یادش بخیر قدیم ها...از خواب که بلند می شدیم تصمیم می گرفتیم خاله و عمو و عمه و دایی و .....را فردا شب شام دعوت کنیم؛ آن روزها هنوز تلفن نبود و مجبور بودیم تک تک به خانه ها سر بزنیم و از همه شان دعوت حضوری کنیم گاهی هم که نبودند یک کاغذ می چسباندیم پشت در که ؛ آمدیم نبودید فردا شب زود بایید خانهمان.
یادش بخیر چقدر آن روزها ساده و بی آلایش بود نه تلفنی بود نه موبایلی، نه اینترنت و نه هیچ شبکه مجازی.اما حالا زمانه عوض شده و پریدیم تو یک گودال پر از اطلاعات و پل های ارتباطی جورواجور که همه ی آن روزها را به یک خاطره تبدیل کرده است.
فایزه نصیری روانشناس و محقق در گفتگو با خبرنگار اخبار داغ فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان گفت: مشخص ترین نماد این عصر اینترنت است که اساسی ترین سهم را در اوقات فراغت همه سنین دارد.
وی در پاسخ به اینکه چرا پل های ارتباطی ما با دوستان یا اعضای فامیل تبدیل به ارتباطی مجازی شده بیان داشت: اینترنت در کنار مزایای خود معایبی نیز دارد که یکی از آنها دعوت های منوط به شبکه های مجازی است. همان طور که مزایای اینترنت و شبکه های مجازی را قبول کردیم معایبش را هم باید قبول کنیم و بپذیریم؛مثل قطب های یک باتری که هم مثبت دارد و هم منفی !
این روانشناس در ادامه اظهار داشت: همان طوری که به فرزندانمان اجازه استفاده از اینترنت و موبایل را می دهیم تا برنامه های مختلفی بر روی آن نصب کنند باید در آینده هم منتظر بازخوردهای منفی آن هم باشیم، مثل همین دعوت ها و قرر مدارهای مجازی!
وی ادامه داد:بگذارید مثالی بزنم؛ در جمع خانواده نشسته اید و سرگرم شبکه های مجازی و چت با دوستانتان، ناگهان پیامی از جانب دختر دایی دریافت می کنید با این عنوان: پنج شنبه این هفته منزل ما شام دعوتید،منتظرتونم.... این پیام را بلند در جمع می خوانید و با واکنش تند مادر مواجه می شوید که چرا زنگ نزد!حتما ترسید هزینه اش زیاد شود و اول یک سو تفاهم و هزاران برداشت های دیگر؛ اما واقعیتش این است که تفاوت نسل ها باعث این سو برداشت ها شده است.
مثل زمان های قدیم که بزرگترها دعوت های تلفنی را قبول نداشتند و باید حضوری دعوت می شدند،حالا هم به همین منوال پدر مادرهای قدیم دعوت های تلفنی را قبول دارند در حالیکه بچه های امروز و این نسل هیچ ایرادی در دعوت و قرار مدارهای مجازی نمی بینند و ممکن است چند سال آینده هم یک روشی دیگر جایگزین این روش ها شود که یک روز آرزو کنیم کاش برگردیم به همان دعوت های تلگرامی و مجازی.
نصیری در پایان گفت: باید قبول کنیم اگر در این عصر زندگی می کنیم، به شبکه های اجتماعی به دید یک پل ارتباطی نگاه کنیم که اگر این نگرش را داشته باشیم دیگر هیچ وقت و هیچ زمان این سوال برایمان پیش نمی آید که چرا دوستم و یا فامیلم مرا اینگونه دعوت نکرد و باید قبول کنیم این مسائل و سوء برداشت ها فقط بخاطر تفاوت نسل هاست و مانند گذشته شاید سالها طول بکشد تا نسل قدیم خودشان را با این فرهنگ آداپته کنند.