ابهام در نقد کردن پول نفت
درباره وضعیت درآمدهای نفتی اختلافات بزرگی در اظهار نظر مسئولان مختلف دیده می‌شود که لزوم شفاف‌سازی و پاسخ دادن به بعضی سؤالات مهم در این زمینه را جدی‌تر می‌کند.
به گزارش «ميزنفت» به نقل از فارس، حسن روحانی رئیس‌جمهور در جلسه معرفی گزینه پیشنهادی دولت برای تصدی وزارت علوم خطاب به نمایندگان مجلس گفت:« شرایط جهانی به گونه‌ای است که از درآمد اصلی کشور یعنی درآمد نفت، حدود ٣٠ درصد کاهش پیدا کرده و ما باید با شرایط جدید و وضع اقتصادی جهانی که البته همیشه در موضوع نفت، اقتصاد تنها حاکم نبوده و معمولاً سیاست و توطئه‌های جهانی هم نقش به سزایی داشته و دارد، کنار بیاییم.»
از سوی دیگر منصور معظمی، معاون برنامه‌ریزی وزیر نفت پیش از این گفته بود:« در ۶ ماه نخست سال جاری نسبت به بودجه علیرغم فشار تحریم‌ها توانستیم ۵ درصد بیشتر صادرات نفت خام داشته باشیم.»
اگر گفته هر دو مسئول محترم صحت داشته باشد -که انتظار هم همین است - این احتمال قوت می‌گیرد که دلیل تفاوت این دو رقم یعنی کاهش ۳۰ درصدی درآمدهای نفتی و افزایش ۵ درصدی فروش نفت نسبت به بودجه به وصول نشدن درآمدهای نفتی مرتبط باشد.
در چنین شرایطی یک سؤال ساده مطرح می‌شود که ساختار تحریم‌ها از کدام قسمت ترک برداشته است که علیرغم افزایش اندک فروش نفت، میزان وصول درآمد نفت تا این حد کاهش یافته است؟ طبعا آقای روحانی درباره کاهش ۳۰ درصدی درآمدی که قبلا وصول می‌شده، اما اکنون وصول نمی‌شود، سخن گفته‌اند.
درباره این دو عدد متفاوت کاهش ۳۰ درصدی و افزایش ۵ درصدی می‌توان فرض دیگری را نیز پیش کشید و این احتمال را جدی‌تر فرض کرد که رئیس جمهور درباره کاهش ۳۰ درصدی قیمت نفت ابراز نگرانی کرده‌اند. اما با فرض صحت این مساله نیز سؤالات دیگری مطرح است. اگر رئیس‌جمهور کاهش قیمت نفت را تا این حد نگران‌کننده می‌دانند، چرا وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی نفت چنین نگرانی را احساس نمی‌کنند و صراحتا می‌گویند نسبت به کاهش قیمت نفت نگران نیستند و به تبع این آسودگی خیال کوچکترین تلاشی نیز در مجموعه وزارت نفت از زمان شروع سقوط قیمت نفت برای برگزاری جلسه اضطراری اوپک انجام نشده است و حتی اکنون نیز خبری از انجام رایزنی‌های لازم با دیگر اعضای اوپک برای قطعی کردن کاهش سقف تولید نفت اوپک و کنترل بازار به گوش نمی‌رسد؟
به علاوه سید محسن قمصری مدیر امور بین‌الملل شرکت ملی نفت گفته است:« تحلیلگران انرژی اعلام کرده بودند، قیمت ۱۰۰ دلاری نفت از ابتدای سال جاری قیمتی کذایی خواهد بود، اما مسئولان بودجه نویس کشور به این تحلیلها و اطلاعاتی که ما ارائه کردیم، توجهی نکردند و قیمت نفت ایران را روی ۱۰۰ دلار بستند. برای بودجه سال ۹۴ اعلام کرده‌ایم، قیمت نفت در بودجه بین ۷۰ تا ۷۵ دلار بسته شود.»
