به گزارش
ميزنفت، مسئولیت کمیته ارزیابی سازندگان و پیمانکاران شرکت نفت و گاز پارس، ارزیابی در دو بخش پیمانکاران و سازندگان، چه داخلی و چه خارجی است. سیاستهایی که هماکنون در این بخش دنبال میشود، در راستای حمایت از سازندگان و پیمانکاران ایرانی و تقویت آنها است و بر این اساس، شرکتهای ایرانی که در حوزههای مختلف ساخت و خدمات پیمانکاری فعالیت میکنند، در مزیتها و توانمندیهای مختلفشان شناسایی و از مجموعه آنها، بر پایه شاخصهای علمی و مورد نیاز، منابع و بانک اطلاعاتی دقیق و کاملی تهیه میشود.
این کمیته در بخش ساخت، «Approve Vendor List» تهیه میکند که بر اساس آن، اطلاعات سازندگان تأیید شده در فهرستی برای معرفی به کارفرمایان پروژهها، جمعآوری شده است. در گذشته، در بسیاری از بخشهای ساخت در صنعت نفت، سازندگان ایرانی کمی فعال بودند و بیشتر این فهرست را سازندگان خارجی تشکیل میدادند، اما خوشبختانه در سالهای گذشته، تعداد زیادی از شرکتهای ایرانی به حوزه ساخت پرتوان ورود کرده و توانستهاند موفق عمل کنند و در این فهرست پا به پای خارجی حضور فعالی داشته باشند.
کمیته ارزیابی سازندگان و پیمانکاران شرکت نفت و گاز پارس، برنامههای متعددی را در راستای حمایت از سازندگان ایرانی دنبال میکند. نحوه ورود سازندگان به وندور لیست تأیید شده به این شکل است که این کمیته، سازندگان توانمندی را که استانداردهای لازم در تولید تجهیزات متناسب با حساسیتهای گاز ترش را دارند و گواهینامههای کیفی لازم را دریافت کردهاند، شناسایی میکند و پس از اعطای مجوز همکاری با صنعت نفت، آنها را به کارفرمایان و پیمانکاران پروژههای شرکت نفت و گاز پارس معرفی میکند تا بتوانند کالا و تجهیزات مورد نیاز این پروژهها را تأمین کنند.
در بخشهایی که سازندگان ایرانی، کالاهای مورد نیاز را با کیفیت بالا و قیمت مناسب تولید میکنند، سازندگان خارجی از فهرست تأمینکنندگان آن گروه از کالا و تجهیزات حذف میشوند که این رویداد، یکی از شیوههای کمک به توسعه ساخت داخل است که در گام نخست، بستر رشد و توسعه برای سازندگان ایرانی در برابر خارجیها باز میشود.
گروهی از کالاها و تجهیزات، همچون استرینگ هنگل، و ساپورت، انواع پمپها، سیستمهای میترینگ، فلنچها و... که پیشتر از سوی سازندگان خارجی تولید و تأمین میشد، هماکنون در داخل کشور و از سوی سازندگان ایرانی تولید میشود، بر این اساس، بسیاری از این کالاها، فقط از منابع ایرانی خریداری میشود و سازندگان خارجی مجالی برای حضور در این بخش ندارند و به طور قطع، در باره کالاهایی که با قیمت و کیفیت مناسب از سوی سازندگان ایرانی تولید می شوند را از مشابه خارجی استفاده نمی کنیم.
با توجه به اینکه شرکت نفت و گاز پارس، متولی توسعه میدانی با ذخیره گاز ترش و خورنده و خطرنک است، بنابراین حساسیت تجهیزاتی که در تأسیسات فازهای توسعه ای آن به کار می گیرد، بسیار بالاست و سازندگان باید تجهیزها و کالاهای مورد نیاز این بخش را با استاندارد بسیار بالا و دقت خاصی تولید کنند.
البته در تولید بعضی از اقلام، هنوز شرکت های ایرانی ورود نکرده اند و همچنان ناچاریم از کالاهای خارجی استفاده کنیم، با این حال، باز هم در این زمینه حمایت از شرکت های ایرانی را در دستور کار قرار داده ایم، به طوری که از میان سازندگان توانمند خارجی که به ما مراجعه می کنند یا آنها را شناسایی کرده ایم، اگر با شرکتی به توافق رسیدیم، برای همکاری با آن شرطی می گذاریم و آن این است که باید با مشارکت یک شرکت ایرانی و در کارگاه شرکت ایرانی، کالای مورد نظر را تولید کنند.
