چه کسانی مصرف بنزین را صعودی کردند؟
مقصران دیروز، مطالبه گران امروز!
هشدارهایی که پیشتر توسط منتقدان مطرح شده بود ولی به آن برچسب سیاسی خورد و امروز که وضعیت بغرنج است، بنزین دو نرخی و اصلاح بهای سوخت در دستور کار قرار گرفته است.
وحید حاجی پور| مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش در جدیدترین اظهار نظر خود، مصرف بنزین را نوعی خطر برای اقتصاد کشور بر شمرده است و گفته با این روند مصرفی نمی‌توان به صادرات بنزین اندیشید. روند مصرف بنزین طی دو سال گذشته افزایش داشته است. مهم‌ترین عوامل افزایش مصرف بنزین در کشور، عدم اصلاح قیمتی این حامل انرژی و رهاسازی مصرف بوده است.
در بخش نخست، دولت سعی داشت افزایش قیمت بنزین را به زمین مجلس بیاندازد که بهارستان زیر بار این برنامه نرفت؛ در حالی که دولت طی سال‌های گذشته و بر اساس قانون می‌توانست بهای بنزین را واقعی کند اما به دلیل نیاز به پیروزی در انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری، از اجرای قانون امنتاع کرد تا پایگاه رای خود را تضعیف نکند.
دولتی‌ها چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم، قیمت پایین بنزین را عامل افزایش مصرف و قاچاق می‌دانند ولی به گونه‌ای چنین بحثی را مطرح می‌کنند که نهادی جز دولت مسئولیت قیمت گذاری بنزین را بر عهده دارد. اگر انتقادی نسبت به عدم صعود بهای بنزین وجود دارد، مخاطب نخست آن خود دولت است که طی چند سال گذشته با ثابت نگه داشتن قیمت، راه سختی را برای خود ایجاد کرد و دیگر به راحتی نمی‌تواند به اصلاح قیمت مشغول باشد.
به بیان ساده‌تر، مقصر نخست عدم اصلاح قیمت خود دولت است که نخواست به سمت واقعی شدن بهای بنزین حرکت کند آن‌هم با انگیزه‌های سیاسی و ماندن در قدرت لذا بهتر است بجای اشاره به اینکه مصرف بنزین روندی خطرناک دارد، دولت را نشانه قرار داده و از آن بازخواست شود که چرا برخلاف قانون هدفمندی یارانه‌ها، تصمیم گیری کرده است.
درباره اینکه بهای بنزین باید افزایش یابد یا ثابت بماند، سخنی نمی‌گوییم بلکه به این مساله می‌پردازیم که دولت دوازدهم بجای آنکه به لزوم افزایش قیمت این حامل بپردازد، به این سوال پاسخ دهد که چرا و بر اساس چه اهدافی قیمت بنزین را تثبیت کرده و حاضر به افزایش بهای آن طی چند سال اخیر نبوده است.
از سوی دیگر، دولت و وزارت نفت با رها سازی مصرف بنزین و حذف مکانیزم‌های کنترل مصرف سوخت، درآمدهای بیشتری را نسبت به گذشته کسب کرد و در این میان، با افزایش واردات بنزین و رسیدن به رقم 15 میلیون لیتر، واردکنندگان و دلالان منتفع بزرگی شدند از هرج و مرجی که در بازار مصرف سوخت حاکم شده بود. حذف کارت سوخت یکی از بزرگترین موانع این کار بود که با یکدندگی وزارت نفت از سر راه برداشته شد.
نمی‌توان فراموش کرد روزهایی که وزیر نفت ابتدا از کارت سوخت حمایت می‌کرد و اندکی بعد آن را مخل آسایش مردم دانست؛ با تک نرخی کردن بنزین به بهانه مبارزه با فساد، افسار مصرف رها شد بطوری که رهبر انقلاب در دیدار اخیر خود با اعضای هیئت دولت، از رئیس جمهور خواستند برای کنترل مصرف برنامه‌ای را اجرا کنند. دولت هم سراغ احیای کارت سوخت رفت و با فراخوان‌های پی در پی، از مردم خواست کارت سوخت دریافت کنند. این شلختگی و بی برنامگی وزارت نفت، هنوز هم به قوت خود باقی است اما معاون وزیر نفت به درستی از افزایش مصرف بنزین هشدار می‌دهد.
