وی گفت: از اولین روزهایی که صنعت نفت را به پیمانکاری سپردند این نگاه به وجود آمد که کارگران رسمی خود را صاحبان صنعت نفت میپنداشتند و کارگران غیر رسمی را در واقع نیروهایی میدانستند که برای آنها کار میکنند. این دیدگاه کلی در صنعت نفت وجود دارد که کارگران را به دست پیمانکاران میسپارند تا با آنها ارتباطی مستقیم نداشته باشند.
چمنی گفت: در حال حاضر حق و حقوق یک کارگر رسمی سه تا چهار برابر بیشتر از کارگران دیگر است. حالا اینکه مجلس در چنین شرایطی دیگر کارگران را نمیبیند و صرفا میخواهد حق و حقوق کارگران رسمی را زیاد کند، تاسفآور است.
این فعال کارگری تاکید کرد: نمایندگان کارگران باید در جلسهی مجلس حضور پیدا کنند و در این موارد در کنار مجلسیها تصمیمگیری کنند. به اعتقاد من اگر فعالان کارگری در این جلسات نباشند تصمیمات نمایندگان حاصل چندانی برای کارگران معترض از وضعیت خود نخواهد داشت.
وی با انتقاد از تصمیمات مجلس یازدهم گفت: باید برای این مجلسی که با شعار انقلابی روی کار آمد متاسف بود. آنها باید فلسفهی انقلاب ۵۷ را به یاد بیاورند؛ آن انقلاب برای حمایت از مستضعفان بود اما دیدگاهی که امروز در مجلس وجود دارد با دیدگاهی که که در زمان انقلاب ۵۷ وجود داشت فرق دارد. تصمیماتی که امروز مجلسیها میگیرند رنگ و بویی از اقدام انقلابی ندارد.
رئیس انجمن صنفی کارگران پتروشیمی تبریز گفت: این مجلس انقلابی صدای کارگران را نشنیده است و برای همین به جای اینکه تصمیمی برای حل مشکل کارگران معترض بگیرد برای افزایش مزایای کارگران رسمی تصمیم میگیرد. چنین رفتاری با آنچه ما از انقلاب میدانیم مغایر است، شاید ما معنای انقلاب را به خوبی درک نکردیم!
چمنی اظهار کرد: اولین اعتراضات کارگری در دهه قبل از پیروزی انقلاب مربوط به کارگران صنعت نفت بود. همکاران ما در آبادان آن زمان فلکههای شیر نفت را بستند و ما میبینیم امروز هم کارگران همین صنعت معترض هستند.
وی تاکید کرد: این برازنده کشور ما نیست که همان افرادی که قبل از انقلاب اعتراض میکردند الان هم اعتراض میکنند و بدتر آنکه این اعتراضها مربوط به صنعت پُر درآمدی مثل نفت است که به هر حال درآمد مملکت وابسته به آن است.
رئیس انجمن صنفی کارگران پتروشیمی تبریز خاطرنشان کرد: امروز کارگران پیمانکاری این صنعت از فرط بیچارگی اعتراض میکنند و آنوقت مجلس تصمیم میگیرد که حق و حقوق کارگران رسمی را اضافه کند؟! اصلا نمیشود این تبعیض را قبول کرد و کارگران هم این وضعیت را تحمل نخواهند کرد.
چمنی در خصوص عملکرد فراکسیون کارگری در مجلس یازدهم گفت: من فکر میکنم از فراکسیون کارگری تنها نامی باقی مانده است و دیگر هیچ! من پویایی و حرکت و مطالبهگری برای کارگران را در فراکسیون کارگری این مجلس نمیبینم. به هر حال نمایندگان این فراکسیون باید سریعتر از باقی نمایندگان به موضوع اعتراضات ورود میکردند. آنها باید نمایندگان کارگران را دعوت میکردند و حتما باید افرادی از آنها به این مناطق سفر میکردند و مشکلات را از نزدیک میدیدند و اعتراضات را میشنیدند.
وی افزود: نمایندگان اگر به آن مناطق میرفتند و شرایط کار در آنجا را میدیدند شاید بیشتر به حق و حقوق این کارگران توجه میکردند. شرایط آن مناطق اصلا خوب نیست و برای همین کارگری که در آنجا کار میکند باید درآمد خوبی داشته باشد نه اینکه اینگونه دچار مشکل معیشتی باشد.
چمنی با انتقاد از سپردن کار به پیمانکاران گفت: چرا باید در کارهای مستمر و دائم کارگر را به دست پیمانکار سپرد آن هم در چنین صنعتی که صنعت مادر است! گروهی مدعی هستند که با سپردن کار دست پیمانکار هزینه کمتر میشود اما اصلا اینگونه نیست. وقتی کار به پیمانکار داده میشود، اتفاقا هزینهها هم بالا میرود اگر با خود کارگران قراداد بسته شود این هزینهها هم کمتر میشود.
رئیس انجمن صنفی کارگران پتروشیمی تبریز گفت: وزارت نفت در واقع میخواهد بگوید ما کارفرمای اصلی نیستیم و سلب مسئولیت کند از کارگران در حالیکه کارفرمای اصلی حتی اگر کار را به پیمانکار واگذار کند، در شرایطی که پیمانکار به مسئولیت خود عمل نکرد طبق قانون کارفرمای اصلی مسئول است.
چمنی در پایان اظهار کرد: بخش بزرگی از این مسائل در واقع به دیدگاههای آقای زنگنه برمیگردد. نگاه ایشان به کارگران مثل قدیمیهاست؛ یعنی نگاهشان، نگاهِ خان و رعیت است.
جمعه ۱۱ تير ۱۴۰۰ ساعت ۱۷:۰۹