بزرگترین اکتشافات تاریخی بشر + عکس

 
غارهای لاسکو  - فرانسه
همان‌طور که گفتیم مارسل رویدا این غار را کشف کرد. درون این غارها، نگاره‌هایی با قدمت 17.300 سال وجود دارد. این مکان باستانی در سال ۱۹۷۹ میلادی در میراث جهانی یونسکو ثبت شد. غارهای لاسکو به سرعت به یکی از مقاصد محبوب گردشگری تبدیل شد، اما حالا درهای آن به دلیل آسیب‌های وارد شده به نگاره‌ها علاوه بر گردشگران، بر روی دانشمندان نیز بسته شده است.



ماچو پیچو – پرو
هیرام بینگام، تاریخ‌نگار آمریکایی، در سال 1911 ماچو پیچو را به شهرت جهانی رساند و از آن موقع به یکی از مقاصد گردشگری مهم آمریکای جنوبی بدل شد. نام ماچو پیچو در سال 1983 در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد. سفر شما به ماچو پیچو می‌تواند دو، هفت و یا 14 روز به طول انجامد.



توت آنخ ‌آمون – مصر
آرامگاه توت‌‌آنخ ‌آمون در ۴ نوامبر ۱۹۲۲ در دره پادشاهان توسط هاوارد کارتر یافت شد. این کشف به عنوان یکی از مهم‌ترین اکتشافات باستان‌شناسیِ قرن بیستم محسوب می‌شود. نگاه‌های بین‌المللی با این کشف متوجه مصر و تاریخ آن شد و باعث هجوم گردشگران به مصر شد. ماسک کشف شده در مقبره توت‌آنخ ‌آمون امروزه در موزه قاهره نگهداری شده و به نمادی برای مصر باستان و فراعنه‌ی آن بدل گشته است. جسد مومیایی شده‌ی توت‌‌آنخ ‌آمون هنوز در مقبره‌اش در دره‌ی پادشاهان در نزدیکی اقصر نگهداری می‌شود.



ارتش تراکوتا - چین
ارتش تراکوتا یا «لشکر سفالین» به مجسمه‌های سفالیِ هزاران سربازِ مربوط به پادشاهی چین شی هوانگ، نخستین امپراتور چین (در ۲۲۰ پیش از میلاد) اشاره دارد. این کشف باستانی نیز از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی جهان در دهه‌های اخیر به شمار می‌رود. ارتش تراکوتا به شکلی تصادفی در سال 1974 توسط یک کشاورز و در حال کندن چاه یافت شد. در این مجموعه، ارتش سفالی 8000 سرباز، 130 ارابه، 520 اسب و 150 اسب سواره نظامِ متعلق به امپراتوری چین شی هوانگ کشف شد.
 
این ارتش برای محافظت از پادشاه در زندگی پس از مرگ او، در محله لینتونگ در شهر شی‌آن چین ساخته شده بود. گفتنی است تمام شخصیت‌های از یکدیگر متمایز بوده و در سه گودال اصلی پراکنده شده‌اند.



تروآ – ترکیه
تروآ زمانی مرکز جنگ مشهور و تاریخی بود و حالا مخروبه‌های آن را می‌توان در ترکیه امروزی پیدا کرد. شهر تروآ که امروزه به آن حصارلیک گفته می‌شود در دهه 1860 میلادی یافت شد و گردشگران می‌‎توانند به راحتی از آن دیدن کنند.



ساتون هوو – انگلستان
آثار پیدا شده در محل کشتیِ دفن شده در وودبریجِ آنگلیای شرقی نیز به نوبه خود حائز اهمیت است. آثار موجود در آن در سال 1939 میلادی خارج شد و در دهه‌های 60 و 80 میلادی نیز بقیه کار آن انجام شد. اکثر آثار کشف شده آن امروزه در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود.



پترا – اردن
پترا در میان کوه‌های شِرا واقع شده و از 200 هزار سال پیش زندگی در آنجا جریان داشته است. اما شهر باستانی پترا توسط پادشاهی نَبَطی‌ها در قرن یک پیش از میلاد ساخته شد. پترا تا سال 106 پس از میلاد پایتخت حکومت نبطی‌ها بود و پس از آن در دست رومی‌ها افتاد. پترا پس از مدتی از ذهن‌ها پاک شد. سرانجام در سال 1812، یک ماجراجوی سوئیسی به نام «جوهان لودویگ بورکاردت» آن را دوباره به جهان معرفی کرد.



