ميزنفت: تور ابیانه،نوشته و اثری که قدمت زمانی ابیانه را دقیقاً معلوم کند در دست نیست؛ ولی قدمت هزار و پانصد ساله را برای آن تخمین میزنند و آن را از کهنترین زیستگاههای انسانی در حاشیه دشت کویر ایران میدانند. آثار و بناهای تاریخی که در ابیانه وجود دارد مربوط به دورههای ساسانی، سلجوقی، صفوی و قاجار است. اتاقهای ابیانه به پنجرههای چوبی ارسی مانند مجهز اند و اغلب دارای ایوانها و طارمیهای چوبی پیش آمدهٔ مشرف بر کوچههای تنگ و تاریکاند که خود به صورت مناظر جالبی درآمدهاند. نمای خارجی دیوارهای خانه های ابیانه با خاک سرخی که معدن آن در مجاورت روستاست پوشیده شده.
ابیانه سه قلعه دارد که عبارتند از:
۱- پال همونه یا تختهامان که در جنوب غربی ابیانه قرار دارد و متعلق به محله بالا و یوسمون است. این قلعه حدود ۲۰۰ سال پیش ساخته شدهاست. و سند ساخت آن نیز وجود دارد. در این سند سهم افراد در ساخت قلعه مشخص شدهاست.
۲- هرده که در شمال شرقی روستا قرار دارد و به محله هرده تعلق دارد.
۳- پاله که در شمال غربی روستا قرار دارد و به محله پل تعلق دارد. این قلعهها مربوط به دورههای یاغیگری بوده که مردم برای حفظ امنیت خود در مقابل یاغیهای محلی ساختهاند و در آن به نوبت کشیک میدادهاند. بناهای تاریخی که در ابیانه وجود دارد مربوط به دورههای ساسانی، سلجوقی، صفوی و قاجار است.
۲- تور دشت نمارستاق تا آبشار کوهره
آبشار بلند و زمینی کوهره در ۷ کیلومتری روستای نمار از توابع آمل جاری است. این آبشار و منطقه ییلاقی اطراف آن گزینهی خوبی برای آنهایی است که دوست دارند به دور از شهر و شلوغی در طبیعت پرسه بزنند. آبشار نسبتا پرآب کوهره بلندترین آبشار زمینی ایران به حساب میآید. شکل چند طبقه و پلکانی این آبشار همراه با شیب کم آن از ویژگیهای ظاهری آن است. آبشار کوهره بلندترین آبشار زمینی ایران به حساب میآید
در اطراف آبشار کوهره پوشش گیاهی تنها شامل بوتههای گون، گونههایی از گندمیان، آنقوزه، گلپر و نسترن وحشی میشود. پیشنهاد میکنیم اگر به تماشای آبشار کوهره و دشت اطراف آن رفتید و تحمل آب سرد را نیز دارید در برکهی پایین آبشار تنی به آب زنید و روح و جانتان را تازه کنید.
آبشار بلند و زمینی کوهره در ۷ کیلومتری روستای نمار از توابع آمل است
۳- قزوین گردی
اگر تاکنون فکر میکردید قزوین تنها یک شهر صنعتی است و جاذبه گردشگری ندارد، این بار به جای این که راهی شهرهای تکراری شوید، پایتخت ایران در دوره صفویه را از نزدیک ببینید. خیابان سپه قزوین نخستین خیابان طراحیشده ایران است که در دوره صفوی در زمان پایتختی قزوین احداث شد. و شما حتما باید آن را از نزدیک ببینید. شهرداری قزوین در طی سال های ۱۳۸۷ تا ۱۳۸۹ پروژه عظیمی را با صرف هزینه ای هنگفت جهت احیاء این خیابان تاریخی و سنگفرش پیاده رو ها و سواره رو خیابان به اجرا رسانید.
این خیابان را شاه طهماسب صفوی در شمال محله شهرستان قدیم یا حصار شاپور، همزمان با ایجاد جعفرآباد یعنی عمارت و خانههای دو طرف این خیابان و باغ سعادت آباد و عمارت دولتخانه و حرمسرا و باغهای شرقی و غربی عمارات مذکور احداث کردهاست.
