چرا روحانی آرای نفت را از آن خود کرد؟
نفت هراسی با میرکاظمی
نفتی‌ها نمی‌توانستند فراموش کنند آنچه را که وی بر سر مناطق نفتخیز آورد و چگونه با مدیران محبوب نفت برخورد کرد؛ روایت‌های تکان دهنده از برخوردهای وی در نفت هنوز بر سر زبان‌هاست و بقدری نفرت آفرین شده است.
وحید حاجی‌پور/ تحقیقی میدانی درباره ترکیب نفتی رای سید ابراهیم رئیسی و حسن روحانی نشان می‌دهد با وجود انتقاد شدید کارکنان و بدنه صنعت نفت به عملکرد بیژن نامدار زنگنه٬ بیشتر آرا به سود حسن روحانی نوشته شد و رئیس جمهور فعلی به عنوان منتخب نخست نفتی‌ها شناخته شده است.
طی چند ماه گذشته نگرانی‌های بسیاری در این باره وجود داشت که نارضایتی بدنه کارکنان صنعت نفت از وزیر نفت و احتمال معرفی وی یه مجلس جهت کسب رای اعتماد٬ پایگاه نفتی حسن روحانی را دچار لفزش جدی کند. به همین دلیل بود که وزیر نفت و مشاور وی به مناطق نفتخیز جنوب رفتند تا با پیگیری مشکلات کارکنان و اقداماتی که کمی دیر بود٬ آرای روحانی را احیا کنند.
شاید در نگاه نخست اینطور بنظر برسد که اینگونه اقدامات نقش مهمی در انتخاب نفتی‌ها داشت ولی این موضوع در مقابل یک ویژگی منفی ستاد انتخاباتی ابراهیم رئیسی بسیار ناچیز است؛ همه چیز از 3 ماه پیش آغاز شد٬ جایی که صدای ورود رئیسی به دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شنیده شد و در کنار وی نام‌هایی نقش بست که برای نفتی‌ها شبیه یک کابوس بزرگ بود.
سید مسعود میرکاظمی بر سر زبان‌ها افتاد و اندکی بعد وقتی رئیسی برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری به وزارت کشور رفت این نگرانی‌ها پایگاه رای رئیسی در نفت را تحت الشعاع قرار داد. از «ونی» که رئیسی پیاده شد٬ میرکاظمی هم پایین آمد و در جریان ثبت نام وی، همواره در کنار رئیسی بود.
در همان ایام خبر آمد وی رئیس ستاد انتخاباتی سید ابراهیم رئیسی شده است و حتی این خبر رسما از سوی کانال‌های نزدیک به رئیسی اعلام شد با آنکه بسیاری از دلسوزان این کاندیدا تبعات چنین تصمیمی را به وی گوشزد کرده بودند. پس از دست به دست شدن خبر انتصاب میرکاظمی واکنش‌ها برانگیخته شد تا سرانجام این خبر تکذیب شده و علی نیکزاد جایگزین وی شود.
هرچند که راهبری ستاد انتخاباتی رئیسی کسی جز میرکاظمی بود ولی بدنه نفت نتوانستند تصویر همراهی میرکاظمی با رئیسی را فراموش کنند و هرگاه به وی فکر می‌کردند٬ آن تصویر روبروی چشمشان رژه می‌رفت. میرکاظمی در حمایت از رئیسی به سخنرانی می‌پرداخت و فایل‌های صوتی‌اش دست به دست می‌شد و نفتی‌ها از «حرص» شان٬ دوست نداشتند حتی آن را دانلود کنند.
اینکه چرا از میرکاظمی در ستاد انتخاباتی رئیسی بهره گرفته شد موضوع عجیبی نیست ولی وزیر اسبق نفت نه وزن سیاسی قابل اتکایی داشته و دارد و نه محبوبی است در نفت و بازرگانی اما به هر حال وی خود را به رئیسی رساند و با همان سرعتی که از ون پیاده شد تا دنباله رو رئیسی باشد٬ به همان سرعت هم سبد رای رئیسی در میان نفتی‌ها را دچار ریزش غیر قابل باوری کرد. این بزرگترین هدیه برای روحانی بود تا خطر ریزش آرای خود در میان بخش بزرگی از بنه کارگری و کارمندی کشور را به لطف یک رقیب غیرمحبوب را به باد بسپارد.
اگر روحانی توانست رئیسی را در نفت به ضیافت شکست دعوت کند نه به دلیل عمکلرد وزارت نفت در طول 4 سال اخیر٬ بلکه به موجب نقش مهم میرکاظمی در ستاد رقیب بود. روزهای تلخ حکمفرمایی میرکاظمی در این صنعت ٬ قلع و قمع مدیران و حضور فله‌ای مدیران بازرگانی در نفت مجموعه کوچکی از عملکردی است که بدون روتوش هم هراس آور بود٬ نفتی‌ها نمی‌توانند فراموش کنند گذشته را که کمیته انتصابات در زمان حضور وی چه بر سر صنعت آورد و چگونه به مثابه اوائل انقلاب٬ با نگاهی صفر و یک بدنه مدیریتی را به خیال خود پاکسازی کرد.