هشدارهایی که پیشتر توسط منتقدان مطرح شده بود ولی به آن برچسب سیاسی خورد و امروز که وضعیت بغرنج است، بنزین دو نرخی و اصلاح بهای سوخت در دستور کار قرار گرفته است. راهکارهایی که یکی را وزارت نفت از بین برد و دیگری را دولت به بایگانی فرستاد. عدم تصمیم گیری دولت در راستای تامین منافع مردم و تخریب ابزار کنترل مصرف بوجود آورنده شرایط فعلی است اما در کمال تعجب، کسانی که باید به عملکرد خود پاسخ دهند در موضع مطالبه گر ظهور می‌کنند.
در بخش نخست، دولت سعی داشت افزایش قیمت بنزین را به زمین مجلس بیاندازد که بهارستان زیر بار این برنامه نرفت؛ در حالی که دولت طی سال‌های گذشته و بر اساس قانون می‌توانست بهای بنزین را واقعی کند اما به دلیل نیاز به پیروزی در انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری، از اجرای قانون امنتاع کرد تا پایگاه رای خود را تضعیف نکند.
دولتی‌ها چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم، قیمت پایین بنزین را عامل افزایش مصرف و قاچاق می‌دانند ولی به گونه‌ای چنین بحثی را مطرح می‌کنند که نهادی جز دولت مسئولیت قیمت گذاری بنزین را بر عهده دارد. اگر انتقادی نسبت به عدم صعود بهای بنزین وجود دارد، مخاطب نخست آن خود دولت است که طی چند سال گذشته با ثابت نگه داشتن قیمت، راه سختی را برای خود ایجاد کرد و دیگر به راحتی نمی‌تواند به اصلاح قیمت مشغول باشد.
به بیان ساده‌تر، مقصر نخست عدم اصلاح قیمت خود دولت است که نخواست به سمت واقعی شدن بهای بنزین حرکت کند آن‌هم با انگیزه‌های سیاسی و ماندن در قدرت لذا بهتر است بجای اشاره به اینکه مصرف بنزین روندی خطرناک دارد، دولت را نشانه قرار داده و از آن بازخواست شود که چرا برخلاف قانون هدفمندی یارانه‌ها، تصمیم گیری کرده است.
درباره اینکه بهای بنزین باید افزایش یابد یا ثابت بماند، سخنی نمی‌گوییم بلکه به این مساله می‌پردازیم که دولت دوازدهم بجای آنکه به لزوم افزایش قیمت این حامل بپردازد، به این سوال پاسخ دهد که چرا و بر اساس چه اهدافی قیمت بنزین را تثبیت کرده و حاضر به افزایش بهای آن طی چند سال اخیر نبوده است.
از سوی دیگر، دولت و وزارت نفت با رها سازی مصرف بنزین و حذف مکانیزم‌های کنترل مصرف سوخت، درآمدهای بیشتری را نسبت به گذشته کسب کرد و در این میان، با افزایش واردات بنزین و رسیدن به رقم 15 میلیون لیتر، واردکنندگان و دلالان منتفع بزرگی شدند از هرج و مرجی که در بازار مصرف سوخت حاکم شده بود. حذف کارت سوخت یکی از بزرگترین موانع این کار بود که با یکدندگی وزارت نفت از سر راه برداشته شد.
نمی‌توان فراموش کرد روزهایی که وزیر نفت ابتدا از کارت سوخت حمایت می‌کرد و اندکی بعد آن را مخل آسایش مردم دانست؛ با تک نرخی کردن بنزین به بهانه مبارزه با فساد، افسار مصرف رها شد بطوری که رهبر انقلاب در دیدار اخیر خود با اعضای هیئت دولت، از رئیس جمهور خواستند برای کنترل مصرف برنامه‌ای را اجرا کنند. دولت هم سراغ احیای کارت سوخت رفت و با فراخوان‌های پی در پی، از مردم خواست کارت سوخت دریافت کنند. این شلختگی و بی برنامگی وزارت نفت، هنوز هم به قوت خود باقی است اما معاون وزیر نفت به درستی از افزایش مصرف بنزین هشدار می‌دهد.
هشدارهایی که پیشتر توسط منتقدان مطرح شده بود ولی به آن برچسب سیاسی خورد و امروز که وضعیت بغرنج است، بنزین دو نرخی و اصلاح بهای سوخت در دستور کار قرار گرفته است. راهکارهایی که یکی را وزارت نفت از بین برد و دیگری را دولت به بایگانی فرستاد. عدم تصمیم گیری دولت در راستای تامین منافع مردم و تخریب ابزار کنترل مصرف بوجود آورنده شرایط فعلی است اما در کمال تعجب، کسانی که باید به عملکرد خود پاسخ دهند در موضع مطالبه گر ظهور می‌کنند.
چهارشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۱۷
کد مطلب: 23124