انتقاد دکتر عاصمی پور از انفعال شرکت های ایرانی در نمایشگاه
غیبت غریبانه شرکت های حفاری
دکتر محمد جواد عاصمی پور
مدیران این شرکت در سخنرانی ها و مصاحبه های پرطمطراق از حضور در بازارهای بین المللی و جهانی می گویند، به نیاز حفاری به ۲۰۰ دستگاه دکل خشکی و دریایی اشاره و برای تولید نفت پس از لغو تحریم ها استراتژی تعیین می کنند.
بیستمین دوره نمایشگاه بین المللی نفت تهران قرار بود تجلی گاه توانمندی شرکت های ایرانی باشد که طی سال های گذشته، یک تنه بار نفت را به دوش کشیدند و در این رهگذر نه نشانی از آن ها ماند و نه علاقه ای برای حضور در نمایشگاه.
بازدید چند ساعته از نمایشگاه بین المللی تهران کمی تاسف بر انگیز بود؛ تاسف بر انگیز از آن جهت که بی مهری های برخی مسولان به اوج خود رسیده بود. به سبب اهمیت بخش بالادست و بویژه حفاری، به دنبال شرکت های قدر حفاری ایرانی در نمایشگاه بودم که متاسفانه نه از شرکت حفاری شمال خبری بود و نه از شرکت ملی حفاری.
وقتی نمایشگاه بیستم با نمایشگاه نوزدهم قیاس شود باید قبول کرد که شکوه و عظمت نمایشگاه سال پیش در حوزه حفاری، قافیه را به بی روحی و کم مهری مسولان باخته است؛ به عنوان یکی از مدیران صنعت حفاری، باید بگویم که برپایی غرفه های زیبا و بزرگ توسط شرکت های ایرانی و حضور شرکت های خصوصی در کنار این شرکت ها، نمایی زیبا و توانی بسیار را به منصه ظهور می رساند.
نمایشگاه سال گذشته رقابت دو شرکت ملی حفاری و حفاری شمال را به نام خود ثبت کرد؛ در آن دوره حضور گسترده مدیران یک امید را در چشمان کارآفرینان زنده کرد که از سال ۹۳ به بعد بهار حفاری به ثمر می نشیند اما در این نمایشگاه به جای شرکت های ایرانی که نماد «خواستن و توانستن» ایران است شرکت های حفاری خارجی حضور به هم رسانده اند!
چنین وضعیتی این گمان را تقویت کرد که شاید دلیل عدم حضور این شرکت ها در نمایشگاه، به عواملی مانند محدودیت منابع مالی،اشباع این شرکت ها به دلیل برخورداری از همه ظرفیت ها، پیری مدیران و بی انگیزگی و .. مرتبط باشد که در تماس با مدیران این شرکت ها از این موضوع انتقاد کردم؛ به وب سایت شرکت ملی حفاری مراجعه کردم تا شاید بتوانم خبری درباره نمایشگاه و حفاری بخوانم اما در سایت شرکت ملی حفاری همه چیز بود جز اخبار مربوط به نمایشگاه؛ اخباری همچون فستیوال غذا، هنرهای دستی، برگزاری سیمنار علمی ترافیک، بازدید مدیران کل سایر دستگاه و ... ؛
جالب تر آنجاست که مدیران این شرکت در سخنرانی ها و مصاحبه های پرطمطراق از حضور در بازارهای بین المللی و جهانی می گویند، به نیاز حفاری به ۲۰۰ دستگاه دکل خشکی و دریایی اشاره و برای تولید نفت پس از لغو تحریم ها استراتژی تعیین می کنند؛ تمامی این موارد کلاف سر درگمی است که در نمایشگاه تهران به مجموعه ای از تناقض ها تبدیل شد.
اصولا نمایشگاه نفت، محلی است برای ارائه دستاوردها و توانمندی ها و البته بازاریابی است که شرکت های ایرانی نشان دادند چندان با این پدیده آشنا نیستند. شرکت حفاری شمال شرکتی استراتژِیک در صنعت نفت است اما نمی توان قبول کرد که این شرکت برای نشان دادن اعتراض خود به برخوردهای تبعیض آمیز، دستاوردهای خود را به نمایش نگذارد.
اعتراض را نباید با خاموشی و سکوت انجام داد چرا که این اقدام باعث می شود تا کسانی که در صدد تضعیف شرکت های ایرانی هستند به اهداف خود نزدیک تر شوند.
به شخصه عدم حضور شرکت حفاری شمال و حضور «کانتری» ملی حفاری را متوجه مدیران این دو مجموعه می دانم و از مدیران آن ها و کارکنان این انتظار را دارم که مانند دوره مدیریتم در صنعت حفاری، مراتب اعتراض خودرا رسما اعلام کنند و نه آنکه با عدم حضور و حضور کم زنگ در نمایشگاه نفت به خواسته منتفعان عمل کنند آن هم با خاموشی و «دور دادن» به شرکت های خارجی.
نمایشگاه محلی است برای نشان دادن توانمندی ۳۶ ساله شرکت های ایرانی که با تلاش و اتکا به نیروهای ایرانی این راه سخت را طی کرده اند و درست زمانی که باید «بار» دهند گوشه عزلت می گزینند. به همین دلیل در دفتر یادداشت شرکت ملی حفاری نوشتم:« جناب آقای بهمنی؛ متاسفم، ارثیه ای که مدیران و کارکنان گذشته شرکت ملی حفاری به شما سپردند امروز در یک میز کوچک بنام غرفه ملی حفاری دیدم.انتظار داشتم به جای حضور در مراسم غذا پزان در ملی حفاری، شاهد حضور صنعت پربار حفاری در غرفه ای وسیع تر و همه دستاوردهای آن می بودم.»
