فساد و موانع جذب سرمایه گذاری
ماجرای شرکت اسپانیایی و درخواست حق حساب
سید غلامحسین حسنتاش/ در بین سال‌های 1382تا 1387 (دقیقش را به خاطر ندارم) در حالی که وزارت نفت به غلط یا درست در تلاش توسعه LNG بود (رجوع کنید به "سنجش پروژه‌های ...." )، یک شرکت نیروگاهی اسپانیائی برای مذاکره برای خرید LNG به ایران آمد.
این شرکت بزرگ نیروگاهی و انتقال برق اسپانیا تعدادی از نیروگاه های انگلستان را نیز خریده بود و ابعاد بزرگی پیدا کرده بود و به همین دلیل در آن مقطع از دولت اسپانیا اجاره گرفته بود که به لحاظ تقاضای زیادی که برای گاز داشت مستقیما وارد تجارت گاز برای تامین گاز نیروگاه‌های خود بشود. این شرکت آمادگی اولیه داشت که در همه بخش های تولید و انتقال LNG در ایران سرمایه گزاری کند.
بعد از مذاکرات و توافقات اولیه با طرف ایرانی توافق شده بود که طبق عرف و روال معمول قرارداد محرمانگی بین دو طرف امضاء شود. از آنجا که قرارداد محرمانگی هیچ تعهدی غیر از حفظ محرمانگی اطلاعات رد و بدل شده در مذاکرات را برای طرفین ایجاد نمی‌کند طرف اسپانیائی متحیر بود که چرا با گذشت هفته‌ها طرف ایرانی این قرارداد را امضاء نمی‌کند و در این فاصله یک شرکت بی‌نام و نشان از یک آدرس در یکی از شهرستان‌ها به طرف اسپانیائی نامه‌ای نوشته بود به این مضمون که: ما مطلع شده‌ایم که شما می‌خواهید با ایران کار کنید و ما می‌توانیم مشاور شما باشیم و درخواست مذاکره کرده بود و همین باعث شده بود که شرکت اسپانیائی خداحافظی کند و برود.
نگارنده بعدها از طریق یک دوست که با مدیریت بالای شرکت اسپانیائی رفاقت دوره دانشجویی داشت از این موضوع مطلع شدم. مدیر اسپانیائی گفته بود که از آن برخورد و از آن نامه فهمیدیم که چه خبر است و عطایش را به لقایش بخشیدیم. این در دورانی بود که سطح تحریم‌ها خیلی پائین‌تر بود و شرکت‌ها می‌آمدند. و در ایران فساد بسیار کمتر و محدودتر از امروز بود و در جهان هم سیستم‌های کنترلی برای جلوگیری از پولشوئی و فساد بسیار محدودتر بود.
آیا با فسادی که وجود دارد شرکت‌های معتبری که حفظ اعتبار و برندشان برایشان مهم است و میدانند در محیط رقابتی بین‌المللی اگر با فساد کار بگیرند احتمال افشا شدن و از بین رفتن اعتبارشان زیاد است، خواهند آمد؟ آیا میتوان همه چیز را به حساب تحریم گذاشت؟
برای تحقق سرمایه‌گزاری خارجی هم باید جلوی فساد اقتصادی را گرفت
این شرکت بزرگ نیروگاهی و انتقال برق اسپانیا تعدادی از نیروگاه های انگلستان را نیز خریده بود و ابعاد بزرگی پیدا کرده بود و به همین دلیل در آن مقطع از دولت اسپانیا اجاره گرفته بود که به لحاظ تقاضای زیادی که برای گاز داشت مستقیما وارد تجارت گاز برای تامین گاز نیروگاه‌های خود بشود. این شرکت آمادگی اولیه داشت که در همه بخش های تولید و انتقال LNG در ایران سرمایه گزاری کند.
بعد از مذاکرات و توافقات اولیه با طرف ایرانی توافق شده بود که طبق عرف و روال معمول قرارداد محرمانگی بین دو طرف امضاء شود. از آنجا که قرارداد محرمانگی هیچ تعهدی غیر از حفظ محرمانگی اطلاعات رد و بدل شده در مذاکرات را برای طرفین ایجاد نمی‌کند طرف اسپانیائی متحیر بود که چرا با گذشت هفته‌ها طرف ایرانی این قرارداد را امضاء نمی‌کند و در این فاصله یک شرکت بی‌نام و نشان از یک آدرس در یکی از شهرستان‌ها به طرف اسپانیائی نامه‌ای نوشته بود به این مضمون که: ما مطلع شده‌ایم که شما می‌خواهید با ایران کار کنید و ما می‌توانیم مشاور شما باشیم و درخواست مذاکره کرده بود و همین باعث شده بود که شرکت اسپانیائی خداحافظی کند و برود.
نگارنده بعدها از طریق یک دوست که با مدیریت بالای شرکت اسپانیائی رفاقت دوره دانشجویی داشت از این موضوع مطلع شدم. مدیر اسپانیائی گفته بود که از آن برخورد و از آن نامه فهمیدیم که چه خبر است و عطایش را به لقایش بخشیدیم. این در دورانی بود که سطح تحریم‌ها خیلی پائین‌تر بود و شرکت‌ها می‌آمدند. و در ایران فساد بسیار کمتر و محدودتر از امروز بود و در جهان هم سیستم‌های کنترلی برای جلوگیری از پولشوئی و فساد بسیار محدودتر بود.
آیا با فسادی که وجود دارد شرکت‌های معتبری که حفظ اعتبار و برندشان برایشان مهم است و میدانند در محیط رقابتی بین‌المللی اگر با فساد کار بگیرند احتمال افشا شدن و از بین رفتن اعتبارشان زیاد است، خواهند آمد؟ آیا میتوان همه چیز را به حساب تحریم گذاشت؟
برای تحقق سرمایه‌گزاری خارجی هم باید جلوی فساد اقتصادی را گرفت
يکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۶ ساعت ۱۵:۲۴
کد مطلب: 19948
