مجلس: بنزین پتروشیمی ها سالم است
مرکز پژوهش‌‌های مجلس در گزارشی با موضوع ضرورت تسریع در بهره‌برداری از پالایشگاه‌های کشور، تاکید کرد که بنزین موسوم به پتروشیمی به مراتب بهتر از بنزین اکثر پالایشگاه‌های کشور است.
به گزارش «ميزنفت»، مرکز پژوهش‌‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی ضرورت تسریع در بهره‌برداری از پالایشگاه‌های کشور را مورد بررسی قرار داده که در بخشی از گزارش آمده است که مسئولین وقت برای خنثی کردن این سیاست تحریمی، تولید بنزین اکتان افزا را با همکاری واحدهای پتروشیمی کشور کلید زدند.
متن کامل این گزارش به شرح زیر است:
وابستگی شدید ایران به واردات بنزین و نقش کلیدی آن در تأمین نیاز کشور سبب شد تا ایالات متحده آمریکا در تیرماه ۱۳۸۹ تحریم فروش بنزین به ایران را اعمال کند. مسئولین وقت برای خنثی کردن این سیاست تحریمی، تولید بنزین اکتان افزا را با همکاری واحدهای پتروشیمی کشور کلید زدند. به طوری که مقدار بنزین تولید شرکت‌های پتروشیمی در آن بازه زمانی به حدود ۱۵ تا ۲۰ میلیون لیتر در روز رسید و این نقشه دشمن ناکام ماند.
در سال‌های اخیر، با توجه به بی‌اعتمادی در واردات بنزین و تشدید تحریم‌های غرب از زمستان ۱۳۹۰، مسئولین کشور ترجیح دادند که همچنان بخشی از نیاز کشور را از این راه تأمین کنند و میزان واردات بنزین را به حداقل برسانند. با اجرای این استراتژی و همچنین افزایش تولید بنزین پالایشگاه‌ها به واسطه بهره‌برداری از طرح‌های توسعه‌ای، میزان واردات بنزین از ۲۱ میلیون لیتر در روز در سال ۱۳۸۸ به حدود ۱.۷۵ میلیون لیتر در روز در سال ۱۳۹۱ کاهش یافت و میزان بنزین تولیدی پتروشیمی‌ها همواره پرسش‌هایی را در خصوص محتویات این بنزین و میزان آلایندگی آن در جامعه مطرح کرد که این پرسش‌ها از سوی مسئولین وزارت نفت با پاسخ جامعی همراه نبود و به نگرانی‌های مردم دامن می‌زد.
چگونگی تولید بنزین در واحدهای پتروشیمی
بنزین تولیدی پتروشیمی‌ها یا در واقع مواد اکتان افزا، همان بنزین رفرمیت است و در شرکت‌های پتروشیمی آروماتیکی نوری (بروزویه)، بندر امام (ره) و بوعلی‌سینا تولید می‌شود. در این پتروشیمی‌ها مسیری یکسان با پالایشگاه‌های نفت کشور برای تولید بنزین ریفرمیت طی می‌شود. بنزین ریفرمیت تولیدی در این مرحله، دارای عدد اکتان بین ۹۵ تا ۱۰۰ است و جایگزین مناسبی برای بنزین سوپر وارداتی به عنوان اکتان افزاست.
بنزین ریفرمیت پتروشیمی همان بنزینی ریفرمیت پالایشگاه است با این تفاوت که عملیات خالص‌سازی ریفرمیت از بنزین به علت وجود واحدهای بنزن‌زدایی در پتروشیمی انجام می‌شود و پس از کاهش میزان بنزن به زیر ۲ درصد حجمی، بنزین ریفرمیت به عنوان اکتان افزا به شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران تحویل داده خواهد شد. این در حالی است که واحدهای بنزن‌زدایی در اکثر پالایشگاه‌های نفت کشور وجود ندارد (اخیرا تنها پالایشگاه‌های اراک و تبریز به واحدهای بنزن‌زدایی مجهز شده‌اند) و این پالایشگاه‌ها بنزین ریفرمیت را بدون جداسازی ترکیب سرطان‌زای بنزن به شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران تحویل می‌دهند.
بنابراین بدیهی است که بنزین ریفرمیت پتروشیمی‌ها به لحاظ ترکیبات بنزن، از وضعیت به مراتب بهتری نسبت به شرایط فعلی اکثر پالایشگاه‌های نفت کشور برخوردار هستند. بنزین تولیدی پتروشیمی‌ها به علت عدد اکتان بالای ۹۵ به عنوان اکتان افزا مورد استفاده قرار می‌گیرد و به دلیل وجود برج بنزن‌زدایی، میزان بنزن موجود در بنزن پتروشیمی‌ها از پالایشگاه‌ها کمتر است. نتایج آزمایشگاهی مربوط به آنالیز ریفرمیت نشان می‌دهد که متوسط عدد اکتان این بنزین ۹۷.۵ و حجم بنزن آن ۱.۸۷ درصد است.
با یک نگاه واقع‌بینانه بدیهی است که واحدهای پتروشیمی با هدف تولید بنزین احداث نشده، بلکه برای تولید محصولات پتروشیمی در نظر گرفته شده و از سال ۱۳۸۹ با شدت یافتن تحریم‌ها، سیاست‌های اتخاذ شده این واحدها را از برنامه و هدف اصلی طراحی آنها دور کرده و وارد ضرب‌الاجل روزافزون تولید بنزین نموده است. لذا گرچه راهکار کوتاه‌مدت تولید بنزین به کمک این واحدها مناسب بوده، اما برای خودکفایی و بالابردن کیفیت بنزین تولید داخل لازم است دولت بهره‌برداری پالایشگاه ستاره خلیج فارس را تسریع داده و در بالا بردن کیفی هرچه بیشتر آن بکوشد.
