ميزنفت/ مدیر عامل شرکت نفتی توتال در خصوص توسعه فاز 11 پارس جنوبی مصاحبه ای در روز 3 شنبه 30 خرداد 1396 با خبرگزاری رویترز انجام داد که حاوی نکاتی قابل توجه بود. این نکات به شرح زیر است:
1 - مدیر عامل توتال: توتال سرمایه گذاری اولیه ای به میزان یک میلیارد دلار خواهد کرد که این سرمایه گذاری پس از تمدید تعلیق تحریم ها از سوی آمریکا خواهد بود.
لازم به ذکر است این تمدید ها هر 4 ماه صورت می پذیرد و آخرین تمدید مربوط به اردیبهشت ماه بوده و موعد بعدی در شهریور است. علی القاعده نمی تواند منظور ایشان، تمدید اردیبهشت ماه باشد که صورت گرفته؛ چرا که در این صورت نیازی به عنوان کردن نبود. لذا به نظر می رسد تمدید شهریور ماه مد نظر است که در این صورت می توان گفت انعقاد این قرارداد در این دولت محقق نمی شود.
همچنین نظر به اینکه ارزش قرارداد در زمان امضای HOA، 4.8 میلیارد دلار عنوان شده بود و با توجه به سهم 50.1 درصدی توتال، میزان آورده توتال حدود 2.4 میلیارد دلار می شود؛ اما ایشان سرمایه گذاری اولیه را یک میلیارد دلار عنوان کرده اند. قطعا نمی توان این ورود را مربوط به دوره های زمانی دانست، زیرا یک میلیارد دلار برای یک سال هم عدد بالایی است و ضمنا این تنها سهم توتال است. بنابراین احتمالا در اجرای قرارداد چند فاز در نظر گرفته شده است.
با توجه به صحبت های مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس در زمان امضای HOA در خصوص توسعه میدان و نصب تاسیسات تقویت فشار گاز، احتمال دارد این دو موضوع، در دو فاز در نظر گرفته شده باشد. در این صورت ذکر این نکته لازم است که قطعا باید این دو فاز به هم پیوسته و غیر قابل تفکیک در نظر گرفته شود؛ زیرا حضور توتال صرفا برای توسعه میدان(حفاری، نصب سکو) بدون نصب ایستگاه های تقویت فشار گاز که نوآوری این پروژه محسوب می شود، بی فایده است.
کشور دارای تجربه توسعه فاز های پارس جنوبی به اندازه 23 فاز است و در نظر گرفتن جذابیت های قابل توجه برای صرف توسعه منطقی نیست. در خصوص جذابیت ها در ادامه صحبت می شود.
2- مدیر عامل توتال: یک میلیارد دلار ارزش ریسک کردن دارد، زیرا بازار بزرگی را برای ما باز می کند. ما نسبت به برخی ریسک ها به خوبی آگاهیم. ما ریسک بازگشت تحریم ها و تغییر قوانین را حساب کرده ایم.
همان طور که مشخص است توتال به درستی بازگشت تحریم ها را به عنوان ریسک شناسایی کرده که کاملا بدیهی است. با توجه به اینکه لغو تحریم ها هر چند ماه یکبار از سوی آمریکا تمدید می شود، عدم تمدید به عنوان ریسک شناسایی شده است که این موضوع به صورت مستقیم در میزان سود انتظاری پیمانکار خود را نشان می دهد؛ به عبارت دیگر طراحی ساختار لغو تحریم ها به این شکل، باعث شده است که هزینه های پروژه ها برای کشور همچنان بالاتر از حالت عادی تمام شود و باید محاسبه شود که این میزان افزایش چه نسبتی با افزایش هزینه ها در شرایط تحریمی و قبل از پذیرش برجام دارد.
همچنین با توجه به اینکه این ریسک مشخصا اعلام شده است، مفاد قراردادی باید به گونه ای بازدارنده طراحی شود که هر گونه خروج از قرارداد به واسطه بازگشت تحریم ها را برای پیمانکار همراه با جرایم سنگین کند.
ضمنا وی به دست آوردن یک بازار بزرگ را مبنای پذیرش ریسک عنوان کرده اند که خوب است طرف های مذاکره کننده و مسئولین امر بدانند که حضور در ایران امتیازاتی این چنینی برای شرکت های بین المللی دارد و می تواند مبنای چانه زنی قرار گیرد.
3- مدیر عامل توتال: لغو تحریم ها از سوی آمریکا هر 6 تا 8 ماه صورت می پذیرد. ما باید با این عدم قطعیت ها زندگی کنیم.ا
ینکه مدیر عامل توتال پذیرفته است با این عدم قطعیت کنار بیاید تنها زمانی برای یک شرکت بزرگ نفتی منطقی است که سود بسیار خوبی را از محل این پروژه شناسایی کند. به نظر می رسد نرخ بازگشت سرمایه بالایی در این پروژه برای توتال در نظر گرفته شده که علی القاعده باید بالای 20 درصد ارزی باشد. البته این تنها محاسبه نرخ بازگشت سرمایه براساس هزینه کردها و بازپرداخت هاست و عایدی های پنهان در هزینه ها کردها خود موضوع دیگری است که می تواند از مزایای ورود به این بازار بزرگ باشد.
4- مدیر عامل توتال: توتال بازدهی بالای 15 درصد را برای پروژه های جدید در نظر گرفته که فاز 11 نیز جزئی از آن است. مفاد قراردادی مذاکره شده با دولت ایران نسبت به قبل از تحریم ها به وضوح بهبود یافته است.قراردادهای جدید نفتی به جای 7 یا 8 سال، 20 ساله است که واقعا بهبود یافته است. اگر عایدی توتال تناسب نداشته باشد(تامین نشود) ما به ایران نمی رویم.
ایشان حداقل نرخ بازگشت سرمایه مورد انتظار را برای توتال 15 درصد در نظر گرفته است که باز به خوبی موید سود انتظاری بالای توتال از پروژه فاز 11 با وجود ریسک های مشخص اعلامی است. قطعا این عدد زیر 20 درصد ارزی نخواهد بود؛ امید است از 25 درصد تجاوز نکند!!!
5 - مدیر عامل توتال: با توجه به پابرجایی تحریم های دلاری آمریکا، توتال این پروژه را از محل منابع خود به یورو تامین مالی می کند.
عموما شرکت های نفتی برای اجرای پروژه های بزرگ نفتی، بخش اعظم پروژه را فاینانس می کنند و اصولا هیچ شرکتی از محل منابع داخلی خود برای اجرای پروژه هزینه نمی کند. حال توتال چگونه حاضر شده است برای عبور از تحریم های آمریکا از محل منابع خود برای اجرای پروژه فاز 11 هزینه کند؟ چنین رویکردی برای یک شرکت تجاری نفتی به بزرگی توتال کاملا بی معنی است؛ مگر اینکه جذابیت های خاصی در نظر گرفته شده باشد که باید در نوع خود جالب باشد!!