۴- کویر مرنجاب
جاده ابریشم، این نامیترین شاهراه تاریخ، اگر نه با ایران، که بدون ایران هیچگونه معنی و مفهومی ندارد. کاروانسرای مرنجاب،قصر بهرام، ده نمک، سرخه و چندین کاروانسرای دیگر در این مسیر است. از دوران اشکانیان تا سده کنونی که غُرِش کشتی، قطار و هواپیما سکوت پر رمز و راز جهان اساطیری را در هم شکست، این جاده اهمیتی بهسزا در ردوبدل کردن کالا و فرهنگ میان مردمان جهان داشت. ایران زمین، با تمام پیشینه شکوهمندش در مرکز این جهانراه جای داشت.
این شاهرگ اقتصادی، سیاسی و نظامی جهان باستان، با مویرگهایی که در سراسر مشرقزمین بهویژه سرزمین جاودانه ایران کشیده است، ملتهای بزرگ تا روستاهای کوچک را به هم پیوند میداد. بدیهی است که چنین شاهراه عظیمی نیازمند استراحتگاههایی فراخور حال کاروانیان و لشکریان بود. جایگاههایی که با داشتن آب کافی و امنیت، خستگی را از تن کاروانیان به در آورد. از دوران باستان در جایجای این جاده افسانهای کاروانسراهایی به جهت راهیان و رهواران ساخته بودند.
از آنجا که در دوران شاهعباس صفوی، بسیاری از این کاروانسراها مرمت و نوسازی شده و یا ایجاد شدند، آنها را به نام کاروانسراهای شاهعباسی می شناسیم. بهراستی که این دوران را باید دوران زرین کاروانسرای ایران نامید.
۵- جنگل ارفع ده
شاید هر کدام از ما بارها مسیر سوادکوه را به سمت ساری رفته باشیم و به جز پل «ورسک» جاذبههای دیگر آن را ندیده باشیم؛ اما اگر کمی بیشتر چشم بگردانیم از همان مسیر اصلی جاده و در حال حرکت نیز زیباییهای بسیاری را خواهیم دید. در همان مسیر اصلی جادهی سوادکوه در استان مازندران، کمی دورتر از فیروزکوه، اگر کمی به سمت راست نگاه کنید، مسیری آبی بهشکل «دم طاووس» دیده میشود که با رنگهای زیبایی به سمت رودخانه پهن شده است. اگر کمی پیادهروی کنید میتوانید به بالای آن هم بروید، اینجا «شور آب» است، اگر کمی از طعم آب را بچشید، متوجه انتخاب این نام برایش میشوید.
اینجا تاریخ حرفهای بسیاری برای گفتن دارد. بعد از اینکه ۲۰۰ کیلومتر از تهران دور شوید، در سمت چپ جاده، یک تابلو شما را به سمت روستای «ارفعده» راهنمایی میکند. هیچ تابلویی در روستا وجود ندارد تا بتوانی راه چشمهی «پراو» را در پیش بگیرید. یکی از اهالی میگوید تا چشمه، شش کیلومتر راه است. در بالای ده، یک دو راهی وجود دارد که سمت راست آن به چشمه و سمت چپ به ارتفاعات «ارفع کوه» میرسد. در مسیر چشمه، کمکم منطقهی نیمهجنگلی، به جنگل تبدیل میشود.
اینجا بهجز درخت و زیبایی چیز دیگری دیده نمیشود، اینجا منطقهی بکری است که هنوز دست تخریبکنندهی بشر به آن نرسیده است. هیچ زبالهای در راه ریخته نشده، اما زخم کندهشدهی یادگاریها بر تنهی درختان چهرهی بدی از مهمانان قبلی جنگلی باقی گذاشته است.
