آیا ایران هاب تجارت گاز منطقه می‌شود؟
بازی گازی با کارت روسیه
میز نفت - منتقدان نظریه واردات گاز از روسیه از قرار داشتن ایران در رتبه نخست یا دوم ذخایر گازی دنیا، یاد می‌کنند و واردات گاز را نشانی از واگذاری بازار به روسیه تلقی می‌کنند.
علی وکیلی، مدیرعامل اسبق شرکت نفت و گاز پارس در یادداشتی برای میز نفت نوشت:
با نزدیک شدن به فصل سرما، بار دیگر موضوع تأمین گاز کشور به موضوع داغ در رسانه‌ها و مدیران و تصمیم‌گیران کشور تبدیل شده است. در این بین، بحث واردات گاز از کشور روسیه نیز مطرح و با اما و اگرهای بسیاری همراه است. عده‌ای این نظریه را تقبیح و عده‌ای آن را تشویق می‌کنند.
منتقدان نظریه واردات گاز از روسیه از قرار داشتن ایران در رتبه نخست یا دوم ذخایر گازی دنیا، یاد می‌کنند و واردات گاز را نشانی از واگذاری بازار به روسیه تلقی می‌کنند.
در پاسخ به منتقدان باید گفت این استدلال در صورتی درست است که ایران صرفا به منظور پاسخ‌گویی به تقاضای فزاینده مصارف غیرضرور گاز (در بخش‌های صنعتی و خانگی)، به واردات و مصرف آن بسنده کند؛ در حالی که، می‌توان از این فرصت برای تحکیم جایگاه کشور به‌عنوان یکی از دارندگان اصلی ذخایر گازی جهان استفاده کرد.
واردات سالانه ۱۱۰ میلیارد مترمکعب گاز از روسیه (معادل ۱۲ فاز پارس جنوبی) به خوبی ایران را به هاب گاز طبیعی دنیا تبدیل می‌کند و توان بازیگری ایران را در زمینه صادرات و سوآپ گاز افزایش می‌دهد؛ به ویژه اینکه بیشتر همسایگان ایران از کمبود گاز، به‌عنوان یکی از حامل‌های انرژی اصلی رنج می‌برند و بازار صادراتی این کشورها، فرصت مناسبی پیش روی ایران قرار خواهد داد، از این رو ضروری است که با فعال کردن دیپلماسی انرژی برای تأمین گاز که می‌تواند سبب حل چالش‌های یادشده شود، از فرصت پیش رو برای انجام اقدامات تحسین‌برانگیز همسو با منافع ملی استفاده کرد.
واقعیت این است که ناترازی انرژی کشور تنها به علت عدم کنترل مصرف ایجاد شده است و چنانچه عزمی جدی از طرف دستگاه‌های مجری و نهادهای سیاست‌گذار وجود داشته باشد، هم قابل کنترل است و هم فرصتی پیش روی کشورمان خواهد گذاشت تا بیشترین ارزش افزوده از طریق تبدیل گاز طبیعی به محصولات پتروشیمی و همین‌طور فروش گاز و پاسخ‌گویی به نیاز بازارهای منطقه و کشورهای همسایه به این انرژی پاک را داشته باشیم.
با نزدیک شدن به فصل سرما، بار دیگر موضوع تأمین گاز کشور به موضوع داغ در رسانه‌ها و مدیران و تصمیم‌گیران کشور تبدیل شده است. در این بین، بحث واردات گاز از کشور روسیه نیز مطرح و با اما و اگرهای بسیاری همراه است. عده‌ای این نظریه را تقبیح و عده‌ای آن را تشویق می‌کنند.
منتقدان نظریه واردات گاز از روسیه از قرار داشتن ایران در رتبه نخست یا دوم ذخایر گازی دنیا، یاد می‌کنند و واردات گاز را نشانی از واگذاری بازار به روسیه تلقی می‌کنند.
در پاسخ به منتقدان باید گفت این استدلال در صورتی درست است که ایران صرفا به منظور پاسخ‌گویی به تقاضای فزاینده مصارف غیرضرور گاز (در بخش‌های صنعتی و خانگی)، به واردات و مصرف آن بسنده کند؛ در حالی که، می‌توان از این فرصت برای تحکیم جایگاه کشور به‌عنوان یکی از دارندگان اصلی ذخایر گازی جهان استفاده کرد.
واردات سالانه ۱۱۰ میلیارد مترمکعب گاز از روسیه (معادل ۱۲ فاز پارس جنوبی) به خوبی ایران را به هاب گاز طبیعی دنیا تبدیل می‌کند و توان بازیگری ایران را در زمینه صادرات و سوآپ گاز افزایش می‌دهد؛ به ویژه اینکه بیشتر همسایگان ایران از کمبود گاز، به‌عنوان یکی از حامل‌های انرژی اصلی رنج می‌برند و بازار صادراتی این کشورها، فرصت مناسبی پیش روی ایران قرار خواهد داد، از این رو ضروری است که با فعال کردن دیپلماسی انرژی برای تأمین گاز که می‌تواند سبب حل چالش‌های یادشده شود، از فرصت پیش رو برای انجام اقدامات تحسین‌برانگیز همسو با منافع ملی استفاده کرد.
واقعیت این است که ناترازی انرژی کشور تنها به علت عدم کنترل مصرف ایجاد شده است و چنانچه عزمی جدی از طرف دستگاه‌های مجری و نهادهای سیاست‌گذار وجود داشته باشد، هم قابل کنترل است و هم فرصتی پیش روی کشورمان خواهد گذاشت تا بیشترین ارزش افزوده از طریق تبدیل گاز طبیعی به محصولات پتروشیمی و همین‌طور فروش گاز و پاسخ‌گویی به نیاز بازارهای منطقه و کشورهای همسایه به این انرژی پاک را داشته باشیم.
جمعه ۴ آبان ۱۴۰۳ ساعت ۲۱:۰۶
کد مطلب: 39407