به گزارش میز نفت، تا پیش از آغاز هزاره كنونی، شرق مدیترانه ازنظر سیاست انرژی، منطقه کموبیش غیر جالبی در نظر گرفته میشد. این شرایط، در سالهای بعد بهسرعت تغییر کرد.
پس از کشف ذخایر کوچکتر در ابتدا، اکتشافات قابلتوجهی بین سالهای 2010 و 2015 میلادی انجام شد و میادین جدید گاز طبیعی در منطقه هنوز تقریباً ماهانه کشف میشوند.
در جنوب قبرس، میدان گازی آفرودیت با حدود 129 میلیارد مترمکعب ذخیره گاز طبیعی کشف شد. بعدها، میدان گازی لویاتان با 450 میلیارد مترمکعب، میدان گازی تامار با 307 میلیارد مترمکعب و میدان گازی زهر که با 850 میلیارد مترمکعب در حال حاضر بزرگترین گاز طبیعی شناخته شده است، كشف شد. میدانهای لویاتان و تامار در منطقه اقتصادی اسرائیل و میدان زهر در منطقه اقتصادی مصر قرار دارند.
سازمان زمینشناسی ایالاتمتحده تخمین میزند که 3500 تریلیون مترمکعب ذخایر گاز طبیعی در شرق مدیترانه وجود دارد. برای درك این موضوع، باید دانست كه این عدد با ذخایر گازی الجزایر برابری میکند و حتی از ذخایر میدان استوکمن روسیه و میدان هوگوتون در کانزاس، اوکلاهما و تگزاس که بزرگترین میدان گازی ایالاتمتحده محسوب میشود، پیشی میگیرد.
بااینحال، در مقیاس جهانی، ذخایر شرق مدیترانه زیر سایه میدانهای سیبری غربی جامبورگ و اورنگوی (به ترتیب با ذخیره 3.9 و 6.3 تریلیون مترمکعب) و بهویژه میدان عظیم پارس جنوبی با 35 تریلیون مترمکعب ذخیره و مشترک میان ایران و قطر قرار دارد.
البته باید از مقایسه سیب با پرتقال در این زمینه اجتناب کرد. درحالیکه برای مثال، میدانهای سیبری غربی بههمپیوسته و در حال حاضر توسعه یافته و در حال تولید هستند، میادین شرق مدیترانه بیشتر شبیه یک لحاف تکهتکه شده هستند.توسعه آنها ازنظر فنی چالشبرانگیز است و در حال حاضر فاقد زیرساخت حملونقل لازم برای استخراج بهینه است. این شرایط در درجه اول به دلایل سیاسی حاكم در شرایط كنونی است.
این پرسش که آیا این معامله با حماس برخلاف میل آنها تصمیم گرفته شده است، هنوز ابهام دارد. همچنین ممکن است غزه بهسادگی از این توافق خارج شده و مقدار گاز موردنظر غزه در آینده از طریق مصر در بازار جهانی به فروش برسد.