به گزارش میز نفت، خادمی در گفت و گو با بازار گفته است:
از بین رفتن دکل حفاری در شرایط تحریمی که حتی واردکردن قطعات کار سخت و دشواری است، بسیار تاسف بار است. مسئولین اعلام می کنند این دکل متعلق به یک شرکت خصوصی بوده و اینگونه سعی دارند تا کوتاهی های خود در زمینه مراقبت از یک سرمایه ملی را توجیه کنند. این در حالی است که شرکت نفت می توانست از این امکانات در انجام پروژه های خود استفاده کرده و از آن محافظت می کرد.
سال ها پیش عده ای که کارشان خرید و فروش تجهیزات دکل نفتی بود، در قالب شرکت هایی تحت عنوان سپنتا و هرتاش شروع به واسطه گری در زمینه خرید و فروش دکل های نفتی برای شرکت های مختلف کردند.
در آن سال ها شرکت تاسیسات دریایی برای حفاری چاههای فاز ۱۴ پارس جنوبی به دکل حفاری نیاز داشت اما با توجه به اعمال تحریمهای شدید علیه کشور، خرید دکل حفاری بسیار سخت بود. به همین دلیل مذاکرات برای خرید دکل نفتی را از طریق شرکت های سپنتا و هرتاش پیش می برد. در نهایت این مذاکرات به نتیجه رسید و قرار شد که یک دکل حفاری رومانیایی که در خارج از ایران مشغول به کار بود به قیمت حدود ۸۰ میلیون دلار خریداری شود.
در آن سال ها ۱۷ میلیون دلار به عنوان پیش پرداخت شرکت صاحب این دکل پداخت شد. البته ۵ میلیون دلار هرینه اعمال برخی تغییرات و تعمیرات متناسب با خواست شرکت تاسیسات دریایی بود. به عبارت دیگر از حدود ۸۰ میلیون دلار قیمت این دکل حدود ۱۲ میلیون دلار آن پرداخت شده و قرار بود که برای تحویل مابقی آن نیز پرداخت شود. تعمیرات به اتمام رسیداماخبری از پرداخت های بعدی برای گرفتن این دکل نفتی نبود. بررسی های بعدی نشان داد که رضا مصطفوی طباطبایی که یکی از دلالهای سطح سوم دکل بود مابقی پول های این دکل را گرفته بود اما حاضر به واریز آن نشده بود.
در نهایت این دکل نفتی هیچ گاه وارد کشور نشد اما بیژن زنگنه وزیر وقت نفت ایران برای لاپوشانی این داستان این اعلام کرد که یک دکل نفتی گم شده است. حال آنکه این دکل هیچ گاه وارد ایران نشده بود. طباطبایی از ایران فرار کرد اما برخی از افرادی که به نوعی در این اتفاق دخیل بودند، زندانی شدند. مدیران شرکت سپنتا و هرتاش از جمله افراد بازداشت شده بودند. بعد از بازداشت این افراد این دکل حفاری هم که متعلق به آنها بود بی صاحب شد.
شنبه ۱۵ مهر ۱۴۰۲ ساعت ۰۶:۲۵