به گزارش
ميزنفت : پس از کش و قوس های چندهفته یی، سرانجام دیروز کلیات طرح «اقدام متناسب و متقابل دولت جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام» از تصویب نمایندگان مجلس شورای اسلامی گذشت. 139 رای موافق طرح اجرای برجام در برابر 100 رای مخالف و 12 رای ممتنع، نشانگر حمایت اکثریتی نمایندگان ملت در رساندن برجام به فرجام است. رای گیری در مورد جزییات طرح به سه شنبه موکول شده است.
هرچند بیشتر گمانه زنی ها حاکی از آن بود که اکثریت مجلس به برجام رای مثبت خواهند داد اما به خاطر اهمیت این جلسه و لزوم دفاع مجدد از برجام، اعضای تیم مذاکره کننده از جمله «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه، «سیدعباس عراقچی» و «مجید تخت روانچی» معاونان وی به همراه «علی اکبر صالحی» رییس سازمان انرژی اتمی در صحن مجلس حضور یافتند.
زمانی که از موضوع هسته یی سخن به میان می آید ناخودآگاه رفتار و عملکرد تخریبگرانه و غوغاسالارانه ی مخالفان توافق با عنوان جریان «دلواپسان» نیز از ذهن می گذرد؛ جریانی که دیروز همه ی آنچه در انبان داشت را به کار بست تا تفسیری تنگ نظرانه از منافع ملت را بر معنای واقعی آن چیره سازد و با سد کردن راه تصویب برجام در مجلس بار دیگر باد را به بادبان کاسبان تحریم بیاندازد.
تکاپوی ناکام تندروها در آسیب رساندن به برجام باعث شد تا آوای ادبیات ضد اخلاقی، ضد اسلامی و منافی ارزش های مردمسالارانه و حتی غیرانسانی آنان فضای مجلس را پُر کند. همچنان که گفته شد این اقلیت تندرو هر چه را در چنته داشت- از توهین به اعضای تیم مذاکره کننده تا تهدید به مرگ صالحی و اعدام ظریف- رو کرد به امید آن که برجام را در مراحل پایانی به زمین بزند. در این چند روز حجم انبوهی از پیامک ها با محتوای ترغیب به رد برجام و همچنین تهدید در صورت رای آوردن این طرح برای نمایندگان ارسال شده است؛ امری که نه قانونی است و نه اخلاقی.
افزون بر دوربین عکاسان و قلم نویسندگان، حافظه ی مردم ایران به خوبی در این 2 سال گفت وگوهای هسته یی و نیز سالیان پیش از آن رفتار و عملکرد این اقلیت را ثبت و ضبط کرده است. از همان ماه های آغاز جدی گفت وگوهای هسته یی بود که گروه دلواپسان در مخالفت با مذاکرات و به عبارتی حل و فصل موضوع هسته یی قد علم کرد و ضمن ایراد انتقادها و مخالفت های آشکار با نظر رهبری و مردم در حمایت از مذاکرات، انواع کارشکنی ها را در این زمینه به نمایش گذاشت؛ انتقادهایی که گاه جزیی ترین رفتارهای تیم دیپلماسی از جمله نشست و برخاست دیپلمات ها و حتی قدم زدن چند دقیقه یی آن ها را در خیابان نیز هدف قرار داد.
در ادامه و طی روزهای پایانیِ نهایی شدن برجام، شماری از نمایندگان وابسته به جریان افراطی در جهت شکستن رای لازم برای بررسی طرح برجام با قید 2 فوریت و تهدید به «آبستراکسیون» یا همان انداختن مجلس از حدنصاب رای گیری هفته یی پرتکاپو و پرهیاهویی را سپری کردند. با این حال، شکست تندروها در بهارستان تکرار و تداعی کننده ی شکست جبهه ی ضد ایرانی در کنگره ی آمریکا بود. آن ها نیز پس از سه دور کارشکنی در رای گیری تایید برجام، سرانجام قافیه را به رقیبان دموکرات خود باختند.
مخالفت های افراطی ها با اجرای برجام در حالی صورت می گیرد که دستاوردهای تیم هسته یی ایران در سند توافق، آشکار و غیرقابل انکار است.
کشورهای غربی و آژانس بین المللی انرژی اتمی پس از سال ها تاکید بر توقف غنی سازی و تعطیلی مراکز هسته یی ایران، در نهایت در توافق صورت گرفته بر قانونی بودن فعالیت های صلح آمیز ایران مُهر تایید زدند و پذیرفتند که ایران با لحاظ کردن برخی محدودیت ها به غنی سازی خود ادامه دهد و حتی می تواند به کار تحقیق و توسعه (R&D) روی ماشین های پیشرفته یی همچون IR-4، IR-5،IR-6 و IR-8 بپردازد؛ موضوعی که غرب پیشتر بر محدودیت 25 ساله ی آن اصرار داشت.
دیگر دستاورد مهم تیم هسته یی به توانمندی دیپلمات های کشورمان در رفع تحریم ها برمی گردد؛ موضوعی که به خاطر تنگناهای روابط خارجی و تاثیر آن بر وضعیت کنونی اقتصاد کشور از اهمیتی دوچندان برخوردار است. لغو تحریم های گسترده ی مالی و اقتصادی در حوزه های بانکی، مالی، نفتی، گازی، پتروشیمی، تجاری، بیمه، حمل و نقل که به بهانه ی برنامه ی صلح آمیز هسته یی ایران وضع شده بخشی از پیامدهای اجرای برجام است.
افزون بر آن، لغو قطعنامه های پیشین شورای امنیت پس از تصویب قطعنامه ی تازه (2231)، خروج پرونده ی هسته یی ایران از زیر فصل هفتم منشور ملل متحد، کاهش سطح تهدیدهای امنیتی، شناسایی ایران به عنوان یک قدرت دارای فناوری هسته یی و برخوردار از برنامه هسته یی صلح آمیز از جمله دیگر رهاوردهای چشمگیری است که تاکنون مخالفان توافق آن را نادیده گرفته اند و در گزارش نهایی «کمیسیون ویژه بررسی برجام» نیز به آن ها اشاره یی نشده است.
با تصویب کلیات طرح اجرای برجام و رای مثبت نمایندگان ملت به جزییات آن، برجام به نتیجه ی نهایی و آستانه ی رونمایی از پیامدهای عملی می رسد. در این برهه نیز هماهنگی و انسجام میان مسوولان و برگزیدگان ملت چه در قوه ی اجرایی و چه قانونگذاری اهمیتی فزاینده می یابد چرا که اجرای یک توافق در صحنه ی عمل به مراتب دشوارتر از روی کاغذ آوردن است.
در پایان نیز باید یادآور شد هدایت و حمایت رهبری و همراهی نهادهایی چون شورای عالی امنیت ملی از زمان شروع گفت وگوهای هسته یی تاکنون پشتوانه یی مهم برای پیشبرد اهداف هسته یی کشور و خروج از تنگناهای بین المللی بوده است. در این میان بسیاری از مسوولان در مجموعه ی نظام با دریافت پیام ها و رهنمودهای رهبری و درک عمیق از منافع و بایسته های ملی در برهه ی حساس کنونی به معنای واقعی مسیر همدلی و همزبانی ملت و دولت را با نگاه به آینده پیموده اند و در برابر، شماری با اهداف و دلایل گوناگون به دنبال دست و پا زدن خلاف جهت رودخانه ی خروشان ملت هستند.