فرار از برکناری با «تجدید بیعت»!

وحید حاجی پور/ در حکایات آمده است زنی نه چندان خوش صورت و بد صدا برای کودکی لالایی می خواند؛ هرچه که با صدای بلندتر لالایی می خواند فغان و گریه کودک بیشتر می شد. زن به کودک گفت از چه می ترسی من در کنارت هستم که کودک در پاسخ گفت از خود تو می ترسم.

حکایت این روزهای برخی مدیران صنعت نفت بی شباهت به این حکایت نیست، مدیرانی که برای عرض ارادت به وزیر نفت می خواهند از وی «قدیس» بسازند اما چنان در ورطه این آفت غرق شده اند که با «دفاع بد» بیژن نامدار زنگنه را تخریب می کنند. متاسفانه روند تعریف و تمجید از وزرا در نفت سال هاست که «زکام» این صنعت فنی و پیچیده شده است و مدیران به جای پرداختن به امور کاری خود، به روی «سن» رفته و در مدح و منقبت وزیر سخن می گویند.

نمونه تازه این اپیدمی خطرناک و مهلک، یادداشت اخیر بیژن عالیپور مدیرعامل مناطق نفتخیز جنوب است که در نامه ای سرگشاده به یکی از نمایندگان منتقد وزیر نفت، زنگنه را دانشمند خطاب می کند و به نطق سید شکرخدا موسوی در مجلس پاسخ می دهد در حالی که پاسخ به اظهارات این نماینده مجلس در صلاحیت و جایگاه مدیرعامل مناطق نفتخیز جنوب نبوده و نیست؛ مدیرعامل بازنشسته ای که 80 درصد تولید نفت کشور را برعهده دارد اما چه می توان گفت که این روزها، اغلب مدیران «ندیم پادشاه» هستند نه «ندیم بادنجان»!

البته نگارنده نقد اصلی را به وزیر نفت وارد می داند که خواسته یا ناخواسته چنین فضایی را برای مدیران خود آماده کرده است؛ آقای زنگنه؛ نقل است «روزی گربه، دست زن شلخته است». رواج چنین فضایی در صنعت نفتی که قرار است پیشرو در اقتصاد کشور باشد شاید به زعم این قشر از مدیران «نیشتری» باشد برای کاستن از حجم نقدها و حتی تخریب ها ولی قطعا خود شما هم می دانید تمجید و تعریف از مقام بالادستی موجب غرور و کبر می شود. رذیلت اخلاقی که در متون دینی تقبیح شده و کارگزاران اسلامی را از آن نهی کرده است. این قبیل نیشترها نه تنها موجب بیان واقعیت ها نمی شود بلکه به قدری ناشیانه «زده» می شوند که به نفت «نفس تنگی» می دهد و در نهایت فلج کننده خواهد بود.

ژنرال عالیپور، در یادداشت خود اشاره ای به حوزه کاری خود ندارد و در قامت روابط عمومی و سخنگوی وزارت نفت برای یک نماینده مجلس نامه ای سرگشاده می نویسد و رسانه ای می کند که تنها و تنها می تواند ارادت وی را به وزیر نفت نشان دهد و بس. دلیل نگارش این نامه سرگشاده چه بوده است؟ آیا شنیده شدن زمزمه های برکناری این مدیر نفتی در «بیعت جدید» تاثیرگذار بوده است؟ «حب مدیریت» آیا می تواند توجیه کننده رفتارهایی باشد که آن سرش صحرا است؟

