محمد آقایی تبریزی پاسخ می دهد
نام سکوهای نفتی چرا تغییر کرد؟
طرح تغییر نام از من بود، ولی مصوب کردن آن را هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران انجام داد، با این حال بعضی تغییرها لازم بود، مثلا میدان نفتی به نام کرنج و پاریس داشتیم که به پارسی تبدیلش کردیم، اما اساسا بنده این تغییر نام‌ها را به وزیر وقت نفت، پیشنهاد دادم.
امیر حسین هاشمی جاوید/ نام سکوهای نفتی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در فضای ایدئولوژیک آن روزها و با توجه به رویکرد اعتقادی، تغییر کرد، بر این اساس، به پیشنهاد بعضی از مدیران وقت شرکت ملی نفت ایران، اسامی بعضی از سکوها، از نام‌های ایرانی که داشتند به نام‌هایی مرتبط با چهره‌های تاریخی اسلامی عوض شد.
برای مثال، سکوی اردشیر به ابوذر، سکوی ساسان به سلمان، سکوی رستم به رسالت و رشادت، سکوی سیروس به سروش و سکوی داریوش به فروزان تغییر نام پیدا کرد.
محمد آقایی تبریزی، نخستین مدیرعامل شرکت نفت فلات قاره ایران است که در آن زمان در تغییر نام سکوها نقش کلیدی داشت. در باره این تغییر نام‌ها به «ميزنفت» می گوید: البته نمی‌خواستیم از بعضی نام‌ها دور بشویم، ولی طبیعتا اسامی مثل ابوذر منطقی‌تر به نظر می‌رسید تا اردشیر، یا اگر سکوی سلمان اکنون همان نام ساسان را بر خود داشت، چندان مفهومی نداشت، چون ساسان در قیاس با سلمان چندان مشهور نیست.
بعضا ایرادهایی به این نام‌گذاری‌ها وارد شده است که عموم آنها به علت انتخاب نام‌های عربی برای سکوهای ایرانی بود و به علت همسایگی و مشترک بودن بعضی از میدان‌ها با کشورهای حاشیه خلیج فارس، این انتقاد وارد می‌شد که چرا این نام‌ها از واژگان عربی برگزیده شده است یا چه لزومی به تغییر نام‌هایی بود که جا افتاده و در بسیاری از قراردادها ثبت شده‌اند!؟
عضو کنونی هیئت علمی مؤسسه مطالعات انرژی، در باره انتقادهایی که به تغییر نام سکوهای ایرانی به زبان عربی شده است، این گونه پاسخ می دهد: طرح تغییر نام از من بود، ولی مصوب کردن آن را هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران انجام داد، با این حال بعضی تغییرها لازم بود، مثلا میدان نفتی به نام کرنج و پاریس داشتیم که به پارسی تبدیلش کردیم، اما اساسا بنده این تغییر نام‌ها را به وزیر وقت نفت، پیشنهاد دادم.
وی در پاسخ به اینکه، آیا این تغییر نام‌ها، مشکلات حقوقی ایجاد نکرد، توضیح می دهد: نه مشکلی در این زمینه وجود ندارد، به فرض هم که باشد، اینکه اسم را تغییر دهیم، باعث نمی‌شود که ماهیت عوض شود.
ایران با داشتن حدود ۱۳ میدان مستقل و ۶ میدان مشترک از ۳۵ میدان هیدروکربوری خلیج فارس، سهم چشمگیری از منابع دریایی را به خود اختصاص داده است. بهره‌برداری از میدان‌های نفتی و گازی خلیج فارس در طول بیش از ۱۲۰۰ کیلومتر از گستره آب‌های خلیج فارس (به جز پارس جنوبی و شمالی) و همچنین دریای عمان بر عهده شرکت نفت فلات قاره ایران است که حوزه‌های عملیاتی این شرکت در ۶ منطقه بهرگان، خارگ، سیری، لاوان، کیش و قشم تمرکز پیدا کرده است.
در حوزه عملیاتی بهرگان با مرکزیت بندر امام حسن، میدان‌های نفتی بهرگانسر، هندیجان، سروش و نوروز اداره می‌شوند. میدان‌های نفتی ابوذر، دورود، آرش (مشترک با میدان الدوره کویت)، اسفندیار و فروزان (مشترک با میدان مرجان عربستان) در حوزه عملیاتی خارگ با مرکزیت جزیره خارگ قرار دارند. میدان‌های نفتی الوند، نصرت (مشترک با میدان فاتح امارات)، مبارک، اسفند، سیوند و دنا در منطقه عملیاتی در حوزه عملیاتی سیری در جزیره سیری واقع شده‌اند. مسئولیت میدان‌های سلمان (نفتی و گازی مشترک با میدان ابوالبوخوش امارات)، رسالت، رشادت، لاوان (گازی) و بلال هم با منطقه لاوان با مرکزیت جزیره لاوان است. میدان گازی کیش هم تحت پوشش منطقه کیش و میدان نفتی هنگام هم در منطقه قشم مدیریت می‌شوند.
