به گزارش
میز نفت، در سال 1334 بود که
شرکت ملی نفتکش بهصورت شرکت سهامی خاص توسط بنیاد پهلوی تأسیس و سهامش سرانجام در سال 1349 به شرکت ملی نفت ایران واگذار شد.
سهام نفتکش متعلق به شرکت ملی نفت بود تا اینکه قانون بودجه 1379 ، نفت را موظف کرد تا 66 درصد از سهام این شرکت را به صندوق بازنشستگی کشوری و سازمان تأمین اجتماعی واگذار کند. 34 درصد باقیمانده هم به
صندوق بازنشستگی صنعت نفت اختصاص یافت.
این تصمیم عجیب اما 10 سال بعد که تحریمهای نفتی، نفتکش ها را هدف گرفت با انتقادهای بسیاری همراه شد و برخی به دولت وقت پیشنهاد دادند بهتر است برای هماهنگی بیشتر در حوزه تجارت نفت، شرکت ملی نفت تبدیل به سهامدار این شرکت شود.
مسعود کرباسیان، مدیرعامل اسبق شرکت ملی نفت ایران در سال 98 گفته بود نفتکش بهزودی به شرکت ملی نفت باز میگردد اما در همان زمان، وزارت کار موافق نبود. سرانجام در سال 1398 سران قوا مسئولیت اداره مستقیم این شرکت را برای 2 سال در سالهای 1399 و 1400 به
وزارت نفت محول کردند.
اختلاف اوجی و مرتضوی
گرچه طی این سالها، انتخاب مدیرعامل این شرکت توسط وزارت نفت دارای وزن بیشتری بود اما در دورههایی، وزارت کار بهعنوان متولی صندوق بازنشستگی و سازمان تأمین اجتماعی، برای انتصاب گزینه خود پافشاری میکرد. در این اختلاف، هر وزیری که به رئیسجمهور نزدیکتر بود، میتوانست انتخاب خود را در نفتکش ساکن کند.
بیشترین اختلاف میان طرفین، مربوط به دورهای بود که اوجی در وزارت نفت و صولت مرتضوی در وزارت کار حضور داشتند؛ در آن دوره، حسین شیوا مدیرعامل شرکت ملی نفتکش بود که اوجی از او حمایت میکرد اما مرتضوی، برای برکناری او و نشاندن
علی احمدی در نفتکش، وارد فضای چالشی غیرقابل وصفی با وزارت نفت شد.
کار بهجایی رسید که برخی گفتند در جلسه هیئت دولت، جدل کلامی میان طرفها صورت گرفت اما درنهایت، صولت مرتضوی در دوئل با اوجی پیروز شد.
اما حالا وزارت نفت به دنبال تصاحب سهام اصلی شرکت ملی نفتکش ایران است و دراینباره، مذاکراتی میان نفت و وزارت کار بهپیش رفته است. اختلافات دراینباره همچنان پابرجاست اما به نظر میرسد، دو وزارتخانه برای رسیدن به یک راه حل اجماعی، مصمم هستند. شاید با تهاتر سهام شرکتهای زیرمجموعه.