کاراکول – بلیز
کاراکول یکی از شهرهای اصلی مایاها در عصر خود بود و امروزه در شرق کشور بلیز در آمریکای مرکزی قرار دارد. زندگی در این شهر در سال 950 میلادی به پایان رسید. الوار سازانی که در سال 1937 میلادی برای قطع کردن درختان ماهون به منطقه رفته بودند، کاراکول را کشف کردند. امروزه کاراکول یکی از مهم‌ترین جذابیت‌های گردشگری منطقه محسوب می‌شود. کاراکول بزرگترین مکان باستانی مربوط به قوم مایا در کشور بلیز است. ارتفاع معبد اصلی آن نسبت به سطح جنگل 41 متر است و حتی امروزه نیز یکی از مرتفع‌ترین سازه‌های ساخته شده توسط بشر در این کشور محسوب می‌شود.



پمپئی – ایتالیا
پمپئی شهری است که زیر زمان دفن شده است. شهر پمپئی و شهر هرکولانیم در همسایگیِ آن تقریبا توسط آتشفشان کوه «وزوو» از بین رفتند. ویرانه‌های پمپئی در نزدیکی ناپل در ایتالیا واقع شده است. پس از آتشفشان، این شهر برای قرن‌ها زیر ۴ تا ۶ متر خاک و خاکستر مدفون شده بود. با این حال شهر پمپئی به صورت کاملا اتفاقی یک بار در سال 1599 و یک بار هم در سال 1748 میلادی کشف شد و در نهایت نیز در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد. این شهر تاریخی با بیش از دو میلیون و پانصد هزار بازدید کننده در سال، یکی از جاذبه‌های مهم ایتالیا به شمار می‌آید.



معبد بوروبودور – اندونزی
معبد بوروبودور  (Borobudur) متعلق به آیین بودا بوده و بزرگترین عمارت باستانی نیمکره جنوبی محسوب می‌شود. این معبد در وسط یک جنگل بارانی در اندونزی ساخته شد و قدمت آن به قرن هشتم میلادی بازمی‌گردد. در آن زمان، دودمان سیلندرا در منطقه حاکم بود. معبد بوروبودور تا قرن 15 میلادی، یعنی پیش از روی آوردن اکثر مردم به دین اسلام هنوز هم استفاده می‌شد. این معبد زیر خاکستر و پوشش گیاهی پنهان شده بود و تا سال 1814 تنها مردم محلی از وجود آن مطلع بودند. در آن سال اما حاکم بریتانیایی جاوا «سر توماس رافلز» این معبد را جهانی کرد. گفتنی است در این معبد زیبا حدود 500 مجسمه بودایی وجود دارد.



سنگ روزتا – مصر
سنگ روزتا کتیبه‌ای متعلق به دوران مصر باستان است. این کتیبه را سپاهیان ناپلئون در سال ۱۷۹۹ میلادی در روستایی به نام رشید که در غرب به آن روزتا گفته می‌شد، پیدا کردند. کتیبه روزتا استون در حال حاضر در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود و مصر نیز همواره خواستار پس گرفتن آن بوده ‌است.



اوتسی – ایتالیا
اوتسی یا مرد یخی نام پیکر مومیایی شده‌ای است که در سال ۱۹۹۱ در یخچال کوه‌های اوتسال آلپ در مرز اتریش و ایتالیا یافت شد. اوتسی به شکلی کاملا طبیعی مومیایی شده و بین سال‌های 3105 تا 3359 قبل از میلاد مرده است. او کهن‌ترین مومیایی طبیعی یافت‌شده در سراسر اروپا است. در بررسی‌های انجام شده بر روی مومیایی مشخص شد که اوتسی بر اثر جراحت ناشی از اصابت تیر به شانه‌اش جان داده بود. اوتسی و متعلقاتش در حال حاضر در موزه شهر بولزانو نگهداری می‌شوند.



آبشار ویکتوریا – زیمباوه
آبشار «ویکتوریا» آبشاری طبیعی در جنوب قاره آفریقا است که در مرز زامبیا و زیمبابوه قرار گرفته است. دیوید لیوینگستن، کاشف مشهور اسکاتلندی، در سال ۱۸۵۵ میلادی آبشار ویکتوریا را پیدا کرد و آن را به افتخار ملکه ویکتوریا، آبشار ویکتوریا نامید. او در مورد آبشار ویکتوریا می‌گوید: «زیباترین منظره‌ای بود که در آفریقا دیدم... این مناظر را باید از زوایای مختلف و با فاصله دید.»



شهری باستانی در هندوراس
در ماه مارس سال جاری، شهری در باستانی در هندوراس یافت شد که هنوز هیچ نامی برای آن انتخاب نشده است، ولی احتمالا گفت که نسل‌های آینده به آنجا هجوم خواهند برد.



 




منبع: فرادید / تلگراف