توجه به عوامل انسانی و فرهنگی را ارزنده می دانم اما به هر حال برای ادامه حیات این شرکت حضور در نمایشگاه ضروری بود زیرا با ادامه حیات می توان به برنامه منابع انسانی و درآمدزایی جامه عمل پوشاند.
بازدید چند ساعته از نمایشگاه بین المللی تهران کمی تاسف بر انگیز بود؛ تاسف بر انگیز از آن جهت که بی مهری های برخی مسولان به اوج خود رسیده بود. به سبب اهمیت بخش بالادست و بویژه حفاری، به دنبال شرکت های قدر حفاری ایرانی در نمایشگاه بودم که متاسفانه نه از شرکت حفاری شمال خبری بود و نه از شرکت ملی حفاری.
وقتی نمایشگاه بیستم با نمایشگاه نوزدهم قیاس شود باید قبول کرد که شکوه و عظمت نمایشگاه سال پیش در حوزه حفاری، قافیه را به بی روحی و کم مهری مسولان باخته است؛ به عنوان یکی از مدیران صنعت حفاری، باید بگویم که برپایی غرفه های زیبا و بزرگ توسط شرکت های ایرانی و حضور شرکت های خصوصی در کنار این شرکت ها، نمایی زیبا و توانی بسیار را به منصه ظهور می رساند.
نمایشگاه سال گذشته رقابت دو شرکت ملی حفاری و حفاری شمال را به نام خود ثبت کرد؛ در آن دوره حضور گسترده مدیران یک امید را در چشمان کارآفرینان زنده کرد که از سال ۹۳ به بعد بهار حفاری به ثمر می نشیند اما در این نمایشگاه به جای شرکت های ایرانی که نماد «خواستن و توانستن» ایران است شرکت های حفاری خارجی حضور به هم رسانده اند!
چنین وضعیتی این گمان را تقویت کرد که شاید دلیل عدم حضور این شرکت ها در نمایشگاه، به عواملی مانند محدودیت منابع مالی،اشباع این شرکت ها به دلیل برخورداری از همه ظرفیت ها، پیری مدیران و بی انگیزگی و .. مرتبط باشد که در تماس با مدیران این شرکت ها از این موضوع انتقاد کردم؛ به وب سایت شرکت ملی حفاری مراجعه کردم تا شاید بتوانم خبری درباره نمایشگاه و حفاری بخوانم اما در سایت شرکت ملی حفاری همه چیز بود جز اخبار مربوط به نمایشگاه؛ اخباری همچون فستیوال غذا، هنرهای دستی، برگزاری سیمنار علمی ترافیک، بازدید مدیران کل سایر دستگاه و ... ؛
جالب تر آنجاست که مدیران این شرکت در سخنرانی ها و مصاحبه های پرطمطراق از حضور در بازارهای بین المللی و جهانی می گویند، به نیاز حفاری به ۲۰۰ دستگاه دکل خشکی و دریایی اشاره و برای تولید نفت پس از لغو تحریم ها استراتژی تعیین می کنند؛ تمامی این موارد کلاف سر درگمی است که در نمایشگاه تهران به مجموعه ای از تناقض ها تبدیل شد.
اصولا نمایشگاه نفت، محلی است برای ارائه دستاوردها و توانمندی ها و البته بازاریابی است که شرکت های ایرانی نشان دادند چندان با این پدیده آشنا نیستند. شرکت حفاری شمال شرکتی استراتژِیک در صنعت نفت است اما نمی توان قبول کرد که این شرکت برای نشان دادن اعتراض خود به برخوردهای تبعیض آمیز، دستاوردهای خود را به نمایش نگذارد.
اعتراض را نباید با خاموشی و سکوت انجام داد چرا که این اقدام باعث می شود تا کسانی که در صدد تضعیف شرکت های ایرانی هستند به اهداف خود نزدیک تر شوند.
به شخصه عدم حضور شرکت حفاری شمال و حضور «کانتری» ملی حفاری را متوجه مدیران این دو مجموعه می دانم و از مدیران آن ها و کارکنان این انتظار را دارم که مانند دوره مدیریتم در صنعت حفاری، مراتب اعتراض خودرا رسما اعلام کنند و نه آنکه با عدم حضور و حضور کم زنگ در نمایشگاه نفت به خواسته منتفعان عمل کنند آن هم با خاموشی و «دور دادن» به شرکت های خارجی.
نمایشگاه محلی است برای نشان دادن توانمندی ۳۶ ساله شرکت های ایرانی که با تلاش و اتکا به نیروهای ایرانی این راه سخت را طی کرده اند و درست زمانی که باید «بار» دهند گوشه عزلت می گزینند. به همین دلیل در دفتر یادداشت شرکت ملی حفاری نوشتم:« جناب آقای بهمنی؛ متاسفم، ارثیه ای که مدیران و کارکنان گذشته شرکت ملی حفاری به شما سپردند امروز در یک میز کوچک بنام غرفه ملی حفاری دیدم.انتظار داشتم به جای حضور در مراسم غذا پزان در ملی حفاری، شاهد حضور صنعت پربار حفاری در غرفه ای وسیع تر و همه دستاوردهای آن می بودم.»
توجه به عوامل انسانی و فرهنگی را ارزنده می دانم اما به هر حال برای ادامه حیات این شرکت حضور در نمایشگاه ضروری بود زیرا با ادامه حیات می توان به برنامه منابع انسانی و درآمدزایی جامه عمل پوشاند.
يکشنبه ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۵۹
کد مطلب: 6188
