به گزارش «
ميزنفت»، این روزنامه در شماره امروز خود در مقاله ای به قلم سلمان الدوسری با عنوان «ایران، نجات را از عربستان، می خواهد»، مدعی شد: چه کسی باور می کند؟ تهران در جستجوی ریسمان نجاتی است. اما آن را از چه کسی می خواهد؟! ایران این راه نجات را از روسیه هم پیمان راهبردی یا عراق شریک و دوست خود یا ونزوئلا یا ترکیه یا حتی از عمان و قطر نمی خواهد.. بلکه این ریسمان نجات را از عربستان سعودی می خواهد.. تصور کنید.. ایران کسی را بجز دشمن دیرینه خود پیدا نکرده تا از آن بخواهد که فورا وارد عمل شود «و اقداماتی را در جهت جلوگیری از رکود بازار اتخاذ کند» در غیر این صورت کشورهای خاورمیانه در پی کاهش قیمت جهانی نفت متضرر خواهند شد. ایران بر اساس آنچه حسین امیر عبد اللهیان معاون وزیر خارجه این کشور در مصاحبه اش با رویترز گفته، امیدوار است که ریاض برای مقابله با این بحران در نزدیکترین فرصت وارد عمل شود.
نویسنده ادعا کرد: چه اتفاقی رخ داده که موجب شده است ایرانی ها قطب نمای خود را به این شکل دراماتیکی تغییر دهند؟ درست است که سقوط قیمت جهانی نفت اقتصاد ایران را هدف قرار داده و درست است که اوضاع داخلی این کشور بر تصمیمات سیاسی سایه انداخته است همچنین درست است که ماجراجوئیهای نظام به طور مشخص در سوریه، خزانه ایران را دستخوش فرسایش کرده اما با این حال، ما همه سناریوها را پیش بینی می کردیم جز اینکه طرح نجات اقتصاد ایران از دروازه ریاض باشد.
ممکن بود که ایرانیها همانند همیشه، به ایالات متحده یا همانطورکه می گویند «شیطان بزرگ» روی بیاورند و ممکن بود که به سراغ روسیه به عنوان همسایه و شریکش در دفاع از نظام بشار اسد، برود اما این گونه نشد و به عربستان روی آورد این چیزی است که اغلب دوستان ایران انتظارش را نداشتند.. ما از نفت عربستان تشکر می کنیم.
بعضا انسان متحیر می شود، یا سیاستمدارن، اقتصاد را می فهمند، اما سیاست بازی می کنند یا اینکه در سیاست تبحر دارند و با اقتصاد بازی می کنند. تهران همچنان بر «تئوری توطئه» پافشاری دارد و بر اساس آن، تصور می کند که عربستان سعودی از طریق نفت با این کشور بازی می کند تا آن را به زانو در آورد.. همه اقتصاددانان جهان از شرح آنچه بر نظام ایران می گذرد، ناتوان هستند به همین دلیل هنگامی که گوینده «بی بی سی» چند روز پیش از من درباره توطئه ادعایی عربستان سعودی سوال کرد، پاسخ من (با احترام به همه کسانی که به تئوری توطئه اعتقاد دارند) این بود که آنها یا واقعیت های اقتصادی را نمی بینند یا اینکه فقط برای سرزنش کردن عربستان، از این واقعیت ها چشم پوشی می کنند».
در ادامه ادعاهای مقاله نویس این روزنامه عربستانی آمده است : همه داستان این است که عربستان سعودی با تولید کنندگان خارج از اوپک برای کاهش تولید، تلاش کرده است به طوری که کشورهای عضو این سازمان نیز این چنین اقدام را انجام می دهند و تصمیم، تصمیمی گروهی است اما روسیه قاطعانه با آن مخالفت کرد و ایران بدون تلاش برای جلوگیری از آن، نظاره گر بوده است.. سپس وقتی که قیمت نفت بیش از حد انتظار دولت ایران کاهش یافت راهی بجز بازگشت به عربستان نیافت تا این کشور اقدام به کاهش سهم تولید خود کرده و در بازاری ماجراجویی کند که تولید عربستان در آن کمتر از نه درصد است تا بدین سان ایران از طناب دار کاهش قیمت نفت نجات پیدا کند.
اکنون سوال این است که چرا تهران به سمت کشوری که مثل خودش متضرر شده یعنی مسکو نرفت تا از آن درخواست کاهش تولید داشته باشد؟ چرا فقط عربستان سعودی؟ این منطقی عجیب است.
در ادامه این مقاله در دفاع از عربستان و توجیه اقدامات این کشور ادعا شده است: برای یادآوری ایرانی ها و دیگران، باید اشاره کنیم که پس از آن که آمریکا و اتحادیه اروپا، تحریم هایی را در زمینه صادرت نفت ایران در سال دو هزار و دوازده اعمال کردند، همین کشورهای غربی در حالی که تقاضا در بازار نفت اشباع شده بود برعکس اکنون که از عرضه اشباع شده، از عربستان خواستند که اعلام کند مقدار نفتی که بازار از دست داده را جبران می کند. در آن زمان ریاض به شدت با این مساله مخالفت کرد و اجازه داد تا روند بازار نفت، عملیات عرضه و تقاضا را تعیین کند. در آن زمان عربستان می توانست ضربه ای ناگهانی به تهران وارد کند اما عربستان بر سیاست خود مبنی بر دور کردن مساله حساس و مهم نفت از سیاست زدگی باقی ماند.
در پایان ادعاهای این مقاله آمده است: ایران به صدور انقلاب افتخار می کند. تهران آشکارا در بحرین دخالت می کند. در سوریه نیز به صورت غیر انسانی و در عراق با شیوه فرقه گرایانه وهمین طور در یمن و لبنان و حتی در امور داخلی عربستان سعودی دخالت می کند و هنگامی که شیفتگان این کشور و راهبردهای آن اعتقاد دارند که تهران در حال محاصره ریاض و کشورهای خلیج فارس از هر طرف است، یک سیلی بزرگ دریافت می کند که نمی داند از کجا و چگونه و برای چه این اتفاق رخ داده است؟ تنها واقعیتی که ما در برابر آن قرار داریم این است که ایران در بحران سخت اقتصادی بسر می برد و از عربستان سعودی انتظار دارد که نجاتش دهد در حالی که عربستان نظاره گر است و اقدامی نمی کند.