۶- آبشار لاسم و آبشار شمسآباد
آبشار بلند شمس آباد در مسیر جاده هراز و در منطقهای کوهستانی به نام امیری جاری است. منطقه امیری از چند روستا با نام وانا، شمس آباد، نحر، دینان، آخا، ترا و حاره تشکیل شده است.در جنوب شرقی منطقهی امیری و ارتفاعی در حدود دو هزار متر از سطح دریا، آبشار شمس آباد جاری است. سرچشمهی این آبشار چند کیلومتر بالاتر از آن در کنار یک درخت بید سفید که به آن «تک فک» میگویند قرار دارد. آب فراوان و شکل و شمایل کوههای اطراف آبشار نمای زیبایی را به این منطقه بخشیده است. بودن در اینجا و گوش سپردن به صدای آب جان هر تماشاگری را تازه میکند.
آبشار آبمراد در دشت ییلاقی لاسم قرار دارد. در میان حدود ۱۳ آبشار، اولین و بلندترین آبشار که در شکاف دو صخره قرار دارد منظره بسیار دیدنی دارد که از مکانهای گردشگری شاهان قاجار نظیر ناصرالدینشاه بوده است. همچنین دورنمای قله دماوند، زیبایی دوچندانی به این آبشار بخشیده است. در بالای آبشار، یخ و برف دائمی وجود دارد که در بهار پرآب و در زمستان دوباره کم آب میشود. تخت سنگهای صیقلی و پوشش گیاهی غنی همراه با نوای چوپانها منظرهای بدیع به وجود آورده است.
۷- شهر زیرزمینی اویی
شهر نوش آباد از جمله مناطق باستانی و تاریخی در شمال استان اصفهان و به فاصله پنج کیلومتری از کاشان قرار گرفته. شهر زیر زمینی اویی آنچه به نام شهر زیر زمینی معروف است در واقع ساختارهای متراکم، پیچیده و گستردهای چون دالانهای باریک تودرتو و اتاقهایی با ابعاد کوچک است.مجموعه اویی در زیر بافت قدیم شهر شکل گرفته و تا سطح کنونی شهر نیز گسترده شدهاست. وسعت این شهر به دلیل ارتباط میان محلات و حفاظت از جان و مال مردم در مواقع ناامنی زیاد بوده و در دو سطح افقی و عمودی گسترش یافتهاست.
این معماری دست کم در شهر نوش آباد با واژه " اویی " نامیده میشود. غیر از ورودی اصلی ارتفاع تمام قسمتهای اویی به قد طبیعی یک انسان و بین ۱۷۰ تا ۱۸۰ سانتیمتر است. بر سطح دیوارها و در فواصل اندک، جای پیه سوز به چشم میخورد. در بعضی قسمتها نیز درون دیوار، سکوهای کوتاهی جهت نشستن ایجاد شدهاست که در بعضی از اتاق ها تبدیل به طاقچه جهت قرار دادن اشیاء میشود.
۸- روستای پاده
پاده، روستایی از توابع بخش آرادان شهرستان گرمسار در استان سمنان و آنچه سفر به روستای پاده، را از بقیه جاذبههای گردشگری منطقه متمایز میکند، وجود تونلهای بزرگ نمک در این منطقه است. منطقهی گرمسار که میزبان بزرگترین معادن و تونلهای نمک در منطقهی خاورمیانه، در حال حاضر ۴۰ تونل نمک را در خود جای داده است و سهم عمدهای از استخراج نمک در کشورمان، در این منطقه صورت میگیرد.
در منطقه سردره گرمسار تعدادی راه فرعی در دوطرف جاده وجود دارد که به معادن نمک منتهی میشود. برای علاقه مندان و آشنایان به مسایل ژئوتوریسم و زمینشناسی بخصوص دانشجویان, چگونگی بهره برداری از این معادن ولایه های خاصی که دراین معادن وجود دارد بسیارآموزنده و مفید است.
در منطقه گرمسار ۲۷ معدن نمک وجود دارد که درجه خلوص نمک از این معادن بالای ۹۸درصد است.یکی از زیباترین این معادن,معدن نمک "کوهدشت کهن” می باشد. این معدن که در نوع خود در بین معادن نمک منطقه بی نظیر می باشد از زیبایی خاص برخوردار است.
