به گزارش میز نفت، جذب ورزشکاران در نهادهای دولتی و اجرایی، همواره یکی از راهکارهای مسئولان دولت طی سالهای اخیر بوده است تا بواسطه آن، قهرمانان ملی کشور از نظر شغل و امنیت شغلی دچار مضیقه نباشند.
دو روز پیش بود که
محمد رضا گرایی، کشتی گیر رشته فرنگی تیم ملی در مسابقات جهانی موفق به کسب مدال طلا شد؛ طلایی که چندماه پیش در مسابقات المپیک نیز به گردنش آویخته شده بود. پس از پیروزی او در دیدار فینال، خبری منتشر شد که بر اساس آن، وزیر نفت با درخواست وی برای استخدام در وزارت نفت موافقت کرده است.
پس از انتشار این خبر، واکنش ها به نفتی شدن گرایی آغاز شد؛ عده ای تصمیم وزارت نفت را منطقی دانستند و برخی دیگر، آن را تبعیضی در حق سایر قهرمانان ورزشی قلمداد کردند.
عده ای دیگر نیز گفتند تحصیلات و تخصص وی ارتباطی به وزارت نفت ندارد که باید از نفت حقوق بگیرد؛ این در حالی است که وزارت نفت و شرکتهای زیرمجموعه، دارای واحدهای ورزشی بوده و از سوی دیگر، بسیاری از باشگاه های مطرح ورزشی کشور متعلق به وزارت نفت است.
از باشگاه صنعت نفت آبادان گرفته، تا تیم فوتسال ملی حفاری، پارس جنوبی جم تا باشگاه سابق نفت تهران، همگی توسط وزارت نفت تاسیس و اداره می شدند و البته برخی از آنها همچنان زیر نظر وزارت نفت هستند. نگاهی به لیگ های ورزشی در رشته های کشتی، فوتبال، فوتسال، بسکتبال، تکواندو، وزنه برداری، کاراته و ... نشان می دهد بسیاری از تیم های مطرح این لیگ ها، تیم هایی هستند که از سوی وزارت نفت و شرکتهای زیرمجموعه اداره می شوند.
اما فقط گرایی نبود که در نفت استخدام شد؛ چهره های دیگری همچون هادی ساعی، علیرضا دبیر، مهدی سبزعلی، محمد طلایی و ... هم پس از افتخار آفرینی در رقابت های جهانی به نفت آمدند و حقوق بگیر نفت شدند وتعدادی از آنها نیز از وزارت نفت مامور به خدمت در سایر دستگاه ها شده اند.
حتی شنیده می شود تعدادی دیگر از بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 98 فرانسه نیز در نفت استخدام شدند و هم اکنون از شرکت ملی نفت حقوق دریافت می کنند.
بااین وجود، شاید تا به حال کمتر کسی می دانست این چهره ها در نفت استخدام شده اند و در واقع، حقوق بگیر وزارت نفت هستند.
صبح تا شب ماله بکشین