میدان‌های ام شریف، زاخوم، ام الانبار و مبارز در امارات، گنبد شمالی (پارس جنوبی)، الشبیع، دوخان، الخلیج (الفارسی) در قطر، زلوف، ابوسفاح، جانا ، خفیجی (مشترک بین عربستان و کویت) و میدان گازی بوخا در عمان، میدان‌های هیدروکربوری مهم رقیبان ایران در خلیج فارس به شمار می‌روند.
برای مثال، سکوی اردشیر به ابوذر، سکوی ساسان به سلمان، سکوی رستم به رسالت و رشادت، سکوی سیروس به سروش و سکوی داریوش به فروزان تغییر نام پیدا کرد.
محمد آقایی تبریزی، نخستین مدیرعامل شرکت نفت فلات قاره ایران است که در آن زمان در تغییر نام سکوها نقش کلیدی داشت. در باره این تغییر نام‌ها به «ميزنفت» می گوید: البته نمی‌خواستیم از بعضی نام‌ها دور بشویم، ولی طبیعتا اسامی مثل ابوذر منطقی‌تر به نظر می‌رسید تا اردشیر، یا اگر سکوی سلمان اکنون همان نام ساسان را بر خود داشت، چندان مفهومی نداشت، چون ساسان در قیاس با سلمان چندان مشهور نیست.
بعضا ایرادهایی به این نام‌گذاری‌ها وارد شده است که عموم آنها به علت انتخاب نام‌های عربی برای سکوهای ایرانی بود و به علت همسایگی و مشترک بودن بعضی از میدان‌ها با کشورهای حاشیه خلیج فارس، این انتقاد وارد می‌شد که چرا این نام‌ها از واژگان عربی برگزیده شده است یا چه لزومی به تغییر نام‌هایی بود که جا افتاده و در بسیاری از قراردادها ثبت شده‌اند!؟
عضو کنونی هیئت علمی مؤسسه مطالعات انرژی، در باره انتقادهایی که به تغییر نام سکوهای ایرانی به زبان عربی شده است، این گونه پاسخ می دهد: طرح تغییر نام از من بود، ولی مصوب کردن آن را هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران انجام داد، با این حال بعضی تغییرها لازم بود، مثلا میدان نفتی به نام کرنج و پاریس داشتیم که به پارسی تبدیلش کردیم، اما اساسا بنده این تغییر نام‌ها را به وزیر وقت نفت، پیشنهاد دادم.
وی در پاسخ به اینکه، آیا این تغییر نام‌ها، مشکلات حقوقی ایجاد نکرد، توضیح می دهد: نه مشکلی در این زمینه وجود ندارد، به فرض هم که باشد، اینکه اسم را تغییر دهیم، باعث نمی‌شود که ماهیت عوض شود.
ایران با داشتن حدود ۱۳ میدان مستقل و ۶ میدان مشترک از ۳۵ میدان هیدروکربوری خلیج فارس، سهم چشمگیری از منابع دریایی را به خود اختصاص داده است. بهره‌برداری از میدان‌های نفتی و گازی خلیج فارس در طول بیش از ۱۲۰۰ کیلومتر از گستره آب‌های خلیج فارس (به جز پارس جنوبی و شمالی) و همچنین دریای عمان بر عهده شرکت نفت فلات قاره ایران است که حوزه‌های عملیاتی این شرکت در ۶ منطقه بهرگان، خارگ، سیری، لاوان، کیش و قشم تمرکز پیدا کرده است.
در حوزه عملیاتی بهرگان با مرکزیت بندر امام حسن، میدان‌های نفتی بهرگانسر، هندیجان، سروش و نوروز اداره می‌شوند. میدان‌های نفتی ابوذر، دورود، آرش (مشترک با میدان الدوره کویت)، اسفندیار و فروزان (مشترک با میدان مرجان عربستان) در حوزه عملیاتی خارگ با مرکزیت جزیره خارگ قرار دارند. میدان‌های نفتی الوند، نصرت (مشترک با میدان فاتح امارات)، مبارک، اسفند، سیوند و دنا در منطقه عملیاتی در حوزه عملیاتی سیری در جزیره سیری واقع شده‌اند. مسئولیت میدان‌های سلمان (نفتی و گازی مشترک با میدان ابوالبوخوش امارات)، رسالت، رشادت، لاوان (گازی) و بلال هم با منطقه لاوان با مرکزیت جزیره لاوان است. میدان گازی کیش هم تحت پوشش منطقه کیش و میدان نفتی هنگام هم در منطقه قشم مدیریت می‌شوند.
میدان‌های ام شریف، زاخوم، ام الانبار و مبارز در امارات، گنبد شمالی (پارس جنوبی)، الشبیع، دوخان، الخلیج (الفارسی) در قطر، زلوف، ابوسفاح، جانا ، خفیجی (مشترک بین عربستان و کویت) و میدان گازی بوخا در عمان، میدان‌های هیدروکربوری مهم رقیبان ایران در خلیج فارس به شمار می‌روند.
شنبه ۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۱۵
کد مطلب: 6637