نفتی‌ها نمی‌توانستند فراموش کنند آنچه را که وی بر سر مناطق نفتخیز آورد و چگونه با مدیران محبوب نفت برخورد کرد؛ روایت‌های تکان دهنده از برخوردهای وی در نفت هنوز بر سر زبان‌هاست و بقدری نفرت آفرین شده است که منتقدان جدی میرکاظمی برای انتقام گیری از وی٬ بطور اعجاب انگیزی پشت زنگنه ایستادند و در سال 92 وی را از فیلتر بهارستان عبور دادند.
میرکاظمی شاید برای نفتی‌ها یک چهره غیرقابل تحمل باشد اما برای روحانی و زنگنه یک هدیه نفیس الهی است که خداوند آن را در شرایط سخت به دولت یازدهم هدیه کرد تا بدون کمترین زحمتی٬ پیروز انتخابات در نفت باشند. فقط کافی است میرکاظمی از روند یا فردی حمایت کند تا مشخص شود طیف منتقد زنگنه چگونه پشت سر وزیر خود متحد می‌شوند و انتقادهای خود از وزیر فعلی را کنار می‌گذارند.
تیم انتخاباتی آقای رئیسی به این حقیقت پی نبرد و میرکاظمی را چنان ویترین نفت خود کرد که نفتی‌ها تصمیم گرفتند میان بد و بدتر٬ بد را برگزینند و رای به زنگنه را بر رای به میرکاظمی ترجیح دهند.
طی چند ماه گذشته نگرانی‌های بسیاری در این باره وجود داشت که نارضایتی بدنه کارکنان صنعت نفت از وزیر نفت و احتمال معرفی وی یه مجلس جهت کسب رای اعتماد٬ پایگاه نفتی حسن روحانی را دچار لفزش جدی کند. به همین دلیل بود که وزیر نفت و مشاور وی به مناطق نفتخیز جنوب رفتند تا با پیگیری مشکلات کارکنان و اقداماتی که کمی دیر بود٬ آرای روحانی را احیا کنند.
شاید در نگاه نخست اینطور بنظر برسد که اینگونه اقدامات نقش مهمی در انتخاب نفتی‌ها داشت ولی این موضوع در مقابل یک ویژگی منفی ستاد انتخاباتی ابراهیم رئیسی بسیار ناچیز است؛ همه چیز از 3 ماه پیش آغاز شد٬ جایی که صدای ورود رئیسی به دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شنیده شد و در کنار وی نام‌هایی نقش بست که برای نفتی‌ها شبیه یک کابوس بزرگ بود.
سید مسعود میرکاظمی بر سر زبان‌ها افتاد و اندکی بعد وقتی رئیسی برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری به وزارت کشور رفت این نگرانی‌ها پایگاه رای رئیسی در نفت را تحت الشعاع قرار داد. از «ونی» که رئیسی پیاده شد٬ میرکاظمی هم پایین آمد و در جریان ثبت نام وی، همواره در کنار رئیسی بود.
در همان ایام خبر آمد وی رئیس ستاد انتخاباتی سید ابراهیم رئیسی شده است و حتی این خبر رسما از سوی کانال‌های نزدیک به رئیسی اعلام شد با آنکه بسیاری از دلسوزان این کاندیدا تبعات چنین تصمیمی را به وی گوشزد کرده بودند. پس از دست به دست شدن خبر انتصاب میرکاظمی واکنش‌ها برانگیخته شد تا سرانجام این خبر تکذیب شده و علی نیکزاد جایگزین وی شود.
هرچند که راهبری ستاد انتخاباتی رئیسی کسی جز میرکاظمی بود ولی بدنه نفت نتوانستند تصویر همراهی میرکاظمی با رئیسی را فراموش کنند و هرگاه به وی فکر می‌کردند٬ آن تصویر روبروی چشمشان رژه می‌رفت. میرکاظمی در حمایت از رئیسی به سخنرانی می‌پرداخت و فایل‌های صوتی‌اش دست به دست می‌شد و نفتی‌ها از «حرص» شان٬ دوست نداشتند حتی آن را دانلود کنند.
اینکه چرا از میرکاظمی در ستاد انتخاباتی رئیسی بهره گرفته شد موضوع عجیبی نیست ولی وزیر اسبق نفت نه وزن سیاسی قابل اتکایی داشته و دارد و نه محبوبی است در نفت و بازرگانی اما به هر حال وی خود را به رئیسی رساند و با همان سرعتی که از ون پیاده شد تا دنباله رو رئیسی باشد٬ به همان سرعت هم سبد رای رئیسی در میان نفتی‌ها را دچار ریزش غیر قابل باوری کرد. این بزرگترین هدیه برای روحانی بود تا خطر ریزش آرای خود در میان بخش بزرگی از بنه کارگری و کارمندی کشور را به لطف یک رقیب غیرمحبوب را به باد بسپارد.
