ایران 5 سال دیگر نخستین صادرکننده گاز جهان می‌شود
موسسه رتبه‌بندی آمریکایی فیچ طی بیانیه‌ای اعلام کرد، ایران ظرفیت بلندمدتی برای تبدیل شدن به بزرگ ترین صادرکننده گاز جهان را در اختیار دارد اما این قابلیت به علت هزینه بالا و پیچیدگی پروژه‌های تولید ال‌ان‌جی حداقل ۵ سال زمان می‌برد.
به گزارش «ميزنفت» به نقل از فارس، موسسه رتبه‌بندی فیچ، یکی از ۳ موسسه رتبه‌بندی معتبر جهان طی بیانیه‌ای اعلام کرد، به لطف ذخایر ۳۴ تریلیون مترمکعبی گاز طبیعی ایران که ۱۸ درصد کل ذخایر جهان را تشکیل می‌دهد، این کشور برای تبدیل شدن به بزرگ‌ترین تولید کننده گاز در جهان، دارای پتانسیل بلندمدتی است.
این موسسه آمریکایی در ادامه متذکر شد، اما حتی اگر تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران برداشته شود، حداقل ۵ سال زمان خواهد برد تا این کشور تولید خود را افزایش دهد و خط لوله‌های لازم برای صادرات را احداث کند و به یک صادرکننده بزرگ گاز تبدیل شود. هزینه بالا و پیچیدگی پروژه‌های تولید ال‌ان‌جی به این معناست که صادرات قابل توجه ال‌ان‌جی، یک دهه یا بیشتر زمان می‌برد تا عملی شود.
بر اساس بیانیه موسسه فیچ، تولید گاز ایران از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ نزدیک به ۷۰ درصد افزایش یافته و به حدود ۱۷۳ میلیارد مترمکعب رسیده است. بر اساس برآوردهای آژانس بین‌المللی انرژی، ایران در حال حاضر تنها حدود ۹ میلیارد مترمکعب گاز به ترکیه، ارمنستان و آذربایجان صادر می‌کند. به لحاظ تاریخی، ایران هرگز یک صادرکننده بزرگ گاز طبیعی نبوده است و بیشتر صادرات محدود آن در اواخر دهه ۱۹۷۰، به اتحاد جماهیر شوروی سابق انجام می‌شد.
فیچ در مورد پروژه‌های در دست احداث ایران نوشت، چندین پروژه گازی مهم ایران در مراحل مختلف اجرا هستند. سهم ایران از ذخایر اثبات شده میدان عظیم گازی پارس جنوبی حدود ۱۴ تریلیون مترمکعب است درحالی‌که ظرفیت کنونی تولیدی آن تنها حدود ۱۰۷ میلیارد مترمکعب است. آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی می‌کند، ظرفیت اضافی ۶۷ میلیارد مترمکعبی ایران در پارس جنوبی تا پیش از پایان دهه اخیر بکار گرفته شود.
پروژه بزرگ دیگر، میدان پارس شمالی با ذخایر برآوردی ۱.۳ تریلیون مترمکعب است. شرکت چاینا نشنال آف شور اویل، در سال ۲۰۰۶، قراردادی به ارزش ۱۶ میلیارد دلار برای توسعه پارس شمالی و احداث تاسیسات تولید سالانه ۲۰ میلیون تن ال‌ان‌جی با ایران به امضا رساند.
این موسسه آمریکایی در ادامه بیانیه خود آورده است، ما متوجه هستیم که به علت تحریم‌های بین‌المللی این پروژه و دیگر پروژه‌های با هدف صادرات، با تاخیرهای قابل توجه روبرو شده‌اند چراکه اکثر شرکت‌های نفتی خارجی روابط تجاری خود را با ایران متوقف کرده‌اند.
