تاملی بر سخنرانی وزیر نفت در الجزایر
اوجی به دنبال کمک رقبای گازی!
میز نفت - جواد اوجی وزیر نفت در حالی از رقبای ایران درخواست دفاع در برابر تحریم‌های یکجانبه را دارد که این کشورها، خودشان کاسب تحریم‌های ضد ایرانی غرب هستند.
به گزارش میز نفت، وزیر نفت در هفتمین اجلاس سران مجمع کشورهای صادرکننده گاز (GECF) در الجزایر گفته است باید در برابر تاثیر منفی تحریم‌های یکجانبه از یکدیرگر دفاع کنیم.
گرچه این خواسته جواد اوجی از کشورهایی ماندد قطر و روسیه، روی کاغذ ایده جذابی است اما در عمل و با توجه به تجربه تحریم اقتصادی ایران، نشاندهنده بیگانگی آقای وزیر با مفهوم تحریم و فرصت طلایی برای سایر کشورهاست.
تحریم‌های یکجانبه آمریکا، طی ۱۴ سال اخیر به قدری موفق و هوشمندانه بوده که همه ابعاد اقتصاد کشور را تحت تاثیر خود قرار داده است.
کوچک‌تر شدن اقتصاد ایران و عقب ماندن کشورمان از روند توسعه جهانی، یکی از اهداف تحریم‌هاست اما آن روی دیگر تحریم‌ها، موضوعی است که مقام عالی وزارت به آن بی‌توجه است.
در واقع کارکرد سیاسی، تنها یکی از ویژگی‌های تحریم است و کارکرد دیگر، جایگزین شدن کشوری دیگر در تجارت جهانی انرژی است؛ در جهانی که رقبای نفتی و گازی، از هر موقعیتی برای کنار زدن یکدیگر بهره می‌برند، اصولا دفاع از یکدیگر معنایی ندارد.
رقبا از ضعف دیگری، بیشترین بهره‌برداری را کرده، و منافع خود را حداکثری می‌کنند؛ به عنوان نمونه، در اثر تحریم‌ها، تولید گاز کشورمان در مسیر نصف شدن قرار گرفته و از سوی دیگر، قطر می‌خواهد تولید خود را دو برابر کند.
به بیان ساده‌تر، تا ۱۰ سال دیگر تولید گاز قطر حداقل ۳ برابر ایران خواهد بود که این موفقیت، در سایه تحریم‌های یکجانبه ایجاد می‌شود؛ همین موضوع در باره روسیه هم صادق است.
مسکو به عنوان رقیب نفتی و گازی ایران، هیچگاه تهران را در کاهش فشار تحریمی یاری نکرد که هیچ، بلکه در رفع تحریم‌ها نیز مانع‌تراشی کرد؛ روس‌ها و قطری‌ها، منافع خود را در ادامه تحریم ایران می‌بینند ولی وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران، در یک سخنرانی عجیب از آن‌ها می‌خواهد به دفاع از ایران مشغول شوند.
قطعا رقبای ایران، حاضر نیستند گامی ولو کوچک برای کاهش تاثیر تحریم‌ها بر صنعت نفت و گاز کشورمان بر دارند ولی عجیب‌تر این است که وزیر نفت بر حسب چه ذهنیتی، به‌دنبال نقش آفرینی رقبا برای موضوع تحریم است؟!
گرچه این خواسته جواد اوجی از کشورهایی ماندد قطر و روسیه، روی کاغذ ایده جذابی است اما در عمل و با توجه به تجربه تحریم اقتصادی ایران، نشاندهنده بیگانگی آقای وزیر با مفهوم تحریم و فرصت طلایی برای سایر کشورهاست.
تحریم‌های یکجانبه آمریکا، طی ۱۴ سال اخیر به قدری موفق و هوشمندانه بوده که همه ابعاد اقتصاد کشور را تحت تاثیر خود قرار داده است.
کوچک‌تر شدن اقتصاد ایران و عقب ماندن کشورمان از روند توسعه جهانی، یکی از اهداف تحریم‌هاست اما آن روی دیگر تحریم‌ها، موضوعی است که مقام عالی وزارت به آن بی‌توجه است.
در واقع کارکرد سیاسی، تنها یکی از ویژگی‌های تحریم است و کارکرد دیگر، جایگزین شدن کشوری دیگر در تجارت جهانی انرژی است؛ در جهانی که رقبای نفتی و گازی، از هر موقعیتی برای کنار زدن یکدیگر بهره می‌برند، اصولا دفاع از یکدیگر معنایی ندارد.
رقبا از ضعف دیگری، بیشترین بهره‌برداری را کرده، و منافع خود را حداکثری می‌کنند؛ به عنوان نمونه، در اثر تحریم‌ها، تولید گاز کشورمان در مسیر نصف شدن قرار گرفته و از سوی دیگر، قطر می‌خواهد تولید خود را دو برابر کند.
به بیان ساده‌تر، تا ۱۰ سال دیگر تولید گاز قطر حداقل ۳ برابر ایران خواهد بود که این موفقیت، در سایه تحریم‌های یکجانبه ایجاد می‌شود؛ همین موضوع در باره روسیه هم صادق است.
مسکو به عنوان رقیب نفتی و گازی ایران، هیچگاه تهران را در کاهش فشار تحریمی یاری نکرد که هیچ، بلکه در رفع تحریم‌ها نیز مانع‌تراشی کرد؛ روس‌ها و قطری‌ها، منافع خود را در ادامه تحریم ایران می‌بینند ولی وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران، در یک سخنرانی عجیب از آن‌ها می‌خواهد به دفاع از ایران مشغول شوند.
قطعا رقبای ایران، حاضر نیستند گامی ولو کوچک برای کاهش تاثیر تحریم‌ها بر صنعت نفت و گاز کشورمان بر دارند ولی عجیب‌تر این است که وزیر نفت بر حسب چه ذهنیتی، به‌دنبال نقش آفرینی رقبا برای موضوع تحریم است؟!
شنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ ساعت ۰۳:۵۲
کد مطلب: 37260