به گزارش «
ميزنفت»، کویت و امارات دو متحد عربستان در اوپک نقش برجسته ای در این باره داشتند داشتند به نحوی که به ترتیب ۲۷۰ و ۶۰۰ هزار بشکه بیشتر از تعهد خود نفت تولید می کردند. همین موضوع موجب دعوای لفظی عربستان با این دو کشور شد و عراق نیز از سوی دیگر، هشدارهای جدی خود را به مقامات این کشورها رساند.
عراق که به تازگی جنگ خود را با ایران به پایان رسانده بود به دلیل نیاز بیش از اندازه به درآمدهای نفتی در هشدارهایی پیاپی به این کشورها، آن ها را تهدید می کرد که درصورت عدم پایبندی به سهمیه ها مورد حملات هوایی قرار خواهند گرفت. سعدون حمادی هم با حکم ویژه ای که از صدام دریافت کرد مامور ابلاغ این پیام ها بود.
عراق برای نشان دادن جدیت خود در این باره، ۳۰ هزار نفر از نظامیان خود را در مرز کویت مستقر کرد اما این دو کشور هشدارهای عراق را به مانور قدرت این کشور تعبیر کردند. در این میان عربستان به شدت این دو کشور را شماتت می کرد و در نشست جولای اوپک در سال ۱۹۹۰بسیار منفعل بود و کنترل جلسه در اختیار عراق و ایران بود.
کویت اما در این جلسه از افزایش تولید خود دفاع می کرد و نهایت کار را به جایی رساند که حوزه نفتی «رومیله» بهانه ای شد برای حمله نظامی عراق به کویت. طارق عزیز یکی از چهره های نزدیک به صدام حسین در زمان حمله به کویت در پیامی تلویزیونی اعلام کرد :«کویت سالانه ۱۴ میلیارد دلار به اقتصاد عراق ضربه وارد کرده است و بزرگترین شدمن عراق محسوب می شود.»
عدم پایبندی کویت به سهمیه ها باعث به آتش کشیده شدن ۷۰۰ حلقه چاه نفت این کشور شد، اختیار تولید نفت این کشور به مدت ۲۰۵ روز در اختیار عراق بود اما عربستان و امارات با تامین هزینه ۶۱ میلیارد دلاری جنگ امریکا و عراق ، صدام را از مرزهای خود دور کرد و متحد استراتژیک خود را به اوپک برگرداند تا سناریوی عدم پایبندی به سهمیه ها بازهم تکرار شود.