روزی که اقبال در تهران پالایشگاه زد

به گزارش ميزنفت ، پالایشگاه تهران یکی از قدیمی‌ترین پالایشگاههای فعال ایران است که در سال ۱۳۴۷ با ظرفیت ۸۵ هزار بشکه در روز راه‌اندازی شد و به بهره‌برداری رسید. پس از آن چندین بار تغییراتی در ظرفیت این پالایشگاه ایجاد شد و اکنون ظرفیت اسمی این پالایشگاه ۲۳۵ هزار بشکه در روز است.
 

پالایشگاه تهران به عنوان یک مجموعه خصوصی تحت نظارت شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران، هم‌اکنون شركت پالايش نفت شهيد تندگويان تهران نام دارد که تاریخ بهره برداری از پالایشگاه جنوبی آن 1348 و همچنین زمان بهره‌برداری از پالایشگاه جنوبی آن سال 1352 است که در مجموع ظرفیت پالایش روزانه 250 هزار بشکه نفت را دارد.

خوراک این پالایشگاه، نفت خام سبک اهواز – آسماری و نفت خام مارون – شادگان است.

تقطیر در اتمسفر، تقطیر در خلاء، تهیه روغن در خلاء، کاهش گرانروی، گاز مایع، تصفیه های هیدروژنی نفتا، نفت سفید و نفت گاز، هیدروژن، ایزومریزاسیون، تبدیل کاتالیستی بستر ثابت، آیزوماکس، ایزومریزاسیون، تولیدگوگرد و چند واحد جانبی، مجموعه واحدهای تولیدی و فرآیندی پالایشگاه تهران به شمار می‌رود.

پالایشگاه تهران حدود ۱۵ درصد ظرفیت پالایشگاهی ایران را تشکیل می‌دهد.

بر اساس داده‌های سایت پالایشگاه تهران، میانگین تولید فرآورده‌های اصلی این پالایشگاه در سال 1392، گاز مایع با ظرفیت 1492 هزار لیتر، بنزین پایه 6179 هزار لیتر، نفت سفید 3374 هزار لیتر، نفت‌گاز 12612 هزار لیتر و نفت کوره 9286 هزار لیتر در روز بوده است.

اوایل اسفند ماه 1382 در برخی محافل خبری عنوان شد که مخازن عظیم نفت، بنزین و گاز در جوار و یا در داخل اراضی کشاورزی روستاهای حاشیه پالایشگاه تهران (روستای اسماعیل آباد)همراه با خط لوله انتقال نفت هشت  اینچی نفت دقیقاٌ از فاصله 2 متری خانه ها عبور کرده و آلودگی گوگردی به قدری در این محدوده بالا است که بخشی از خاک را به شدت پوک کرده است.

این در حالی است که طبق استاندارد های بین المللی مجتمعهای پترو شیمی و پالایشگاه‌ها باید در 15 تا 25 کیلومتری شهرها ساخته شوند تا آلودگی حاصل از این نوع صنایع که بسیار سمی است و هوا و آب و خاک را به شدت مسموم می‌کند، از دسترس مناطق مسکونی دور باشند.