به گزارش
میز نفت، همهچیز از برگزاری مجمع شرکت پتروشیمی مروارید آغاز شد؛ مجمعی که در تاریخ 18 تیر 1403 برگزار شد. طبق اساسنامه این شرکت، ریاست این مجمع بر عهده رئیس هیئتمدیره و یا نائب رئیس هیئتمدیره این شرکت است اما در یک اتفاق عجیب،
زارع پور عضو هیئتمدیره غیرقانونی مروارید، رئیس مجمع این شرکت شد.
چند هفته پیش از برگزاری مجمع، عباسعلی قدیریان رئیس هیئتمدیره این شرکت بنا به دلایلی استعفا داد و بر همین اساس، ریاست مجمع به مرتضی رحیمیان سرای رسید که نائب رئیس هیئتمدیره پتروشیمی مروارید بود.
بااینوجود، جواد زارع پور یک روز پس از برگزاری مجمع یعنی در تاریخ 19 تیر، حکم هیئتمدیره زارع پور به شرکت پتروشیمی مروارید ابلاغ میشود؛ نامهای که از سوی شرکت پتروفرهنگ ابلاغ و عنوانشده زارع پور، نماینده این شرکت در
پتروشیمی مروارید است.
داستان چند تاریخ مهم
اما چرا این تاریخها مهم است؟ به این دلیل که محسن احمدی مدیرعامل صندوق ذخیره فرهنگیان در تاریخ 18 تیر هرگونه عزل و نصب جدید را در این صندوق و زیرمجموعهها را ممنوع کرده بود اما پتروفرهنگ بهعنوان یکی از شرکتهای زیر نظر صندوق، اقدام به صدور حکم انتصاب میکند ولی برای آنکه این دستور سازمانی را دور بزند، حکم انتصاب را به تاریخ 17 تیر ثبت میکند!
سؤال مهم از صندوق فرهنگیان و مدیرعاملش، این است که چه اهدافی در پس پرده وجود دارد که زارع پور با این تخلف آشکار به عضویت هیئتمدیره مروارید درآمده و برای ریاست مجمع، این تخلف رقم میخورد؟
آیا زارع پور که برای حضور در پتروشیمی مروارید، اقدامات عجیبی کرده، قرار است مأموریت پایانی و خاصی را به انجام برساند و یا برای تحقق منافع ملی، در آخرین روزهای کاری دولت سیزدهم خود را رئیس مجمع پتروشیمی مروارید کرده است؟