اگر آنچه قمصری به آن اشاره می‌کند صحیح باشد، دولت با چه استدلالی به تحلیل زیرمجموعه‌های تخصصی خود وقعی ننهاده و یک قیمت غیر واقعی را برای نفت در بودجه تثبیت کرده است؟
به هر روی به نظر می‌رسد دولت باید به سرعت فکری به حال آشفتگی تصمیم‌سازی اقتصادی به خصوص درباره نفت و درآمدهای نفتی بکند. به هر میزان دولت در این مهم تعلل کند، در آینده هزینه‌های بیشتری به دولت و کشور تحمیل خواهد شد.
از سوی دیگر منصور معظمی، معاون برنامه‌ریزی وزیر نفت پیش از این گفته بود:« در ۶ ماه نخست سال جاری نسبت به بودجه علیرغم فشار تحریم‌ها توانستیم ۵ درصد بیشتر صادرات نفت خام داشته باشیم.»
اگر گفته هر دو مسئول محترم صحت داشته باشد -که انتظار هم همین است - این احتمال قوت می‌گیرد که دلیل تفاوت این دو رقم یعنی کاهش ۳۰ درصدی درآمدهای نفتی و افزایش ۵ درصدی فروش نفت نسبت به بودجه به وصول نشدن درآمدهای نفتی مرتبط باشد.
در چنین شرایطی یک سؤال ساده مطرح می‌شود که ساختار تحریم‌ها از کدام قسمت ترک برداشته است که علیرغم افزایش اندک فروش نفت، میزان وصول درآمد نفت تا این حد کاهش یافته است؟ طبعا آقای روحانی درباره کاهش ۳۰ درصدی درآمدی که قبلا وصول می‌شده، اما اکنون وصول نمی‌شود، سخن گفته‌اند.
درباره این دو عدد متفاوت کاهش ۳۰ درصدی و افزایش ۵ درصدی می‌توان فرض دیگری را نیز پیش کشید و این احتمال را جدی‌تر فرض کرد که رئیس جمهور درباره کاهش ۳۰ درصدی قیمت نفت ابراز نگرانی کرده‌اند. اما با فرض صحت این مساله نیز سؤالات دیگری مطرح است. اگر رئیس‌جمهور کاهش قیمت نفت را تا این حد نگران‌کننده می‌دانند، چرا وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی نفت چنین نگرانی را احساس نمی‌کنند و صراحتا می‌گویند نسبت به کاهش قیمت نفت نگران نیستند و به تبع این آسودگی خیال کوچکترین تلاشی نیز در مجموعه وزارت نفت از زمان شروع سقوط قیمت نفت برای برگزاری جلسه اضطراری اوپک انجام نشده است و حتی اکنون نیز خبری از انجام رایزنی‌های لازم با دیگر اعضای اوپک برای قطعی کردن کاهش سقف تولید نفت اوپک و کنترل بازار به گوش نمی‌رسد؟
به علاوه سید محسن قمصری مدیر امور بین‌الملل شرکت ملی نفت گفته است:« تحلیلگران انرژی اعلام کرده بودند، قیمت ۱۰۰ دلاری نفت از ابتدای سال جاری قیمتی کذایی خواهد بود، اما مسئولان بودجه نویس کشور به این تحلیلها و اطلاعاتی که ما ارائه کردیم، توجهی نکردند و قیمت نفت ایران را روی ۱۰۰ دلار بستند. برای بودجه سال ۹۴ اعلام کرده‌ایم، قیمت نفت در بودجه بین ۷۰ تا ۷۵ دلار بسته شود.»
اگر آنچه قمصری به آن اشاره می‌کند صحیح باشد، دولت با چه استدلالی به تحلیل زیرمجموعه‌های تخصصی خود وقعی ننهاده و یک قیمت غیر واقعی را برای نفت در بودجه تثبیت کرده است؟
به هر روی به نظر می‌رسد دولت باید به سرعت فکری به حال آشفتگی تصمیم‌سازی اقتصادی به خصوص درباره نفت و درآمدهای نفتی بکند. به هر میزان دولت در این مهم تعلل کند، در آینده هزینه‌های بیشتری به دولت و کشور تحمیل خواهد شد.
جمعه ۹ آبان ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۵۱
کد مطلب: 3552