این معدن به صورت تونل پیچ در پیچ ۱٫۵کیلومتری در دل زمین امتداد دارد. درداخل تونل ۶ ستون بزرگ نمک به ارتفاع ۱۲متر و به شعاع تقریبی ۱۰ در ۲۰ متر جهت جلوگیری از ریزش تونل پیشبینی شده است که با ورود به داخل تونل مزبور چشم هر بیننده ای را به خود جلب می کند. این معادن با توجه به اقلیم نیمه بیابانی و گرم و خشک منطقه گرمسار در تابستان و زمستان مکان مناسبی جهت بازدید گردشگران می باشد.
۹- دریاچه سلطان
دریاچه نمک حوض سلطان در ۴۰ کیلومتری شمال شهرستان قم و ۸۵ کیلومتری جنوب تهران و در حاشیه بزرگراه تهران قم قرار دارد. این دریاچه که به دریاچه ساوه قم و دریاچه شاهی هم معروف است در شمال شرق شهرستان قم واقع شده است و رشته کوههای البرز درشمال ان قرار دارد وسعت و شکل دریاچه متناسب با ورود آب و میزان بارندگی آن در فصول مختلف سال متفاوت است. در مواقع بارندگی و ذوب برف های ارتفاعات اطراف چون بر میزان آب ورودی افزوده می شود، وسعت آن زیاد و در غیر از این ایام وسعت آن کاهش می یابد. بدین ترتیب سطح آب دریاچه پیوسته در نوسان است.
حوض سلطان به نامهاى دیگری مانند دریاچه قم، دریاچه ساوه، دریاچه شاهى و دریاچه حوض سلطان معروف است، ارتفاع آن از سطح دریا ۷۱۰ متر است و با بارندگى ۱۰۰ تا ۱۲۰ میلیمتر در سال این منطقه در حوزه نواحى کمباران قرار گرفته و دارای چهار بخش کفه نمکی(بخش اصلی تالاب)، حاشیه باتلاقی، محدوده اکولوژیک و دشتی است.
۱۰- زنجان گردی
گنبد سلطانیه بین سالهای ۷۰۲ یا ۷۰۳ تا ۷۱۲ هجری قمری ساخته شدهاست. این بنا به دستور الجایتو یا هما سلطان محمد خدابنده ساخته شد و خواجه رشیدالدین فضلالله همدانی در ساخت آن نظارت داشت. این سازه در حدود ۳۰۰ کیلومتری تهران و در شهر سلطانیه، در نزدیکی زنجان واقع شده و از دور در میان دشتی سرسبز چونان نگینی آبی میدرخشد.
زمانی که ساخت این بنا آغاز شد، الجایتو هنوز مسلمان نشده بود، اما سالهای آخرین ساخت گنبد سلطانیه او پس از مشرف شدن به زیارت حضرت علی (ع) و فرزندش امام حسین (ع) مذهب شیعه را پذیرفت و قصد کرد تا قبر حضرت علی (ع) را از نجف به سلطانیه بیاورد. پس گنبد سلطانیه را به امام اول شیعیان اختصاص داد.
عمارت ذوالفقاری در یکی از محلات قدیمی شهر زنجان موسوم به محلة "دالان آلتی"در ضلع شمالی سبزه میدان و مسجد جامع قرار دارد. این بنا ساختمان مسکونی و اداری حکمران زنجان بوده و از مجموعه بناهای اندرونی و بیرونی و بخشهای مختلفی تشکیل یافته بود. از این مجموعه در حال حاضر فقط عمارت بیرونی باقی مانده که به نام "عمارت محمود خان ذوالفقاری"معروف است. بنا به روایاتی این خانه توسط سردار اسعدالدوله (پدر محمود خان) دراواخر حکومت قاجار بنا گردیده و پس از وی محمودخان در آن اقامت داشته است.
درگذشته این بخش از شهر زنجان محله ی اعیان نشین بوده و مجموعه بناهایی در سبک و الگویی همسان همچون خانه وزیری، خانه خدیوی، عمارت دارایی و... در این محل ساخته شده بود. این موزه به نام موزه مردان نمکی هم شناخته می شود مردان نمکی نامی است که به شش مومیایی کشفشده در زمستان سال ۱۳۷۲در معدن نمک چهرآباد استان زنجان داده شدهاست.