متن کامل این گزارش به شرح زیر است:
وابستگی شدید ایران به واردات بنزین و نقش کلیدی آن در تأمین نیاز کشور سبب شد تا ایالات متحده آمریکا در تیرماه ۱۳۸۹ تحریم فروش بنزین به ایران را اعمال کند. مسئولین وقت برای خنثی کردن این سیاست تحریمی، تولید بنزین اکتان افزا را با همکاری واحدهای پتروشیمی کشور کلید زدند. به طوری که مقدار بنزین تولید شرکت‌های پتروشیمی در آن بازه زمانی به حدود ۱۵ تا ۲۰ میلیون لیتر در روز رسید و این نقشه دشمن ناکام ماند.
در سال‌های اخیر، با توجه به بی‌اعتمادی در واردات بنزین و تشدید تحریم‌های غرب از زمستان ۱۳۹۰، مسئولین کشور ترجیح دادند که همچنان بخشی از نیاز کشور را از این راه تأمین کنند و میزان واردات بنزین را به حداقل برسانند. با اجرای این استراتژی و همچنین افزایش تولید بنزین پالایشگاه‌ها به واسطه بهره‌برداری از طرح‌های توسعه‌ای، میزان واردات بنزین از ۲۱ میلیون لیتر در روز در سال ۱۳۸۸ به حدود ۱.۷۵ میلیون لیتر در روز در سال ۱۳۹۱ کاهش یافت و میزان بنزین تولیدی پتروشیمی‌ها همواره پرسش‌هایی را در خصوص محتویات این بنزین و میزان آلایندگی آن در جامعه مطرح کرد که این پرسش‌ها از سوی مسئولین وزارت نفت با پاسخ جامعی همراه نبود و به نگرانی‌های مردم دامن می‌زد.
چگونگی تولید بنزین در واحدهای پتروشیمی
بنزین تولیدی پتروشیمی‌ها یا در واقع مواد اکتان افزا، همان بنزین رفرمیت است و در شرکت‌های پتروشیمی آروماتیکی نوری (بروزویه)، بندر امام (ره) و بوعلی‌سینا تولید می‌شود. در این پتروشیمی‌ها مسیری یکسان با پالایشگاه‌های نفت کشور برای تولید بنزین ریفرمیت طی می‌شود. بنزین ریفرمیت تولیدی در این مرحله، دارای عدد اکتان بین ۹۵ تا ۱۰۰ است و جایگزین مناسبی برای بنزین سوپر وارداتی به عنوان اکتان افزاست.
بنزین ریفرمیت پتروشیمی همان بنزینی ریفرمیت پالایشگاه است با این تفاوت که عملیات خالص‌سازی ریفرمیت از بنزین به علت وجود واحدهای بنزن‌زدایی در پتروشیمی انجام می‌شود و پس از کاهش میزان بنزن به زیر ۲ درصد حجمی، بنزین ریفرمیت به عنوان اکتان افزا به شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران تحویل داده خواهد شد. این در حالی است که واحدهای بنزن‌زدایی در اکثر پالایشگاه‌های نفت کشور وجود ندارد (اخیرا تنها پالایشگاه‌های اراک و تبریز به واحدهای بنزن‌زدایی مجهز شده‌اند) و این پالایشگاه‌ها بنزین ریفرمیت را بدون جداسازی ترکیب سرطان‌زای بنزن به شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران تحویل می‌دهند.
بنابراین بدیهی است که بنزین ریفرمیت پتروشیمی‌ها به لحاظ ترکیبات بنزن، از وضعیت به مراتب بهتری نسبت به شرایط فعلی اکثر پالایشگاه‌های نفت کشور برخوردار هستند. بنزین تولیدی پتروشیمی‌ها به علت عدد اکتان بالای ۹۵ به عنوان اکتان افزا مورد استفاده قرار می‌گیرد و به دلیل وجود برج بنزن‌زدایی، میزان بنزن موجود در بنزن پتروشیمی‌ها از پالایشگاه‌ها کمتر است. نتایج آزمایشگاهی مربوط به آنالیز ریفرمیت نشان می‌دهد که متوسط عدد اکتان این بنزین ۹۷.۵ و حجم بنزن آن ۱.۸۷ درصد است.
با یک نگاه واقع‌بینانه بدیهی است که واحدهای پتروشیمی با هدف تولید بنزین احداث نشده، بلکه برای تولید محصولات پتروشیمی در نظر گرفته شده و از سال ۱۳۸۹ با شدت یافتن تحریم‌ها، سیاست‌های اتخاذ شده این واحدها را از برنامه و هدف اصلی طراحی آنها دور کرده و وارد ضرب‌الاجل روزافزون تولید بنزین نموده است. لذا گرچه راهکار کوتاه‌مدت تولید بنزین به کمک این واحدها مناسب بوده، اما برای خودکفایی و بالابردن کیفیت بنزین تولید داخل لازم است دولت بهره‌برداری پالایشگاه ستاره خلیج فارس را تسریع داده و در بالا بردن کیفی هرچه بیشتر آن بکوشد.
يکشنبه ۲۵ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۲۶
کد مطلب: 624