عصبانی از بهارستان

وحید حاجی پور | زمانی برای مجلس شورای اسلامی «هورا» می‌کشند و به احترام آن کلاه از سر بر می‌دارند و روزی دیگر که انتقاد و نامه‌‌ای منتشر می‌شود، عصاره اراده و فضل مردم، به پاتوقی از افراد غیرمتخصص تغییر حالت می‌دهد. این عدم ثبات در نگاه به بهارستان قصه این روزهای وزارت نفت است که از نامه 72 نماینده مجلس بسیار عصبانی و خشمگین است بطوری که رسانه‌های رسمی و غیررسمی این وزارتخانه، به مجلس و نمایندگان حمله می‌کنند و رسما نمایندگان را به «باج گیری» متهم می‌کنند.

فارغ از اینکه نامه نمایندگان به سران سه قوا درباره ضعف مشهود مدیریتی وزارت نفت چه نیتی در پس خود دارد، باید گفت این مجلس که توسط وزارت نفت به مجلسی ضعیف عنوان داده شده است، همان جایی است که بیشترین رای اعتماد را در میان همه وزرای نفت به بیژن نامدار زنگنه داد. اگر این مجلس باج خواه است پس در روز رای اعتماد باج‌های زیادی به آن‌ها داده شد و وقتی نامه باج‌دهی زنگنه به نمایندگان شمال کشور رسانه‌ای شد، صدایی از این وزارتخانه در نیامد که هیچ، بلکه رای اعتماد کم نظیر به زنگنه را نشاندهنده بلوغ بهارستان دانستند.

امروز که صدای انتقاد بلند شده است، هرگونه هجمه و حمله‌ای به مجلس مشروعیت یافته است بطوری که حتی در یادداشتی که در ارگان رسانه ای وزارت نفت منتشر شده است، نمایندگان به استهزا گرفته شده و ماجرای سلفی برخی نمایندگان با موگرینی موید عوام بودن مجلس شمرده شده است بدون آنکه بخواهد اشاره کند که اغلب آن نمایندگان سلفی بگیر،از طرفداران سنتی و تعصبی وزیر نفت هستند که همواره از زنگنه دفاع کرده و می‌کنند.

اگر مجلس دهم ضعیف است همه ابعاد ضعف آن را باید پذیرفت؛ این مجلس همان مجلسی است که وزارت نفت را خوشبخت کرده و وزیر نفت را بازخواست نمی‌کند که چرا به وعده‌های خود عمل نکرده است؛ اندک سوالاتی که از وزیر نفت هم پرسیده می‌شود توسط چند نماینده مطرح شده است و کلیت مجلس همراه این وزارتخانه است. اگر مجلس امروز به زعم وزارت نفت، باج‌گیر است باید پرسید چه کسی آن‌ها را وارد این فضا کرده است؛ برای پاسخ به این پرسش باید به اتفاقات سال گذشته رجوع کرد.

روزی که زنگنه به مجلس رفت، هدایت الله خادمی عضو کمیسیون انرژی از استخدام نمایندگان ادوار و فعلی مجلس در وزارت نفت انتقاد کرد؛ علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی به دفاع از زنگنه پرداخت و گفت اگر چنین موضوعی واقعیت داشته باشد، با آقای وزیر برخورد خواهد کرد. زنگنه که به پشت تریبون رفت به دفاع از استخدام نمایندگان پرداخت و در فرازی از سخنان خود با دفاع از این اقدام خود گفت:  عدم استخدام نمایندگان فسادزا است. پس از این فراز بودکه نمایندگان فریاد احسنت احسنت سر دادند. بله آقای زنگنه؛ این مجلسی که نامه 72 نماینده وزارتخانه متبوع شما را برآشفته کرده است همان مجلسی است که با اظهارت جنابعالی به شعف آمد و برایتان کف زدند.

این مجلس همان مجلسی است که نمایندگان به دنبال استخدام هستند و برای تسهیل در استخدام خود، مصاحبه می‌کنند و مدام از شما تعریف می‌کنند تا شاید مانند 40 نماینده سابق و فعلی، صاحب سمتی در نفت شوند. صدای حمایت از وزارت نفت، بسیار بلندتر از صدای انتقاد از این نهاد است اما گویا وزارت نفت به حدی نمی‌تواند صدای نقد را بشنود که وزیر نفت می‌گوید این نامه تهمت است و می‌توان از نظر حقوقی آن را پیگیری کرد. زنگنه نمایندگان امضا کننده را به شکایت تهدید کرد تا نشان بدهد در مجلسی که تمام و کمال در اختیار اوست، طنین صداهای خفیف مخالفان هم آزاردهنده است.

مجلسی که برای وزیر نفت به هر بهانه‌ای نامه تشکر و تقدیر «ردیف» می‌کند، حتما می‌تواند نامه‌ای را در نقد عملکرد وزیر نفت منتشر کند و برای آن امضا بگیرد مگر آنکه فقط بخواهیم مدح بشنویم و بابت هر اتفاقی که می‌افند یا نمی‌افند، صحن علنی مجلس را مدیحه سرای خود کنیم. البته وزارت نفت حق دارد و باید به این نامه پاسخ دهد اما با آرامش. می‌تواند با یک اشاره هم چند نامه تشکر آمیز برای نمایندگان آماده کند تا پای آن را امضا کنند و بعد در بوق و کرنا کند که تقدیر 220 نماینده از مواضع و اقدامان وزارت نفت.

این رسم رایجی طی 5 سال گذشته بوده است که هرگاه عرصه تنگ شده، این نامه‌ها به کمک آمده است. امروز هم دیر نیست اما از یاد نبریم که همراه ترین مجلس برای وزرای نفت 40 سال اخیر، مجلس دهم برای زنگنه بوده است؛ این همراهی به حدی بوده است که نامه 72 نفر این وزارتخانه را از حالت عادی خارج کرده است!
 

سه شنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۴۰