البته بعضی از سازندگان خارجی در تولید برخی کالاها، به داشتن شریک ایرانی راغب نیستند، از این رو، شرط دیگری را لحاظ می کنیم و آن اینکه اگر می خواهند در بازار نفت و گاز ایران کار کنند، باید کارگاه و کارخانه تولید محصول خود را در داخل ایران تجهیز کنند که البته این پیشنهاد برای آنها هم خوب است، چون از این طریق می توانند به هاب تولید تجهیزات خود در منطقه تبدیل شوند و نیاز کشورهای همسایه ایران همچون عراق، آذربایجان، ترکمنستان و... را نیز تأمین کنند، بر همین اساس، بعضی از شرکت هایی که کارخانه خود را در امارات و سنگاپور تأسیس کرده بودند، برای احداث کارخانه تولید تجهیزات خود در ایران ترغیب شده اند که با آنها در حال مذاکره هستیم.
با سیاست ها و راهبردهایی که در مجموعه شرکت ملی نفت ایران و به تبع در شرکت نفت و گاز پارس دنبال می شود، امید است در آینده ای نزدیک، برنامه ای را ارائه می دهیم که بر مبنای آن مشخص می شود که نیازهای شرکت نفت و گاز پارس از کدام کالا و تجهیزات را با کدام شرکت ها پوشش می دهیم تا مسیر روشنی برای برنامه ریزی و رشد و توسعه در این بخش، پیش روی سازندگان قرار بگیرد.
پس از اجرایی شدن برجام و باز شدن فضا برای همکاری با خارجی ها، برنامه های خاصی را در پیش گرفتیم. هم اکنون شرکت ها و سازندگان زیادی، خواهان همکاری با ما هستند که برای این منظور با انجمن نفت هم در تماس هستیم تا سازندگان توانمندی که کالاهای یونیک تولید می کنند را در زمینه های مختلف به شرکت ما معرفی کنند.
کمیته ارزیابی سازندگان و پیمانکاران شرکت نفت و گاز پارس، در بخش دیگری از خدمات خود با شرکت های پیمانکاری ایرانی و خارجی، طرف است. خوشبختانه در حوزه های اصلی و متنوع پیمانکاری در صنعت نفت، شرکت های ایرانی متعددی در بخش های خشکی و دریا فعال شده اند، به طوری که در اجرای برخی بخش های پالایشگاه های و واحدهای بهره برداری از شرکت های خارجی بی نیاز شده ایم.
شرکت های ایرانی در حوزه های پیمانکاری در بخش های خشکی و فراساحل در طول یک دهه گذشته به توانمندی های ارزشمندی دست یافته اند، به طوری که ضمن ارائه عموم خدمات آفشور، اکنون در همه خدمات حفاری چاه ها، شرکت های ایرانی فعالیت می کنند، در حالی که در چند سال قبل، این خدمات را فقط خارجی ها ارائه می کردند، اما از اواخر دهه 80 خورشیدی که خارجی ها رفتند، برای پوشش نیازهای خود در این بخش، از شرکت های ایرانی فعال در این حوزه حمایت و آنها را تقویت کردیم، به طوری که هم اکنون در حوزه خدمات حفاری چاه ها، به طور کامل از شرکت های ایرانی استفاده می کنیم.
اما با توجه به اینکه دانش فنی و تکنولوژی های حفاری و به طور کلی سیستم های فنی در صنعت نفت، روز به روز در حال رشد و پیشرفت است، شرکت های ایرانی فعال در این بخش هم ناچارند به روز شوند، از این رو لازم است که با شرکت های خارجی ارتباط داشته باشند، بنابراین خارجی ها که مراجعه می کنند، از آنها می خواهیم تا با شرکت های ایرانی جوینت شوند، بر این اساس، فعالیت شرکت های خارجی که سرمایه و تکنولوژی می آورند را محدود نمی کنیم. از سوی دیگر، برای ارتقای کیفیت و بهینه سازی قیمت، فضای رقابتی میان شرکت های ایرانی و هارجی را حفظ کرده ایم تا مثلا یک شرکت ایرانی در تولید یک کالا، انحصاری عمل نکند.
شرکت های خارجی که قصد دارند در طرح های توسعه صنعت نفت ایران فعال شوند، به طور قطع برای مشارکت به دنبال شرکت های ایرانی هستند که بتوانند روی توانمندی آنها حساب باز کنند، بنابراین پیشنهاد شده بود که از مجموعه چند شرکت ایرانی، کنسرسیوم های توانمندی ایجاد شود که امکان مشارکت با شرکت های معتبر بین المللی را داشته باشند.
توانمندی شرکت های ایرانی در بخش ساخت تجهیزات بالاست، اما در حوزه خدمات پیمانکاری، تعداد شرکت های توانمندی که بتوانند یک مگاپروژه را به تنهایی مدیریت و اجرا کنند، اندک است و به طور معمول توان مالی آنها محدود و نیاز است که با حمایت از این شرکت ها، رشد و توان آنها را تقویت و ظرفیت های بالقوه آنها را عملیاتی کرد.