با گذشت زمان، الاغ و قاطرها جاي خود را به خطوط لوله، شناور و كاميونهاي حمل سوخت دادهاند و قاچاق مزهاي ديگر به كام دلالان و البته برخي جريانهاي مخصوص داده است. چند سال پيش بود كه موضوع خط لوله قاچاق بنزين و گازوئيل از پالايشگاه آبادان لو رفت كه در نوع خود بسيار جالب توجه بود و البته چندي پيش كه خط لوله ۱۰ كيلومتري قاچاق گازوئيل از روستاي گچين بندرعباس به سمت دريا كشف شد. البته از اين نوع خطوط لوله بسيار است به ويژه در استان خوزستان كه خبرهاي بيشتري در مورد آن شنيده خواهد شد.
قاچاق سوخت در نواحي مرزي به حدي سهل و آسان شده است كه طمع درآمدزايي خيلي از مرزنشينان را وسوسه ميكند تا با كمترين زحمت بيشترين سود را به جيب بزنند و حداقل در روز يك ميليون تومان درآمدزايي كنند. اگر ميزان قاچاق روزانه گازوئيل را طبق آمار شركت ملي پالايش و پخش ۶ ميليون ليتر در روز بدانيم با احتساب قيمت ۵ تا ۶ هزار توماني هر ليتر گازوئيل در خارج كشور، حداقل ۴ هزار تومان بين گازوئيل داخل و خارج اختلاف قيمت وجود دارد كه به اين ترتيب روزانه ۲۴ ميليارد تومان و سالانه حدود ۹ هزار میلیارد تومان بابت قاچاق گازوئيل به جیب عده ای سرازیر می شود.
اين در حالي است كه براي حل اين مشكل سه سال پيش، طرح «ارائه سوخت در مقابل پيمايش» در وزارت نفت مطرح شد كه بهرغم الزام ستاد مبارزه با قاچاق كالا به وزارت نفت براي اجرا، هنوز متولي آن مشخص نيست و طرح بين ستاد سوخت، ستاد مبارزه با قاچاق و وزارت نفت بلاتكليف مانده است. هزينه اجراي اين پروژه براي ۷۸۰۰ كاميون سوخت موجود در كشور ۳۵۰ ميليارد تومان است كه اين مبلغ ظرف ۱۰ روز با جلوگيري از قاچاق سوخت جبران ميشود؛ اما به علت اينكه صرفهجويي مالي اين طرح پولي است كه به خزانه ميرود و مستقيم عايد سازماني نميشود، هيچ سازماني نيز مسئوليت اجرا و قبول هزينه آن را قبول نميكند.
جمعه ۱۸ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۲۳:۲۷