. او حالا ریاست صندوق را بر عهده دارد و تکلیفش مشخص است. وی نه توانایی جنگیدن با ختلان را دارد و نه جسارتش.
دوران جدید صندوق آغاز شده است با راهبردی دستیار ویژه‌ای که هرجا صحبتی از کارکنان و بازنشستگان باشد، بسرعت ظاهر می‌شود. او علاوه بر تعیین تکلیف مسائل کارکنانی نقش مهمی در سرمایه مالی کارکنان ایفا خواهد کرد.
رحیمی شاید از معدود افراد نزدیک به زنگنه باشد که بارها به وزیر نفت درباره دستیار ویژه‌اش هشدار داده است؛ او بارها به وزیر نفت توصیه کرده است از قدرت ختلان بکاهد چرا که دیر یا زود، موجب دردسر برای زنگنه خواهد شد بویژه پس از پایان دوره وزارتش.
ختلان به خوبی از این موضوع آگاه بود اما فرق است بین «رفیقی» که شاید ماهی دوبار زنگنه را ببیند با فردی که نیمی از شبانه روز خود را با مقام عالی وزارت سپری می‌کند. اوج اختلاف رحیمی با ختلان به روزهایی برمی‌گردد که وزیر نفت ختلان را به عضویت هیئت‌مدیره هلدینگ پتروشیمی خلیج‌فارس منصوب کرد. شرکتی که رئیس هیئت‌مدیره‌اش نصرت رحیمی بود و برای ریاست صندوق سخت بود، دستیار جوان را هم در این شرکت تحمل کند.
ریشه اصلی مشکلات رحیمی با ختلان به موضوع منابع انسانی بر می‌گردد که هر دو در شورای راهبردی منابع انسانی عضو بودند؛ نظرات شاذ و عجیب دستیار ویژه در حوزه منابع انسانی با اعتراض رحیمی همراه می‌شد و همین اواخر نهایت کار به مشاجره شدید لفظی رسید بطوری که رحیمی و ثقفیان – عضو سابق هیئت رئیسه صندوق- که او نیز ا افراد معتمد زنگنه است ترجیح دادند دیگر به این جلسات نروند و استعفا دهند.
ختلانی که موجب جدایی مدیران و یاران دیگر زنگنه از وی شده بود، این بار هم توانست دو نفر اصلی از حلقه نزدیکان زنگنه را از وزارت نفت دور کند تا دو سال پایانی دولت را با حذف آخرین منتقدانش به پایان برساند آن‌هم در پولدارترین نهاد نفتی!
ختلان که بواسطه حضور در هلدینگ خلیج‌فارس با ربیعی مدیرعامل این شرکت رابطه عمیقی دارد، بارها شاهد شکایت رحیمی به زنگنه بود که دخالت‌های دستیار جوان در امور مربوط صندوق و منابع انسانی را آزاردهنده می‌دانست. زنگنه هم از ختلان می‌خواست کمتر به امور صندوق ورود کند و حتی این دخالت‌ها منجر به احضار ختلان شد که از آن گذر می‌کنیم.
حالا که رحیمی رفته است، همه چیز در ید ختلان است؛ در اساسنامه جدید صندوق‌ها همه تصمیمات و مصوبه‌های هیئت‌رئیسه باید به تائید وزیر نفت برسد، این زنگنه است که همه چیز را تعیین می‌کند و کیست که ندادند زنگنه همان ختلان است. هر تصمیمی که به کارتابل زنگنه می‌رود نظر ختلان هم به آن الصاق می‌شود و نفوذ بالای ختلان بر شیخ‌الوزرا، همان امتیازی است که رحیمی از آن عبور می‌کرد.
رحمتی جایگزین رحیمی شده است، یک مدیر غیرنفتی که حاضر شد پس از بازنشستگی به هلدینگ خلیج فارس برود و یک مدیر میانی باشد. او حالا ریاست صندوق را بر عهده دارد و تکلیفش مشخص است. وی نه توانایی جنگیدن با ختلان را دارد و نه جسارتش.
دوران جدید صندوق آغاز شده است با راهبردی دستیار ویژه‌ای که هرجا صحبتی از کارکنان و بازنشستگان باشد، بسرعت ظاهر می‌شود. او علاوه بر تعیین تکلیف مسائل کارکنانی نقش مهمی در سرمایه مالی کارکنان ایفا خواهد کرد.
يکشنبه ۱۲ آبان ۱۳۹۸ ساعت ۱۱:۳۵
کد مطلب: 25159