این موسسه رتبه‌بندی در ادامه با بررسی با اشاره به مصرف بالای گاز در ایران نوشته است، در این میان، مصرف گاز ایران به میزان چشمگیری افزایش یافت و در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ ۶۶ درصد افزایش یافت و به ۱۷۰ میلیارد مترمکعب رسید. پس از چین، بیشترین رشد نرخ مصرف گاز به ایران تعلق دارد و این امر این کشور را به چهارمین مصرف‌کننده بزرگ گاز در جهان پس از آمریکا، روسیه و چین قرار داده است. از اینرو، ما انتظار داریم که بخش عمده‌ای از ظرفیت جدید بکارگرفته شده در چند سال‌های آینده همچنان به تامین بازار داخلی اختصاص یابد.
فیچ نظریه خود در مورد تبدیل ایران به یک صادرکننده بزرگ گاز در جهان در پایان دهه اخیر را اینگونه استدلال می‌کند، ایران در نظر دارد تا چند خط لوله صادرات گاز احداث کند که معطل برداشته شدن تحریم‌هاست. به عنوان مثال، خط لوله IGAT-۹ با ظرفیت انتقال سالانه ۳۵ میلیارد مترمکعب گاز است که ایران در نظر دارد از آن برای انتقال گاز از پارس جنوبی به اروپا از طریق ترکیه استفاده کند.
درحال حاضر، هیچ خط لوله ترانزیتی در ترکیه برای انتقال گاز به بازارهای اروپایی وجود ندارد. تنها خط لوله تحت احداث در ترکیه، خط لوله ترانس آناتولین نچرال گس است که تا سال ۲۰۱۹ تکمیل خواهد شد و ۱۰ میلیارد مترمکعب گاز آذربایجان را از طریق ترکیه و یونان به ایتالیا انتقال خواهد داد. درحالی که امکان افزایش حداکثر ظرفیت این خط لوله برای مطابقت دادن آن با گاز ایران از طریق احداث یک یا چند ایستگاه متراکم‌سازی گاز وجود دارد، ما فکر می‌کنیم که چنین ساخت و سازی به همراه افزایش تولید گاز در ایران، چندین سال زمان می‌برد.
بنابراین، در سریع‌ترین زمان ممکن، ایران در پایان دهه کنونی می‌تواند به یک صادرکننده گاز بزرگ تبدیل شود. توسعه قابلیت‌های تولید ال‌ان‌جی هزینه‌بر تر است و زمان بیشتری خواهد برد و ما انتظار نداریم که ایران حجم عظیمی ال‌ان‌جی پیش از نیمه دهه۲۰۲۰ صادر کند.
این موسسه آمریکایی در ادامه متذکر شد، اما حتی اگر تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران برداشته شود، حداقل ۵ سال زمان خواهد برد تا این کشور تولید خود را افزایش دهد و خط لوله‌های لازم برای صادرات را احداث کند و به یک صادرکننده بزرگ گاز تبدیل شود. هزینه بالا و پیچیدگی پروژه‌های تولید ال‌ان‌جی به این معناست که صادرات قابل توجه ال‌ان‌جی، یک دهه یا بیشتر زمان می‌برد تا عملی شود.
بر اساس بیانیه موسسه فیچ، تولید گاز ایران از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ نزدیک به ۷۰ درصد افزایش یافته و به حدود ۱۷۳ میلیارد مترمکعب رسیده است. بر اساس برآوردهای آژانس بین‌المللی انرژی، ایران در حال حاضر تنها حدود ۹ میلیارد مترمکعب گاز به ترکیه، ارمنستان و آذربایجان صادر می‌کند. به لحاظ تاریخی، ایران هرگز یک صادرکننده بزرگ گاز طبیعی نبوده است و بیشتر صادرات محدود آن در اواخر دهه ۱۹۷۰، به اتحاد جماهیر شوروی سابق انجام می‌شد.