اگر روحانی توانست رئیسی را در نفت به ضیافت شکست دعوت کند نه به دلیل عمکلرد وزارت نفت در طول 4 سال اخیر٬ بلکه به موجب نقش مهم میرکاظمی در ستاد رقیب بود. روزهای تلخ حکمفرمایی میرکاظمی در این صنعت ٬ قلع و قمع مدیران و حضور فله‌ای مدیران بازرگانی در نفت مجموعه کوچکی از عملکردی است که بدون روتوش هم هراس آور بود٬ نفتی‌ها نمی‌توانند فراموش کنند گذشته را که کمیته انتصابات در زمان حضور وی چه بر سر صنعت آورد و چگونه به مثابه اوائل انقلاب٬ با نگاهی صفر و یک بدنه مدیریتی را به خیال خود پاکسازی کرد.
نفتی‌ها نمی‌توانستند فراموش کنند آنچه را که وی بر سر مناطق نفتخیز آورد و چگونه با مدیران محبوب نفت برخورد کرد؛ روایت‌های تکان دهنده از برخوردهای وی در نفت هنوز بر سر زبان‌هاست و بقدری نفرت آفرین شده است که منتقدان جدی میرکاظمی برای انتقام گیری از وی٬ بطور اعجاب انگیزی پشت زنگنه ایستادند و در سال 92 وی را از فیلتر بهارستان عبور دادند.
میرکاظمی شاید برای نفتی‌ها یک چهره غیرقابل تحمل باشد اما برای روحانی و زنگنه یک هدیه نفیس الهی است که خداوند آن را در شرایط سخت به دولت یازدهم هدیه کرد تا بدون کمترین زحمتی٬ پیروز انتخابات در نفت باشند. فقط کافی است میرکاظمی از روند یا فردی حمایت کند تا مشخص شود طیف منتقد زنگنه چگونه پشت سر وزیر خود متحد می‌شوند و انتقادهای خود از وزیر فعلی را کنار می‌گذارند.
تیم انتخاباتی آقای رئیسی به این حقیقت پی نبرد و میرکاظمی را چنان ویترین نفت خود کرد که نفتی‌ها تصمیم گرفتند میان بد و بدتر٬ بد را برگزینند و رای به زنگنه را بر رای به میرکاظمی ترجیح دهند.
چهارشنبه ۳ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۱۶
کد مطلب: 17707
محبی
۹۱
با سلام بنده بعنوان یک نفتی با کمال افتخار اعلام میکنم که به آقای دکتر روحانی رای دادم اما نه بخاطر زنگنه چرا که ما بشدت به عملکرد وزیر نفت فعلی منتقدیم و با صدای بلند از رئیس جمهور محبوبمون تقاضا داریم سایه سنگین ایشون رو از نفت کم کنن چرا که تنها دلیل رای ندادن عده زیادی از همکاران به اقای روحانی علیرغم میل باطنی حضور همین اقای زنگنده بود
حرف های بسیار کودکانه پسند. انتشار این حرف ها مرا از رسانه خوب دور می کند. اگر زنگنه اینبار وزیر نفت بشود مدیران صنعت نفت به روش خود باید وی را استیضاح نمایند. وزیری که به اندازه ....را هم نمی بیند , به نیروی انسانی متخصص اهمیت نمی دهد, به تجربیات و دانش مدیران اهمیت نمی دهد, نه از قرارداد سر در می آورد و نه از مناقصه. و فقط ترک تشریفات و زد و بندهای سیاسی و احیا فرماسونری نفت و نیرو را می شناسد باید از نفت برود منزل بنشیند.
آقاي حاجي پورچطور است كه شما از گروه تسويه آقاي زنگنه كه ابتداي كار با ايزدي و پاكنژاد و بيگدلي تشكيل و با خروج ايزدي با خطلان پيگيري مي شود ياد نمي كنيد و نمي گوييد كه ژنرال هاي انتصابي اين گروه چه بلايي سر نفت آوردند؟ و چگونه چرخ صنعت نفت را از حركت باز داشته اند.اگر در دوره ميركاظمي با كمبود تجربه مديران مواجه بوديم اما در شرايط سخت تحريم ها حركت و پيشرفت در پروژه ها را شاهد بوديم و خود شما در ايام انتخابات بارها به اين مهم اذعان داشتيد ولي انتخاب اين ژنرال هاي پير و خسته در نفت توسط ژنرال زنكنه و هيات پاكسازي اش چه گلي به سر نفت زد؟