به گزارش«
ميزنفت»،شماری از دانشمندان فرانسوی در سال ۱۹۷۲ میلادی از یک معدن اورانیوم در گابن تعدادی سنگ معدن اورانیوم خارج کرده و آن را برای سنجش میزان غلظت مادهی اورانیوم مورد آزمایش قرار دادند. در حالت طبیعی سنگ معدن اورانیوم از سه نوع ایزوتوپ اورانیوم با عدد جرمی متفاوت تشکیل شده است که این اختلاف به دلیل وجود تعداد نوترونهای متفاوت در هر یک از ایزوتوپها است.
سه ایزوتوپ اورانیوم شامل اورانیوم ۲۳۸ با فراوانی بالا، اورانیوم ۲۳۴ که کمیابترین ایزوتوپ و اورانیوم ۲۳۵ است که محبوبترین ایزوتوپ اورانیوم از نظر دانشمندان است. محبوبیت اورانیوم ۲۳۵ به این علت است که این نوع از اورانیوم قادر است در طول زنجیرهی واکنشهای هستهای مقاومت کند.
بطور معمول میزان اورانیوم ۲۳۵ موجود در اغلب سنگهای معدن یافته شده روی کرهی زمین، ماه و حتی شهاب سنگها ۰.۷۲۰ درصد است و انتظار میرفت که این میزان در مورد سنگ معدن پیدا شده در گابن نیز صادق باشد، اما دانشمندان فرانسوی به این موضوع پی بردند که سنگهای معدن یافته شده در گابن تنها حاوی ۰.۷۱۷ درصد اورانیوم است. شاید در نگاه اول تفاوت ۰.۰۰۳ درصدی چندان چشمگیر نباشد اما وقتی که پای اورانیوم به میان میآید، ۰.۰۰۳ درصد مقدار بسیار زیادی است که باید به دقت مطالعه شود.
دانشمندان به این نتیجه رسیدند که در معدن مورد نظر حدود ۲۰۰ کیلوگرم از اورانیوم ۲۳۵ در گذر زمان ناپدید شده است .یقینا این میزان از اورانیوم نه گم شده و نه مورد سرقت واقع شده است. با مطالعات بیشتر مشخص شد که این میزان از اورانیوم ۲۳۵ در جریان شکافت هستهای به سایر اتمها تجزیه شدهاند.
چنین نتیجهگیری در مورد اورانیوم ۲۳۵ مفقود شده از این معدن تعجب بسیاری از دانشمندان را برانگیخته است، چراکه براساس یافتههای علمی تنها سه حالت برای وقوع شکافت هستهای و در نتیجه تولید مداوم انرژی توسط راکتور وجود دارد. با توجه به فرآیند پیچیده ساخت راکتورهای هستهای که دانشمندان طی آن با چالشهای مختلفی روبرو هستند، ایجاد شرایط طبیعی برای شکل گرفتن شکافت و ایجاد یک راکتور طبیعی در پوستهی زمین بسیار طبیعی به نظر میرسد.
منبع:اکونومیست