فیچ در مورد پروژه‌های در دست احداث ایران نوشت، چندین پروژه گازی مهم ایران در مراحل مختلف اجرا هستند. سهم ایران از ذخایر اثبات شده میدان عظیم گازی پارس جنوبی حدود ۱۴ تریلیون مترمکعب است درحالی‌که ظرفیت کنونی تولیدی آن تنها حدود ۱۰۷ میلیارد مترمکعب است. آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی می‌کند، ظرفیت اضافی ۶۷ میلیارد مترمکعبی ایران در پارس جنوبی تا پیش از پایان دهه اخیر بکار گرفته شود.
پروژه بزرگ دیگر، میدان پارس شمالی با ذخایر برآوردی ۱.۳ تریلیون مترمکعب است. شرکت چاینا نشنال آف شور اویل، در سال ۲۰۰۶، قراردادی به ارزش ۱۶ میلیارد دلار برای توسعه پارس شمالی و احداث تاسیسات تولید سالانه ۲۰ میلیون تن ال‌ان‌جی با ایران به امضا رساند.
این موسسه آمریکایی در ادامه بیانیه خود آورده است، ما متوجه هستیم که به علت تحریم‌های بین‌المللی این پروژه و دیگر پروژه‌های با هدف صادرات، با تاخیرهای قابل توجه روبرو شده‌اند چراکه اکثر شرکت‌های نفتی خارجی روابط تجاری خود را با ایران متوقف کرده‌اند.
این موسسه رتبه‌بندی در ادامه با بررسی با اشاره به مصرف بالای گاز در ایران نوشته است، در این میان، مصرف گاز ایران به میزان چشمگیری افزایش یافت و در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ ۶۶ درصد افزایش یافت و به ۱۷۰ میلیارد مترمکعب رسید. پس از چین، بیشترین رشد نرخ مصرف گاز به ایران تعلق دارد و این امر این کشور را به چهارمین مصرف‌کننده بزرگ گاز در جهان پس از آمریکا، روسیه و چین قرار داده است. از اینرو، ما انتظار داریم که بخش عمده‌ای از ظرفیت جدید بکارگرفته شده در چند سال‌های آینده همچنان به تامین بازار داخلی اختصاص یابد.
فیچ نظریه خود در مورد تبدیل ایران به یک صادرکننده بزرگ گاز در جهان در پایان دهه اخیر را اینگونه استدلال می‌کند، ایران در نظر دارد تا چند خط لوله صادرات گاز احداث کند که معطل برداشته شدن تحریم‌هاست. به عنوان مثال، خط لوله IGAT-۹ با ظرفیت انتقال سالانه ۳۵ میلیارد مترمکعب گاز است که ایران در نظر دارد از آن برای انتقال گاز از پارس جنوبی به اروپا از طریق ترکیه استفاده کند.
درحال حاضر، هیچ خط لوله ترانزیتی در ترکیه برای انتقال گاز به بازارهای اروپایی وجود ندارد. تنها خط لوله تحت احداث در ترکیه، خط لوله ترانس آناتولین نچرال گس است که تا سال ۲۰۱۹ تکمیل خواهد شد و ۱۰ میلیارد مترمکعب گاز آذربایجان را از طریق ترکیه و یونان به ایتالیا انتقال خواهد داد. درحالی که امکان افزایش حداکثر ظرفیت این خط لوله برای مطابقت دادن آن با گاز ایران از طریق احداث یک یا چند ایستگاه متراکم‌سازی گاز وجود دارد، ما فکر می‌کنیم که چنین ساخت و سازی به همراه افزایش تولید گاز در ایران، چندین سال زمان می‌برد.
بنابراین، در سریع‌ترین زمان ممکن، ایران در پایان دهه کنونی می‌تواند به یک صادرکننده گاز بزرگ تبدیل شود. توسعه قابلیت‌های تولید ال‌ان‌جی هزینه‌بر تر است و زمان بیشتری خواهد برد و ما انتظار نداریم که ایران حجم عظیمی ال‌ان‌جی پیش از نیمه دهه۲۰۲۰ صادر کند.
شنبه ۲۰ تير ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۱۳
کد مطلب: 7109