قرارداد 20 میلیارد دلاری چگونه امضا شد؟

به گزارش میز نفت ، با آغاز کاهش فشار چاه‌های پارس جنوبی و پیش‌بینی نزولی شدن تولید گاز ایران از بزرگ‌ترین میدان گازی جهان، ایده استفاده از سکوهای فشار افزا در وزارت نفت شکل گرفت. اولین اقدام برای این مهم دومرحله‌ای کردن قرارداد فاز 11 پارس جنوبی با توتال بود.

توتال قرار بود پس از 5 سال از تولید فاز 11، با نصب سکویی 7 هزار تنی تولید گاز از این فاز را ثابت نگه دارد اما به دلیل تحریم‌ها و شراکت گازی با قطر، قید این قرارداد را زد تا چینی‌ها صاحب پروژه شوند. شرکت CNPC چین هم البته از این پروژه انصراف داد تا پتروپارس وارد میدان شود.

از همان روز، استفاده از سکوهای فشار افزا در پارس جنوبی در دستور کار قرار گرفت اما مهم‌ترین محدودیت پس از نداشتن منابع مالی، فاصله تکنولوژیکی شرکت‌های ایرانی با ساخت و احداث این سکوها بود.

به هر شکل، طی دو سال گذشته این مطالبه از شرکت ملی نفت ایجاد شد که چرا هیچ اقدامی برای احداث سکوهای فشار افزا نمی‌شود. در این میان اختلاف‌نظر میان مدیران نفتی بالا گرفت چراکه عده‌ای می‌گفتند تأسیسات فشار افزا باید در خشکی احداث شود و گروهی دیگر می‌گفتند چاره‌ای جز رفتن به دریا نداریم.

درنهایت هفته گذشته بود که محسن خجسته مهر، در یک اقدام عجیب عده‌ای از مدیران نفت را دور هم جمع کرد و نام آن را «نخبگان نفت» گذاشت؛ در این جلسه خجسته مهر گفته بود باید قرارداد به‌سرعت امضا شود و کار هم از دریا کلید بخورد.

در این جلسه اداره برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت با انتقاد از بی‌مطالعه بودن پروژه و عدم وجود منابع مالی خواستار صرف زمان بیشتری برای قراردادها شد که مخالفت خجسته مهر را در برداشت.

درنهایت هم یک قرارداد کلی 20 میلیارد دلاری به تصویب می‌رسد که چند روز بعد، وزیر نفت به مراسم امضای آن دعوت می‌شود.

چهارشنبه ۲۳ اسفند ۱۴۰۲ ساعت ۱۲:۴۷