کسانی که نفت را می شناسند قطعا با خواندن این نامه در فکر فرو می روند که چه می شود مدیرعامل استراتژیک ترین شرکت نفتی ایران، کار خود را رها کرده و به مدخ و منقبت وزیر را از نان شب و افزایش تولید  واجب تر می داند. آقای عالیپور، شما بر صندلی تکیه زده اید که روزگاری غلامرضا حسن بیگلو بر آن تکیه زده بود، مردی که وقتی با خواسته غیرکارشناسی وزیر وقت نفت انجام شد روبروی آن ایستاد و شبانه برکنار شد درست برخلاف رویه شما که معتقدید هرچه وزیر بگوید همان است. اظهار نظر غیرکارشناسی شما در باره بازگشت سه روزه تولید نفت به میزان پیش از تحریم ها شاید از همین دیدگاه تان نشات می گیرد؛ شما میراث دار مردان بزرگی در مناطق نفتخیز جنوب هستید اما تمامی ابهت، بزرگی، استقلال، فنی گرایی و ... را در حد اداره کل روابط عمومی تنزل داده اید. از مردی پرسیدند کی آمدی گفت پس فردا، گفتند پس فردا نیامده چطور آمده ای گفت جلو افتادم که عقب نیافتم؛ ترس از عقب ماندن از سایر ژنرال های مداح موجب شده تا جایگاه مدیریت مناطق نفتخیز فراموش شده و به فکر جلو افتادن باشید؟

آقای عالیپور؛ در نامه ای که به امضای شما رسیده است به دفاع سرسختانه از مدیریت 8 ساله زنگنه در نفت پرداخته اید و چنان آن روزها را در «آغوش» گرفته اید که تعجب طرفداران وزیر نفت را برانگیخته است به طوری که به نظر می رسد در آن دوران هیچ نقدی به عملکرد ایشان وارد نبوده است و امروز باید انگشت گزید. ای کاش حداقل در حوزه تولید نفت، به نامه خود «بخیه» می زدید و نه آنکه به پارس جنوبی بپردازید و از تغییر و تحولات در مجموعه حفاری شمال حمایت کنید! حتما دیوار ساختمان 4 طبقه اهواز را هر روز می بینید، می بینید چهره های مدیران مناطق را که ذره ای از اصول مناطق کوتاه نیامدند مدیرانی مانند عاصمی پور، آقایی تبریزی، بهشتیان، اسپیاری، جشن ساز، حسن بیگلو ، بورد و ... ؛ حال چه شده است که در مدیریت جدید مناطق نفتخیز جنوب اینگونه رفتارهای خارق العاده رخ نمایی می کند؟!

یادمان است که وزیر نفت در نشست خبری اخیر خود گفت:« قبول دارم که سن مدیران ما زیاد است؛ مدیر نفتی نباید پیر باشد که وقتی بلند می شود یا می نشیند آنجایش درد بگیرد.» نمی دانیم منظور ایشان چه کسی بوده است اما قطعا می توانید به این پرسش پاسخ دهید دلیل خوشحالی شما از برکناری هدایت الله خادمی چیست و چرا در این زمینه «شریک صدای» صدای آمریکا شده اید؟

اگر واقعا به «صندلی» دل بسته اید سنگر معاونت پارلمانی وزارت نفت هم می تواند برای شما سمتی مناسب باشد؛ هم نرم است هم نزدیک به حوزه کاری شما. گویا پاسخ به انتقادات نمایندگان مجلس را بیشتر می پسندید تا افزایش تولید و رسیدگی به امور مناطق نفتخیز جنوب که البته اظهار نظر جنابعالی درباره بازگشت سه روزه نفت به مقدار پیش از تحریم ها، نشاندهنده میزان آشنایی تان با اصول فنی و بدیهیات صنعت نفت است.

ژنرال عالیپور؛ انتقاد از این رویکرد به شخصیت حقیقی شما وارد نیست چرا که هر گاه «دم شتر» به زمین نهاده شد اینگونه بی محابا دفاع کردن و وارد گود شدن تمامی دارد؛ اصل انتقاد به جایگاهی است که شما در عین ناباوری به آن دست یافته اید. این جایگاه، جایگاهی برای «دکان داری» نیست و صاحب آن صندلی و میز، چنان باید غرق در امور فنی باشد که مجالی برای این گونه نامه نگاری های مبتدیانه، شگفت انگیز و صد البته سیاسی نداشته باشد. «روغن را به ریگ» ریختن دردی از دردهای کشور و وزیر نفت دوا نمی کند لذا پیشنهاد می شود برای حضور بیشتر در سمت خود، بر امور فنی و مربوط به حوزه کاری خود تمرکز کنید. باور بفرمایید جامه مدیریت مانند عبای ملانصرالدین است، هر روز بر تن یک نفر ...!
 
 
 

سه شنبه ۱۰ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۲۷